Online Üye
Online Ziyaretçi
Binbir renk gül sararıyordu,
Gidişinin ertesinde
Ve kuşların yokoluşu,Gidişin…
Kendime yabancı düştüm yine
Papatyalar soldu en dip karanlıklarda
Ben böyle öleceğim bes belli
Her zaman bir hüznü,bir acıyı barındırarak
Gittikçe basan artan bir yalnızlık var
Durduramamak bu hissi,
Savaşmak yorgun düşercesine,acılı…
Nerden geldin hayatıma
Oysana banamı gelmiştin,gidişin…
Şimdi baksana bana,yoksun
Gözlerinin hatrı kaldı gözlerimde
Kim bilir,
Kime açılıyor Gözlerinin kapakları…
Hamza BOLDAĞ