TOLGA ÖÐRETMENÝN RESÝM HEVESÝ

Tolga öðretmen Türk Milli Eðitim sisteminde 30 yýl sosyal bilgiler öðretmenliði yaparak 4 yýl önce emekliye ayrýlmýþtýr. Çok güzel bir çalýþma hayatý geçiren Tolga öðretmen, emeklilik yýllarý için hiçbir planlama yapmamýþtýr. Tabi emeklilik sonrasýnýn planlanmasý, büyük bir önem arz etmektedir. Hele bir de sigara, alkol yoksa, kahvehanelerde akþamlara kadar okey veya piþti alýþkanlýðý yoksa, atadan kalma çift - çubuk, ahýr, sýðýr, davar veya dükkan da yoksa, vakitleri kaliteli bir þekilde geçirebilmek oldukça zorlaþýyordu.

Elbette her insanýn kaç yýl yaþayacaðýný Cenab-ý Allah biliyor. Ancak 52 yaþýndaki emekli bir öðretmen, muhtemelen 78 yaþýna kadar yaþasa, 26 yýllýk bir emeklilik ömrü nasýl geçirilecekti? Tabi her meþguliyet ne kadar kaliteli veya kalitesiz olursa olsun, kendi zamanýný bir þekilde harcayacaktý.

Çok verimli ve etkin bir öðretmenlik hizmetinde bulunduðu için, özel bir hobi geliþtirmeye zamaný olmamýþtý Tolga öðretmenimizin. Ýþte þimdi tam zamanýydý. Kendisini oyalamak, Alzehimer ve demans hastalýklarýný ötelemek için, zihnini ve beynini güçlü bir þekilde çalýþtýracak, emekliliðine bir anlam katacak bir hobiye baþlamasý gerektiði kanýsýna vardý.

Ne yapabilirim diye düþünmeye baþladý. Orta boy bir büyükþehirde yaþýyordu. Belediyenin açmýþ olduðu çeþitli branþlarda kurslar vardý. Bunlardan bir tanesini seçmesi gerekiyordu. Öðrenmemin yaþý olmadýðýný, hayat boyunca bildiklerimizin öðretmeni, bilmediklerimizin öðrencisi olduðumuzu çok iyi idrak eden bir hocamýzdý Tolga öðretmen.

Herhangi bir müzik grubuna veya enstruman çalma hobisine pek gönlü yatmadý. Zira o konuda kendisini pek mahir görmüyordu. Pek moda olan resim kursunu tercih ederek, oturduðu ilçenin belediyesinin resim kursuna yazýldý.

Büyük bir hevesle kursa baþladý. Kurs öðretmeni resim sanatlarý bölümünden mezun, atamasý yapýlamamýþ, atamasý yapýlýncaya kadar belediye kurslarýnda görev almýþ, 27 yaþlarýnda genç bir öðretmendi. 60 lý yaþlara merdiven dayamýþ bir emekli öðretmenin, 27 yaþlarýnda genç bir öðretmenin emrinde sýfýrdan yeni bir sanat dalýnda mesafe kat edebilmek bir çok konudan epeyce zor olacaktý. Ama olsundu. Öðrenmenin yaþý yoktu, öðretmenin kalitesinde yaþýn da pek fazla ehemmiyeti yoktu. Zira bazý genç öðretmenler emeklilikleri gelmiþ çok tecrübeli öðretmenlerden daha fazla cevval ve ileri görüþlü olabiliyorlardý.

Tolga öðretmenin kursta ilk günüydü. Sýnýf arkadaþlarý genellikle daha genç insanlardan oluþuyordu. Hemen hemen en yaþlýlarý Tolga öðretmendi. Sýnýfta 25 kursiyer vardý. Tolga öðretmeni bir takým endiþeler sarmýþtý haklý olarak: Bu gençlere ayak uydurabilecek miydi? Atölyede bir çok profesyonel ürünü yaðlý boya resimler vardý. Gençlerin arasýnda rezil olma riski de vardý.  Bu yaþtan sonra eller - parmaklar fýrçalarý hakkýyla kavrayýp tual üzerinde hakkýyla dans edebilecek miydi?

