Hüzne bulanmýþ yüzümü esefle yýkýyorum ama çýkmýyor aksaný kayýp þiirlerimin yüreðime bulaþmýþ dizelerinde, rahmeti katýk yapmanýn verdiði aþký derinden çok derinden soluyorum.

Kursaðýmda kaldý güneþin batan yüzü: yutkundum ve yutkundum sonra da ufuk hizasýnda geniþ açýlý bir hüzün üçgeni çizdim.

Hipotenüsü olmayan dik açýlý ve dar menþeli kayýplarýmla da lal satýrlar ektim içimin biteviye savsaklanan kýmýltýlarýna.

Bir yazardan yola çýkacaktým ki kayýp gitti ellerimden satýrlar ve ben bir yatýr meziyetine nail olduðumun düþüncesine kapýlýp vurdum kendimi yollara.

Bugün mezar ziyaretim var aslýnda ve ben dualarýmý sýðýndýðýma þükredip de yolluyorum ölü sevgimin mezarýna.

Bir aþký parselleyen ölü yaným.

Ölümü diliyorum epeydir ama aksaný olmayan bir þarkýdan baþka hiçbir seçenek sunmuyor Yaratan.

Hüznümü sahiplenmek çok da kolay olmadý sevgili yazarým hele ki seninle tanýþmamýza vesile olan o ilk kitabýnýn ardýndan içime ektiklerim soldu bir gecede.

Dumura uðrayan varlýðým ne de olsa sendin olmasý gereken ben ve zamanýnda bana sunulan fýrsatlarý kaçýrmasaydým seninle ayný üniversitenin amfilerinde karþýlaþabilirdik.

Israrla yazýyorum sevgili yazar ve asla seninle karþýlaþmak gibi bir niyetim yok. Kalemini sevip sevmediðime gelince… koca bir çuvalda fink atan hangi denemene atýfta bulunabilirim ki?

Seninle benzer olma ihtimali vardý yazdýklarýmýn lakin sana benzemek yerine baþka bir ihtimali giyindim ve ben olmayý seçtim.

Ýfrata kaçan o kadar çok yabancý sözcükle karþýlaþtým ki sunumundaki yazýlarda, akla karayý seçtim hani anlamýný iyice sindirmek adýna ve bir ara bayaðý ayný eksendeydim seninle ta ki aldýðým eleþtiriler doðrultusunda Türkçeyi Türkçe gibi sunmak için epey çaba harcadým.

Belki de seninle paralel addedilen üç beþ yazýya bakarak ahkâm kesmek koca bir saygýsýzlýk ne de olsa otuz sene önden giden bir yazarýn kimliðini sorgularmýþçasýna bir hava hâsýl oldu. Asla böyle bir niyetim yok sadece hayallerimiz ve çocukluðumuz oldukça yakýn iklimlerde seyretmiþ.

Zaman öteleyebiliyor insaný ve geçen süre sonunda fark ediyorsun kendine ne kadar uzak kaldýðýný. Belki de bu uzaklýðý sabit kýlýp asla kendimi keþfetmeye kalkmamalýydým ama bir þekilde buldum içimdeki saklý mizacýn asýlý kilidinde, ben, doðru cümleler ve belgeler aramak adýna devindiðim þunca zaman belki de bir arpa boyu yol gidemediðim ya da kendimi kendime sunmak adýna bir þekilde kendimden nefret etmeyi becerebildiðim.

Öykündüðüm hiçbir hikâyen yok ne yazýk ki hiç birinin sonunu getiremediðim ve günümüz Türkiye’sinde benzer yazýlar yazmýþ olma ihtimalini düþünüyordum da… büyük olasýlýkla aforoz edilmiþtim.

Kaygýlanmalý mýyým peki?

Ya da fazlaca beni boðan duygularýmý aldýrmalý mýyým?

Yoksa kimseye aldýrmadan yazmaya devam mý etmeliyim?

Konudan konuya atlama hususunda bir ayrýcalýk sunuyorum iþte ve sadece yazýlarýndan tanýdýðým bir kadýn yazarý mercek altýna yatýrýp bir eþkâl yaratmaya çalýþýyorum.

Sevip sevilmemek asla önem arz etmezken… sanýrým bu da bir ayrýcalýk ve duyduðun aþkýn bir anda hiçliðe düþüp sadece duyarsýzlýða ayarladýðýn yürek frekansýn.

