.
Her nesne battal boydur mütevazý dünyamda.
Gölgeler þaha kalkar, korkutur; büzülürüm.
Þimþek hýzýyla geçen acýmasýz eyyamda,
Takvim yapraklarýnýn altýnda ezilirim.
 
Doksan dokuzu ele, biri bana düþtü hep.
Böyle þansý neyleyim; dertlerim kelep kelep.
Saðýma dönsem kasap, soluma dönsem celep.
Dostlarýn çengelinde kan revan yüzülürüm.
 
Yüreðimde kelepçe, ruhumda kor cendere;
Þikâyet haddim deðil; sitem sayýn kadere.
Coþup çaðlayamayan, iþte, benim o dere.
Denize kavuþmadan topraða süzülürüm.
 
Hiç mi savaþ vermedim; yaralarýma bakýn.
Yenik bir cengâverim; bitsin artýk bu akýn.
Çok yorgunum; ne olur, þu yakamý býrakýn!
Yalnýzlýk girdabýnda daha az üzülürüm.
 
Akþam çökmüþ ömrüme; gurupta batýyorum.
Tek tabanca hicrana farkýmý atýyorum.
Ýçimde son umutla, aynamý tutuyorum.
Belki cennet çaðýrýr; ufuktan sezilirim.
 
Küf kokan sandýðýmda birikince sözlerim
Ve kýyamet kaçaðý sýðýnmacý gizlerim;
Dem aldýðý vakitte buðulanan gözlerim
Kâðýda kilitlenir; þiirle çözülürüm.
 
Mücella Pakdemir