Doğmamış çocuğun umudunda,
Batan günün kızıllığında,
Bacaları tütmeyen ocakların,
Karanlığa mahkum yüreklerinde,
Ordan oraya savrulan güz yapraklarında
Güneşi özlüyorum...!
Umudu heybemde azık edip,
Suya hasret çorak topraklarda,
Bir yudum su bulmak umuduyla,
Ciğerlerim kavrula kavrula,
Seyyah olup diyar diyar dolaşıyorum
Nefeslere nefes olmak adına
Soluk almaya and ediyorum...!!
Gündüzleri güneşden gücünü alıp Sonsuzluğa uzanan masmavi,
Geceleri ise yıldızlardan ışık alıp, Siyah/beyaz olan gökyüzüne bakıyorum..!!
Baktıkça ruhumda esen fırtanalar dile gelip
"Özgürlük yolunda önüne çıkan karanlıklar,
İnsanca yaşamak, yaşatmak için,
verilen mücadalendir."
İşte o zaman anlıyorum ki
,
Aydınlık için karanlığa mahkum olsanda
Güneşli günlerle vuslat içinde saklı
Yüreğinde ki umudu kaybetme asla
Unutma ki
Umudu kaybetmediğin, vazgeçmediğin sürece
Özgürlük esarete, aydınlık karanlığa
Asla Mahkum Olmaz...!!
Şimdiler de zaman,
Yarınlara emin adımlarla yürümek adına,
Yağmurdan sonra doğan güneşi görmenin,
Nefes aldığın sürece hayatın değerini,
Her karanlığın, aydınlıkla buluştuğu anı,
Kaybetmeden, vazgeçmeden, yılmadan,
Umutla içine kana kana çekerek
Düşünme, Yaşama, Yaşatma Zamanı..!
11.04.2018 Ankara P.ÇETİN
(
Zaman Düşünme Zamanı başlıklı yazı
Kara kız tarafından
12.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.