Gerçek bir okul gibi kursun da belirli saatleri ve disiplini vardý. Hocanýn genç ve ideal olmasý da kursa ayrý bir ciddiyet kazandýrýyordu. Halbuki emeklilikte insan biraz rolentide olmalý ve pek fazla sýkýya gelmemeliydi. Yani emeklilik hobisi bir fobi haline dönüþmemeliydi.

Ýlk gün tanýþma ve resimle ilgili bazý teorik bilgilerin verilmesiyle geçti. Malzeme listesi verildi. Tolga öðretmen birazcýk týrsmýþtý: Haftanýn beþ iþ günü, bir dünya malzeme için bayaðý bir bütçe, gençler arasýnda geri kalma ihtimali,  evde her tarafý boya ile batýrýp hanýmla papaz olma, emeklilikte keyif edeceðiz derken baþa bela mý bulduk? türünden endiþeler, Tolga öðretmeni haklý olarak derin bir telaþ ve korkuya sürüklemiþti.

Kursun bitmesine bir ay kalmýþtý. Kurs öðretmeni gayet ciddi olarak kürsüye geçti ve kursiyerlere þöyle seslendi: “Arkadaþlar, bu güne kadar elimden gelen tüm gayretleri sizlerin iyi bir ressam olabilmeniz için sarf ettim. Bütün resim yapma tekniklerini öðrettim. Bazýlarýnýz iþi daha çabuk kavrarken, bazýlarýnýzýn kavramasý hayli güç oldu. Dönem bitiminde belediyemiz nezdinde bir sergi açacaðýz. 15 gün süreniz var. Dileyen dilediði bir portreyi resim haline getirecek, haydi göreyim sizleri beni amirlerime karþý mahçup etmeyin”.

Tolga öðretmenin tatlý telaþ ve endiþeleri artýk korkuya dönüþmeye baþlamýþtý. Ama pilavdan da dönenin kaþýðý kýrýlsýndý. Bu saatten sonra, dere geçerken at da deðiþtirilemezdi. Büyük bir heyecan, az bir korku ve endiþe ile derhal tuale dökeceði fotoðrafý aramaya baþladý.

Tolga öðretmen herkesin sevdiðinden daha çok ATATÜRK’ümüzü seviyordu. Onun mareþal rütbesiyle küheylanýn üzerindeki efsane resmini buldu ve tuale dökmeye karar verdi. Aslýnda, vazodaki çiçekler, tabaktaki meyveler, karlý daðlardan akan derenin ormanlar ve aðaçlarla süslenmiþ köy evi manzaralarý daha popüler ve kolay yapýlabilirdi. Ama serde ATATÜRK sevgisi ve kendini ispatlamak hedefi vardý.

Tolga öðretmen tam 15 gün çalýþtý ve eserini tamamladý. Kendine göre iyi olmuþtu ama…  Kurs öðretmeni her gelen kursiyerin eserini toplayarak sergi salonuna yerleþtirdi. Hiç kimse kimsenin resmini daha önce görmemiþti. Ýlk defa sergi açýlýþýnda göreceklerdi.

Ýl protokolü açýlýþa davetli idi. Açýlýþ konuþmalarýndan sonra protokol sergiye geçti. Kursiyerler de arkalarýndan sergiyi geziyordu. Tolga öðretmen çok heyecanlý ve endiþeliydi. Atatürk’ümüzün en güzel resmini yapmýþtý ama…

Sergi dolaþýlmasý bittiðinde bir de ne görsün Tolga öðretmen: Kendi eseri maalesef sergide yer almamýþtý. Heyecanla kurs öðretmenine yaklaþtý, beti benzi attý, “ama hocam” diyebildi.

Kurs öðretmeni: “Tolga hocam senin eserini sergiye koymam Yüca Atamýza saygýsýzlýk olurdu, çok özür dilerim” der.

Tolga öðretmen hayatýnýn en zor ve grift dakikalarýný yaþamaktadýr. Kendi duyacaðý kadarlýk cýlýz bir sesle: “Neyineydi be adam kýrkýndan sonra zurna çalmaya yeltenmek” diyerek, aðlamaklý bir þekilde evinin yolunu tuttu.

Selam, sevgi ve dualarýmla. Allah’a (cc) emanet olunuz.

24 Nisan 2018 Salý Saat: 9.00. Antalya

Doç.Dr. Süleyman COÞKUNER

Kaliteli Yaþam Uzmaný