Şairsin ya, kıvransın kalemin her dizede, Ruhunu uçtan uca bir mesafeye gerdir, Heceyi onun gibi sevmek düştü bize de, Şiir Necip Fazıl’la kapanmış bir defterdir.
Gaipten bir ses duysam onu hatırlarım ben, O şiire çileyi sevdiren kahramandır, Yazdığı her dizenin tınısında varım ben, Aklım Kaldırımlar’da kayboldu kaç zamandır!
Çile, Çile ey ömrüm, kısmetin budur senin, Ver elime kalemi, yazarak konuşayım! Durun kalabalıklar! Ne hükmü var bedenin? Durun, kendi kabrimi kazarak konuşayım!
Ey Sakarya imanım sende erdi visale, Sendedir nakış nakış davamın büyüklüğü, İşte bir manifesto, işte kutlu risale! Sakarya... Susup Allah diyenlerin yüklüğü.
Başımın üstünde bir devasa demir tokmak, Ondan başka bir yöne baksam ezecek gibi, Çare yalnız Allah’ın çizdiği yola bakmak, Sezdim diyemem fakat; oldum sezecek gibi.
Aynaların yolumu kestiği zamanlar var, Bırakın beni, daha ne yollar kesilecek, Vücudumda kırıklar, yanağımda kanlar var, Gökten bir el başımın kanlarını silecek!
Hey gidi koca şair, seni anlamak zor iş! Zira seni anlasam, kendimi anlayamam. Tenim hissiz, dilim lâl, gözüm kör, aklım iğdiş, Bu halimle kendimi şuaradan sayamam.
( Şiir Necip Fazılla Kapanmış Bir Defterdir başlıklı yazı Silüet tarafından 12.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
