Yalýn ayak Tanrýlarýn düþleri

Ýnsana dair düþ/üþleri ihbar eden yanlý

Zaman.

Dur, dendiði yerden kalan

Üzünçlerin koynunda büyüyen

Doðrunun tok sözüne haiz nice yalan.

Ýhbar ediyor kimisi kimini

Belli iþte;

Kimsesizliðin þah damarý

Acýlarýn da en hulasasý.

Týrmýklar zamanla haset zamana yenik düþen ise

Hep nefis.

Yorgunluðu kadar insan da týk nefes.

Zaman yasýný tutar mý insanýn ya da yarasý mýdýr gocunduðu pervasýz zamanýn…

Bir aðýt gibi usul usul.

Bir akit belki de yerle göðün birleþtiði yürek çizgisi.

Þimdi mesafeleri kýsaltýyor ve uçuþa geçiyorum yine kirli tarihini zulmün fesih edip yerle yeksan olan düþlerimi hangi minvalde sabit kýlacaðýmý da bilmeden.

Ölü bir öfkesi var þehrin adeta sanki uzayan bir kuyrukta her eklenen mürit yine takvimin sayfalarýnýn her kopuþunda içimde bir izdihama sebebiyet veren.

Küçüðüm hem de çok küçük.

Büyük olan ne sýrlarým ne de yaslarým.

Aslýnda asýlý kaldýðým dehlizin duvarlarýna çaktýðým çivilerde çarmýha gerdiðim yalnýzlýðým kadar tedirgin ve boyutsuzum.

Hangi nüans ise içimin fýrtýnasýndan muzdarip iç organlarýmýn sürekli yer deðiþtirdiði o eksen.

Þimdi yüreðimin klimasýný çalýþtýrýyorum ve tüm acýlarýmý soðutup donduruyorum kim bilir klonladýðým duygularýmdan yeni bir ben yaratýrým.

Doyamadýðým kadar da var hani.

Doyumsuz olduðum tek duygu; sýnýrsýz hissiyatýmýn külliyesinde mazlum sevdalarýn bakir tarlasýna ekili özlem ve elem sonrasý ölümü dilemekle eþ deðer.

Aþk pazarýnda yürüdükçe…

Çetrefilli sorulardan bunaldýkça.

Hangisi olduðunu bilmeden seçtiðim o doðru þýk ümidi ile kendi sorularýmýn yanýtýný ben bile bilmezken.

Göreceli vasýflarý yine bilinmezin sihrine vakýf ve aþkýn tutacaðýnda hep yanan yüreðin gam teli.

Belki bir ikindi vaktidir þiirin hüznüne vakýf sarý bir reçinede ben mahmuzlarken hüzün ýrkýnýn son temsilcisi olmaya aday.

Kýyama duran gecenin solundayým ve mütemadiyen tepinen iç sesimin saðdýcýyým yoksa ne ererdim ne de kelimeleri yorardým.

Kalýbýmý bastýðým yeni günün ilk saatleri ve her saati bir yýla eþ deðer aslýnda bir gazabý þereflendiren bahar coþkuma ket vuran bir gece infazý yine kâhin kalemim þapkasýný çýkartýrken ben üþüyen hecelerimi soluðumla ýsýtmaya çalýþtýðým.

Kambersiz hangi yangýn?

Kambersiz hangi ölüm?

Aþka son dokunuþ ne de olsa zaruri bir tüketim hala ýslah edemediðim hüzün daðarcýðým yine hangi sebepten öldüðüm deðil ne vakit dirileceðimin hesabýný yaparken.

Zor olduðunu biliyorum da hani.

Ama neden zor olduðunu hala anlamýþ deðilim.

Altý üstü merhamet ve sevgi yüklü bir âlemde dolduruþa gelen iç isyanlarý, yine yüreklerin beyitlerinde ben soðumaya yüz tutmuþ çay misali hüznümü ve beklentilerimi kýtlama yaptýðým.

Yaðdýðým kadar yaþýyorum.

Yaþadýðým kadar yazýyorum.

Yazacaðým kadar da mutluluða kýs kýs gülüyor hangi melekse omzumda sýkkýn ve bitkin ne de olsa çatýk kaþlý kaderime karþý pek bir kadirþinas yine yüklü omuzlarýmda ben niyazlarýma soluksuz devam ettiðim.

Gidip de teselli etmeliyim diðer yarýmý ve kalan son çeyreðimi de aramayý sürdürmeliyim ne de olsa çeyreðin bütüne tekabül ettiði gerçeðini hala ispat edemedim insanlara.

Ýnsanlýðýmýn hulasasýnda bir de dilek tutmalýyým hani olur da kayan yýldýzda takýlý kalýr gözüm ve niyazým.

Bir tekerlek gibi yuvarlanýp giden yakarýþlarýma nasýl ki izzeti ikramda bulunuyor kâinat ne de olsa umudun baþ þehri her yeni iklim yine içimizin tek maruzatý bile Allah nezdinde kayýt altýna alýnýrken hele ki yükünüzü paylaþmakla yaþamak arasýnda bir seçim yapma þansýna da sahip deðilseniz.