Ekin misali yine gecenin rahmeti;

Aksayan ayaklarında kaderin

Hoş bir nüans

Huzura delalet aykırı varlığa

Tapınan sözcüklerle buluşmak.

 

An itibariyle

Çalıntı bir sözcüğü dikiyorum

Az sonra ilikleyeceğim

Yüreğin mahremine

Ve kuytularda yaşadığımı da asla

Evet, asla inkâr etmiyorum.

Bir teyakkuzda dirildiğim;

Bir süzgeçte topaklanmış

Hüznün kıyısına kıvrıldığımı da unutmuyorum.

Belki de;

Unutmaması gereken

Aşkın hulasasında

Karınca ayakları ile ruhumun dinginliğine

Serdiğim nefesindir.

 

Ölsem de ne gam,

Demeyi şerh düştüm işte

Ve dirildiğim yeni iklimi

Sunmaya evrene:

Oysaki ne umurundayım

Ne de yaralarımın tuz bastığımda

Acıyan uluması

Yürek burkan

Kıyımlarındayım

Hem dünün hem unutulmuşluğun da

Girdabında.

 

Sefil varlığıma dokunan bir serzenişi

Anıp da dönmeyi unutanlara

Sitemliyim

Oysaki bilemedim:

Hiçbir zaman onlara

Tuttuğum ışıkla

İçimdeki acının aydınlandığını.

Gözlerimde ne şimşek

Ne de aşk benzeri bir illet

Yine düşkünlüğüm geceye

Nispeten yaşadığıma

Kanaat getirdiğim

Şu kalemle olan

Yürek birlikteliğime

Ve senle demlenen

Senle dertlenmeyi özleyen

Şu serçe kalbin

Sırça köşküne

Dönen hüznümü

Gömmeyi değil

Yeniden diriltmeye ant içtiğim…

 

Her ölü seferi

Ruhun devindiği

Belki dirildiğimin de beyanı

Yine teyakkuza geçtiğim.

Aşkıma isabet eden o şarapnel

Ölüme dönük yüzü belki de

Hangi kalp ise

İkrarı da inkârı da aynı koğuşta saklı

Sevmeyi öğretmeyi dilerdim;

Tıpkı ihanet edenlere

Son sözümü söylemekten cayıp

İntihar eden

Kalemle olan derdimi

Telaffuz etmekten gayrisi gelmez işte

Elimden.

 

Aslında elimden kayıp giden

Neşemden:

Hem de ne için?

Unut gitsin, demekle

Ölmek hepten kardeş

Aslıma ihanet etmediğim de tek gerçek.

Hadi, gideyim şunca zehri içip

Ölümü zikrettiğim

Bir neferi daha

Yüreğe ihbar etmenin

Sunumu kadar kolay olsa keşke

Yaşamak

Gülmeyi özleyenlere tek tavsiyem:

Açın yüreğinizi

Ve toplayın

Akıttığım hüznün tüm rahmeti.

Sanmayın ki kolay

Belki’leri toplamakla da eşdeğer

Akışına bıraktığım ne ise

Süzülen yüreğimden

İsmimden kalan son çehre

Yine gülmeyi unutan yüreğime

Atıfta bulunduğum

Şunca hüsran.


( Unut Gitsin... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 27.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.