Online Üye
Online Ziyaretçi
KURUMA ÖMÜR AĞACIM
Ömür
ağacımın başına çıktım,
Dalında meyveydi; göz bebeklerim.
İndim de dibine, kökünü kazdım.
Toprakta tozlaşmış, taş kemiklerim.
Semadan iniyor nur ile rahmet.
Arzdan yükselir ruh mezarda zulmet.
Mevla, eylemezse kula merhamet,
Yetişmez bilirim can amellerim.
Gençlikte
fidandı ömür ağacım,
Geliştikçe
kok saldı tendeki acım.
Dostlar
her an dualara muhtacım,
Gönlümde sızlıyor naz emellerim.
Hayatı bahşeden, istiyor kuldan,
Sabırla
git nura açılan yoldan.
Ömür
ağacımı uzatan yıldan.
Hicranla
bahsetme son cümlelerim.
Mehmet Demirel 10.04.2018