Yoðunluktan geçiþ yine o kör noktada baktýðýn deðil de gördüðünün seni görüp görmemesi asla önem taþýmazken üstelik bir anda deðiþen bir rota sonra da güncelliyorsun tüm duygularýný ve aþk mutluluðu doðururken his kaybý, aniden ölüm güdüsüne dönüveriyor.

Ölmekten kasýt aslýnda hiç doðmamýþ olma istemine bir parantez açýp, neresinden dönülse kardýr hayatýn, deyip bir noktayý þerh düþmek nüfus kütüðüne. Gerçi ne muhtarýný tanýyorum yaþadýðým semtin ne de umurumda. Aslýnda o muhtarý bir kez yolda gördüm ve ne yazýk ki aniden lanet okudumdu onun duyarsýzlýðýna. Yine muhitten, aklý evvel bir vatandaþ ve yolda yürürken attýðý çýðlýklara peþinen ön yargýyla yaklaþmýþtý mahalle muhtarýmýz. Bol kahkahalý bir cüppeyi giyinmiþti muhtar kimliðinin üzerine. Tahmin et bakalým, sevgili yazar: bu bir ironi mi yoksa gerçeðin izdüþümü mü? Sorun etme, dedikleri kadar da var hani ve ne yazýk ki her þeyi ve herkesi sorun etme huyumla baþa çýkamayýp sadece kendime yükleniyorum.

Kiplerle dolu bir hayatým var üstelik emir kipleriyle.

Çocukluðuma atýfta bulunduðum hangi mizansen ise sadece kýsýr döngünün hüviyetine bürünüp kendime acýma duygusuyla yüzleþiyorum akabinde bir çýkýþ noktasý bulup kendimi sevmeye kalkýyorum ve derken pekiþen nefret dürtüsü lakin hissettiðim sadece kendime: sanýrým baþarýsýzlýklarýmla dalga geçmeyi meziyet bildiðim yetmezmiþ gibi benimle de kafa bulanlara verdiðim bir tepki ve yine duygularýmý yansýtamadýðým ve asla da tepki vermeyi beceremediðim gibi yazma güdüsüyle karaladýðým üç beþ deneme ya da þiir.

Hikâyelerim örtülü ödenek gibi ve hepsini çeyiz sandýðýma sakladým.

Sandýklarým bir de sandýk dýþý her yere savurmuþ olduðum karalamalarým.

Belli ki beynimin gri hücrelerinin baskýsýna dayanamayýp sadece kendimi sorguladýðým.

Büyüyen tek þey acýlarým ve geçmek bilmeyen yaralarým ve eklenen yeni yamalar.

Delik deþik ruhum ve dikiyorum sözüm ona.

Diken üstündeyim genelde ve senin huzurundan nasiplendiðimi görüp kendime kýzýyorum neden bu denli korkak olduðumu derinlemesine sorgulayýp asla da bir çýkýþ noktasý bulamazken.

Meziyetlerimiz… men ettiklerimiz hele ki menfaatlerimiz.

Say sayabildiðin kadar.

Sev sevebildiðin kadar’la çýkmýþtým yola hem de daha dün gibi ve bu emir kipini þiar edindim.

Sevdim hem de kimseye aldýrmadan ya da içinde ne sakladýðýný bilmeden lakin zaman geçtikçe kabuk deðiþtiriyor her þey ve herkes.

Bilinmeyen ne varsa saklýyorlar aslýnda sandýklarýmý artýk sanmaktan vazgeçip emin oluyorum sanmadýðým ne ise.

Kim kimden nasýl ayrýþýyorsa.

Kimselere benzemediðimi söyledi bir dostum dün. Ýyi de ne açýdan, filan diye sormadým çünkü onunla hemfikirdim keza halen de. Ama neye yaradýðýný çözebilmiþ deðilim.

Hakkýn nazarýnda artý bir puan ama yine de cennete gideceðimi pek sanmýyorum sonuçta sevaplarým kadar günahlarým da var. Gerçi Allah ile kul arasýnda kimse giremez denip de yoluma çýkan o kadar çok sanrý ve saný var ki ve sancýlanan bünyem artýk kaldýrmýyor bunca teyakkuzu.

Siperim de yok ki saklanayým.

Sinemde sakladýklarým… Ah, bir de sindiremediklerim. Görmezden gelmeye çalýþsam da içimde biriken bir þekilde infilak ediyor ve beni seven insanlarý üzüyorum.

Sonlanmasýný istediðim çok þey var bir de baþlamak adýna bir türlü kendimi þartlayamadýðým.

Ve vazgeçtiklerim bir de ihtimal dâhilinde olanlar.

