g/iz
şiirin hikayesi:
eyyy sevgili
bu aralar yine yokluğuna geceleri emziren virane bir şehrin arka sokağı gibiyim.
her ne kadar toprak koksa da nefesim
her ne kadar tarayamasam da ay ışığına sevdalı yelelerini
bil ki yinede satır satır g/izindeyim sana yaktığım tüm şiirlerin.
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
sen ki
eceli aşk olan
ateşten bir kısrağın dört nala savruluşuydun yüreğime…
kalemimin beline her sarılışımda
herkes
..............beni şair
................................seni şiir
.................................................bizi de şehir sanıyor…
işte
tam da bu yüzdendir ki
her satır sokağın gizi sen
ve dizelerimdeki her adım kaybolmuşluğun da izi benim
bedenime sığmayan ruhumu taşıdıkça dizelerime
kaşıdıkça kabuk bağlamaya yeltenen acılarımı
delik deşik kanar sayfalarımın tenine akıttığım yokluğun
yokluğun ki
kanadıkça sızlayan
sızladıkça yuvalanan bir g/izdir içimde
ki ben
şafağına ayaz gecelerimde
içimde g/iz taşıyan her acıya diz çöküyorum sessizce
.
. . .
.
ışığına üşüyen tüm ateş böcekleri
toprağına kavuşamayan tüm yağmurlar
ve iklimlerine küs açamayan tüm çiçekler benim
benim
siyaha çalan tüm renkler
esaretine sürgün tüm paslı zincirler
ve giyotini aşk olan tüm düşüşlerimdeki eksik bakışlar benim
ki
çalınan her epik melodideki şahlanan damar gibiydim
kurak ama bir o kadar kor kor akardı ölesiye sevmelerim
yanar ve kaybolurdum bozkırlarının gün yüzü değmemiş vadilerinde
kalemimin beline her sarılışımda
herkes
..............beni şair
................................seni şiir
.................................................bizi de yine şehir sanıyor…
işte
tam da bu yüzdendir ki
üşür yokluğuna aklım gibi kırışmış soluk sayfamın teni
ve ben sensizlikten utanıp kaçmaya çalışan tüm harfleri
tek tek boğar öldürürüm kalemimin ucundaki hıçkırıklarda
bir zamanlar
üzerime ormanlar devrilse de
çıplak bir dala tutunmaya çalışan
son bir yaprak gibi ürkerdi yüreğim
savrulsa da üzerime tüm rüzgarlar
eriyen gövdesine tutunmaya çalışan
bir mum alevi misali tir tir titrerdi ömrüm
şimdi
kalemimin beline her sarılışımda
hiçliğimin arka sokaklarına uzattığım
bir elime şiir
bir elime de şehir kusuyorum
işte
tam da bu yüzdendir ki
her sokağa duvar duvar kazıdığım satırların gizi sen
ve şiirlerini astığın bu izbe şehrin tüm meydanlarındaki
alayına isyanlarında izi benim
.
. . .
.
eyyy
cennetime soyundukça
üzerime cehennemi giydirmeye çalışan sensizlik
bil ki
cehennemi üzerime her giyişim de
ölüm bir o kadar daha çok yakışacak bana
tıpkı bize yakışacağı gibi
ve söyle ki
hiç bir ecel aramasın beni
ben zaten
g/izindeyim ölümün…
ilhanaşıcıocakikibinonaltı