Huzur Mutluluk Belki Yolun Başında Ya Da Yokuşun Sonunda Bekliyor Fazla Bekletmeyin

Hani bazen insan huzursuz olur kendinde bıkkınlık duyar, ne dışarıya çıkarak o güzelim havayı içine çekmek istemez, kös kös suratını buruşturmak için çabalar evde oturur durur. Oysa gülümseyen hayat gülümsemesi huzuru ile yolun aşağısın da ya da yokuşun sonunda bekliyor, hatta sarılmanı mutlu olmanı bekliyor. Sen hala bir adım atarak dışarı çıkmadan, suratın asık kırışık yapmakla meşgulsün! Kaybolan seni, kaybolmaman var olduğunu hatırlatmak kalbine yazmak için bekliyor.

İnsan hem kendine hem de hayata karşı sorumludur, ne kendini ne de hayatı kendini üzerek, üzmeye hakkı yok. Hayat, bende binlerce mutluluk gülümseme var neden beni görmüyor yanına almıyor diye üzmeye hakkımız hiç yok. Kaybolacaksak eğer mutluluğun gülümsemelerin içinde bizi sevenlerle kaybolalım (kaybolmayız karışalım diyelim),uzanalım sahilde sımsıcak kumlara uzanmış gibi, denizde yüzer gibi içinde gezelim yüzmeye çalışalım. Ne çıkar ne kaybederiz? Yüzme bilmesek de hayat yüzmeyi de öğretir… Hayat sizin için çizilmiş bir yol harita iken, gezin içinde sizin seçiminizle belirleyeceğiniz yolda yürüyün. Yol sizin ama içindeki bulunan seçimler sizin, siz seçeceksiniz ve devam edeceksiniz.

Kendi kendinize sorduğunuz ve cevabını beğenmediğiniz soruları sorun hayata cevap bulun, hayatla karşılıklı buluşun arayın bulun, arayan bulduğunuzla mutlu olun, oturarak kendinize hayata küserek değil. Belki defalarca onlarca kez aynı duygu ve hislerle bu kös kös oturarak dışarıya çıkmadan az ilerde ya yolun başında ya da yokuşun başına gitmeye üşenerek oturmuşuzdur… Oysa insan nefret ettiği yolu ve insanı ya da boğucu havanın olduğu mekânda insan bir defa bulunur ikinci defa bulunmaz yanına uğramaz, oysa biz aynı sıkıcılığımızla onlarca kez böyle oturmuş hala alnımıza kırışıklık yapmakla meşgulüz. Siz anladınız ben leblebi demeden Çorum demek istediğimi. Ben sadece yaşadıklarımı anlatıyorum, bohemle sarmaş dolaş gezen bu anın içinde benim gibi oturmayın, dışarıya çıkın, huzurun mutluluğun yolun başında ya da yokuşun sonunda fazla bekletmeyin vesselam.

Hayat bir gülümseme mutluluk
Gam yüklerini kendimiz yükleriz
Hicran yolunu kendimiz seçeriz
Bir gülümseme ile her şeyi sileriz
Yoksa kendimiz o an biteriz

Küstürdünse hayat barışmak için var
Küs yaşarsan dünyan olur sana dar
En güzeli değimlidir sevmek bekler yâr
Bak hayat diyor bekleme koş haydi sar
Bir gülümseme ile her şeyi sileriz
Yoksa kendimiz o an biteriz
Mehmet Aluç / Âşık Gülveren


( Belki Yolun Başında Ya Da Yokuşun Sonunda Bekliyor başlıklı yazı kul mehmet tarafından 24.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.