Bazý cümleler insanlarýn beynine öylesine güçlü bir þekilde yüklenmiþ ki… Hayýr, korkmuyorum asla: evet, kimseden korkmuyorum çünkü saklayacak hiçbir þeyim yok, demek isterdim lakin herkes gibiyim iþte bu noktada ve bu anlamda hayatýmý didikleyen insanlardan asla haz etmiyorum ya da birileri artýk ne uyduruyorsa ne de olsa sýfat yapýþtýrmayý seven çok insan var ve kendine dönüp bakmadan karþýsýndaki neyi yapmýyorsa bile suçlu addedilirken yine bazýlarý tarafýndan.

Güçlü bir ýþýk gözlerimi ve yüreðimi alýyor ve evet, baþladý iþte Yaratan ile kurduðum sohbetin ilk yansýmasý.

Þizofren addedilenlere bakýyorum da… gerçi sýnýflama yaparken sayýsýz kýstas var ve elbette uzman deðilim lakin insan pazarýnda çok insana kýyýlabilmekte ve korkularýmýzý bastýrýp birbirimize atýfta bulunuyoruz ve en büyük ayrýmcýlýðý kendi içimizde yapýyoruz.

Aflarýmý diziyorum her gece.

Affedemediklerimi de.

Belki de en çok kendimi affetmiyorum çünkü hayallerim hep ket vurdu gerçeklere yoksa tam tersi mi? Ne de olsa hayallerin girift taslaðýnda ben bol gerçekli hikâyeler yazýyorum ve bil ki; kimseyle de paylaþmaya niyetim yok en azýndan þimdilik.

Sonrasý dediðim o zaman dilimine çok da vakýf deðilim hani ne de olsa kendimi uyutuyorum ve unutuyorum da sonra da dirileceðimi tahmin edip çok derinden ölmeyi diliyorum ve bil ki; ölüyorum da hatta an itibariyle bir ölü ile konuþtuðunu farz edebilirsin aslýnda en nüktedan ve de en gerçekçi diyaloglar yine ölülerin tasarladýðý týpký Yaratýcýnýn uzun vadeli planlarýnda örtündüðümüz deðil de ördüðümüz sevdalarýn ve acýlarýn nirengi noktasý iken içine düþtüðümüz þüphe aslýnda içimize düþen aslýnda düþtüðümüz o kör kuyu.

Diðer kitaplarýn geçen hafta adresime ulaþtý ama bil ki çoðu da laf salatasý, demeyeceðim ama kitap okumayan bir toplumda kaç baský yaparsan yap hele ki gerçekten yüreðini koymuþsan zor iþin… ne de olsa otuz yýllýk tecrübenden bir çýkarým, yazdýðým bu son satýr.

Okuyucu minvalinde senin sadýk bir okuyucun olmaya niyetim yok ne de olsa defalarca sadýk bir okuyucu olmaya niyetlendiðim onca yazar an itibariyle hapishanede volta atarken kim bilir ne yazmayý planlýyordur?

Ve inan ki; artýk benim de yazmayý planladýðým hiçbir yazý yok. Þevkimi çalanlara teþekkürü bir borç bilirim.

Buna raðmen kopmak da çok kolay deðil ve haddim olmadan yaþayýp mutlu olmayý diliyorum.

Hüznümü ben ýsmarlamadým sevgili yazar.

Evet, bu gün bir mezar ziyaretim var/dý ama gitmeyi düþünmüyorum zira mezardaki yakýnlarýma da kýrgýným týpký evrenin benden benim de evrenden ümidi kestiðim gibi.

Kimsesizler mezarlýðýnda yatan bir dostumu andým an itibariyle hem de çok yakýnlarda Hakkýn rahmetine kavuþan ve onu çok özledim hele ki yaþayan ölülerden tamamen bir beklentim olmadýðý gerçeðini vurgulayýp rahmet okurken.

Dilediðin kadar yaz ve ben sadýk bir okuyucun olmayacaðým gerçeði ile ýkýna sýkýla okuyacaðým bazý yazýlarýný belki de yazmak okumanýn çok önüne geçip de aþkla düþtüðüm satýrlarý mezarým belleyip ölümü arz ettiðim gerçeði ile… dedim ya; ben ýsmarlamadým hüznü sadece kesiþti yolum hem de yazmaya baþladýðým ilk gün kurguladýðým mutluluðun bir fiyasko olduðunu öðrenip.

Sevgimle.

Kim bilir ne zaman düþecek yolum yüreðine yeniden…