kendi fýrtýnasýnda uçmuþ çatý

kendi depreminde yýkýlmýþ eviz

b i z

 

 

omzunda aðlayacaðýmýz, yada

gönül rahatlýðýyla suçlayacaðýmýz

kimimiz kimsemiz de yok

m ü n z e v i y i z

 

 

kendi selasýný okuyan müezzin

kendi kabrine ve kaderine toprak atan  

siyahlar giymiþ…

iki yakýþýklý 

c e n a z e y i z

 

 

herkese kýrgýn olduðumuz kadar kýrgýnýz kendimize

yay’ýna dargýn ok, dað’ýna küsmüþ tavþan…

rüzgar’ýna trip atan 

y e l k e n l i y i z

 

 

alma kimsenin günahýný

çürük dudaklarýmýzla biz üfledik süra

aðlayacaksan, 

bize aðla

bu bizim 

k ý y a m e t i m i z

 

 

kendi karanlýðýmýzdan korka korka

korktukça, yeni acýlar doðura doðura

kendi panik ataklarýmýzýn heyulasý

kendi korkularýmýzýn 

þ i z o f r e n i y i z

 

 

kelebek olma aþký ile, kozasýna gönüllü giren týrtýllar gibi

kendi hapishanemizin

hem gardiyaný

hem 

e s i r i y i z

 

gözün aydýn

ayrýldýk... 

pusulalar göstermez artýk bizi

cehennemin 

d i b i y i z