Damla damla
hüzünler düşerken kirpiğimden
Güneşi
gözlerimle yakıp süzemiyorum
Kanadı kırık kuşlar uçarken yüreğimden
Mutluluğun resmine bakıp çizemiyorum.
Yitik hayallerimle gezdiğim yollarımdan
Bana dönemiyorum kaybolan yıllarımdan
Büyüttüğüm
çiçekler kopunca dallarımdan
Umudu kollarıma takıp gezemiyorum.
Ay ışıksız dolanır görünmüyor tek hâle
Ruhum bukalemun mu? Dönüyor halden hale
Öyle karışığım ki dolanmışım meçhule!
Düğümlenen kalbimi çekip çözemiyorum.
Gözü yaşlı sonbahar kime sormuş ağlıyor
Sazım türküleriyle tele vurmuş çağlıyor
Aleviyle yangınım kalbi sarmış dağlıyor
Canda canı kül edip yakıp ezemiyorum
İçtikçe dertlerimi gamla kederle yasla
Gel de şimdi
beyazı
siyah ile kıyasla
Bir sarhoş olabilsem diyorum ama asla
Yudum yudum gönlüme akıp sızamıyorum...
Gülseren MORKAN
