Ýlk þiirim bir edebiyat sitesinde yayýnlandýðýnda koltuklarým bayaðý kabarmýþtý... ''Daha kaliteli ve daha güzel þiirlerinizi bekleriz.'' diye site yöneticisinden bir mesaj gelince bir an da moralim sýfýrýnda altýna düþmüþtü... Ýçimden yüzüne karþý ''Siz ne anlarsýnýz þiirden.'' diyesim vardý amma tabi ki içimde kaldý bu cümle... Belki de benden çok daha bu iþi iyi bilenler vardý mutlaka, vardý var... ''Ne öyle Ahmet bir þiir astýn diye bir edebiyat sitesine kendini ne sandýn ki?''


Daha öncesinde yazmýþtým bir otuz kýrk kadar þiir... Hepsi o... Yazýyoruz da sadece yazmak ile de olmuyor, okumalý da çokça hem de hummalý bir þekilde... Bakýyorum site de bileði ve yüreði saðlam çok kaliteli kalemler var. Hmmm !Öykü ve deneme de paylaþýlýyor... Dur bakalým biraz þiirden gidelim de sonra deneme ve öyküye de el atarýz yüreðimiz yeter, bileðimiz kaldýrýrsa...


Yaþadýklarýmý yazsam, hani herkes ''Hayatým roman, yok hayatým fotoroman.'' der ya, benim onlardan neyim eksik ki? Seksen kuþaðý deðil miyiz? Darbeler, marbeler, öðrenci olaylarý, zamlar, kuyruklar, Kemal Sunal'lar, Deve Kuþu Kabare, toplumsal travmalar, kanlý 1 Mayýslar her bir þeyi gördük geçirdik... Her ne kadar hayatýmýz roman olsa da bizim ki belki üç beþ sayfalýk bir romandýr, kiminin ki de iki üç cilt, bazýlarýnýnsa roman olan hayatýný anlatmaya ciltler bile yetmez, kalem kaðýt biter de yine de roman bitmez...


Ýþte o düþüncelerle, kalem bir yapýþtý elimize, bir daha da söküp atamadýk, atmak da istemedik zaten. Dokuz sene geçmiþ üstünden. Daha önce de kullandýðým bir deyim bizimkisi iðne ile kuyu kazmak. Biraz da sabýr ve dayanýklýlýk gerektiriyor... Kaleme, kaðýda küsmemek, insanlar ile iliþkiyi kesmemek gerekiyor...


Bizim Türk Milletinin gülmeceye yeteneði çok fazladýr. Atalarýmýz, Nasreddin Hoca, Bekri Mustafa, Ýncili Çavuþ, Hacivat ile Karagöz, Temel ile Dursun, hep bize yol gösterici olmuþlardýr... Biz onlarýn torunlarýyýz, o zaman mizahýn da hakkýný vermemiz lazým. Bir özlü söz de ''Güldürmek ciddi bir iþtir.'' derler... Tabi yazarken çizerken ciddiyetimizi muhafaza ediyoruz, okuyanlar eðlensin keþke, tabi ders de çýkarsýnlar... Sadece okulda kalan dersler ile hayata devam etmeye çalýþmak, çoðu insaný ruhen de yarým býrakacaktýr haliyle...


Bir çok kaliteli yazardan çok þey öðrendim, hâlâ da öðrenmeye devam ediyorum. Diliyorum hayat okulunda ki bu öðrenciliðimiz hiç bitmesin... ''Bilmediklerimi ayaklar altýna alsam baþým arþa deðer.'' demiþtir bir düþünür... Gözlerimiz ve dimaðýmýz yoruluyor, ancak ruhumuz da dinleniyor, bunu da göz ardý etmemeli... Edebiyatý ve insanlarý seviyorum. Okuyorum, yazýyorum, böyle mutlu oluyorum. Aslýnda bütün insanlarýn yönü ayný, farklý yönlere gidiyor gibi görünseler de yön ahirete doðru. Kimi insan bunun bilincinde kimisi de farkýnda deðil. Biz farkýnda olalým...


Sorumluyuz, çevremizde ki olaylara ve insanlara karþý. Ýnsanlýk bunu gerektiriyor. Bir þeyler yazsak da yazmasak da vicdanlý insan sorumluluðu bu... Hasbelkader de bir þeyler yazdýðýmýz için sorumluluðumuz bir kat daha fazladýr, diðerlerine göre... Hak'dan, hakikatten, mazlumlardan, yana olacaðýz ve doðruyu yazacaðýz her zaman. Sonrasý çorap söküðü gibi gelecektir...