KURUMA ÖMÜR AĞACIM

Ömür ağacımın başına çıktım,
Dalında meyveydi; göz bebeklerim.
İndim de dibine, kökünü kazdım.
Toprakta tozlaşmış, taş kemiklerim.

Semadan iniyor nur ile rahmet.
Arzdan yükselir ruh mezarda zulmet.
Mevla, eylemezse kula merhamet,
Yetişmez bilirim can amellerim.


Gençlikte fidandı ömür ağacım,

Geliştikçe kok saldı tendeki acım.

Dostlar her an dualara muhtacım,

Gönlümde sızlıyor naz emellerim.


Hayatı bahşeden, istiyor kuldan,

Sabırla git nura açılan yoldan.

Ömür ağacımı uzatan yıldan.

Hicranla bahsetme son cümlelerim.


Mehmet Demirel 10.04.2018

( Kuruma Ömür Ağacım başlıklı yazı Mecali tarafından 10.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.