Fabrikaları
satan zihniyete soralım.
Özüne
varmak için aklımızı yoralım.
Bir
bilene danışıp gerçekleri görelim.
Kargalara
kanıp da! Şekerime dokunma!
Üretim
yok tarlada, bu iş böyle olmuyor.
Ekonomik
açıklar sata sata dolmuyor.
Sırada
neler kaldı? Halkın yüzü gülmüyor.
Kuru
sıkı atıp da! Şekerime dokunma!
Atamızın
mirası pek çok kuruluş battı.
Önceki
satılanlar bir bir kapanıp gitti.
Korunmadı
çiftçimiz köyde üretim bitti.
İşi
doğru sanıp da şekerime dokunma!
Bastırır
Amerika: ‘’Bende ucuz şeker var.’’
Gıda
şirketlerine sağlanır büyük çıkar.
Akıllı
olmak gerek oynanır sinsi kumar.
Gerçekleri
görüp de şekerime dokunma.
Sözle
olmaz Millik, icraat özde olsun.
Öksüz
kalmasın toprak çiftçinin yüzü gülsün.
Milli
ekonomimiz ürettikçe güç bulsun.
Hiç
uğruna satıp da şekerime dokunma.
‘’Her
işin başı sağlık’’ bunu bilmeyen var mı?
Nişasta
bazlı şeker neslimize yarar mı?
Elin
malını almak Milliliğe sığar mı?
Yükseklerden
bakıp da şekerime dokunma!
Islah
etmek dururken nereden çıktı satmak?
Binlerce
çalışanı bilinmezlere atmak.
Boş
kalan tarlalara yenilerini katmak.
İşçilere
kızıp da şekerime dokunma!
Şeker
deyip geçmeyin en temel ihtiyaçtır.
Zengin
fakir her kesim bu gıdaya muhtaçtır.
Ürün yerli olursa stratejik araçtır.
Durduk
yere çıkıp da! Şekerime dokunma!
Buğday,
nohut, mercimek, pirinç, büyükbaş, saman.
Muhtaç
kaldık tohuma, ne çare var ne derman.
Macit
yakında gider, kalanın hali duman!
İthali
kâr sanıp da şekerime dokunma!
Mehmet
Macit
15.03.2018
Dikili/İzmir