Boşalmıştı bir bir.
Soğuktu odalar,
Ne koşuşturan çocuk sesleri,
Ne kafeste ötüşen muhabbet kuşları.
Sadece
Rüzgarın ıslık sesleri duyuluyordu,
Sineğin vızıldaması,
Karıncanın kımıldaması.
Bir korku kapladı içimi,
Ne günler bekliyordu bizi.
Gecenin karanlığı gündüzüme sarkmış,
NAsıl mı?
Gök gürlemesi ,şimşek çakması,
Camlara vuran yağmurun sesi,
Titretiyor bedenimi,
*
Eve geldiğinde ,
kapını açacak,
yüzüne gülümseyecek,
sırtını sığazlıyacak,
yoksa anan, bacın, yarenin, 
Ağustos sıcağında,
Buz tutar Yüreğin ,
Elini kim tutar.
Gözlerden süzülür damla damla yaşlar,
Ne gün gelir aklına,
Ne bayram, ne seyran.
Düşlersin geçmişini,
Sevdiklerinin nefesini,
Sızım sızım sızlar için,
İşte,
Bu da hissettiğin son.



09.03.2018 - Melek Dönmez 
İST.

( Yalnız Hayat başlıklı yazı Meleksultan tarafından 13.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.