Surlara çarpar hikayem.
Yýkýlýr kalesi anýlarýn.
En zayýf halkasý çocukluk günlerimdi.
Kaynaðý muamma yüreðimdeki yangýnlarýn.
Güneþin alnýndan öper güzel günlerim.
Çok iyiliði dokundu güneþin bana.
Karýnca misali su taþýrdý yüreðime.

Yol üstü lokantalarda yitirdim gençliðimi.
Bilmezdim Ýstanbul’un tarih kokan sokaklarýný.
Þimdi aþkýn gözde mekâný Ýstanbul’dayým.
Mutluyum dünde kaldý hüzünlü günler.
Aþk doluyum kalbime kadar.
Elimde yâre sunulmayý bekleyen menekþeler.
Boynu bükük geçen günlerin aksine,
Umut veriyorlar bana.


Fatih camide kýlýnan bir ikindi namazý,
Ve Fatih’in türbesinde yapýlan dua.
Huzur verdi yüreðime.
Huþu içinde kaldým.
Süs havuzundaki tazyikli su ilahi bir ezgi gibi.
Kalbimdeki yangýnlarý söndüren.


Mihrimah camiyi gezerken,
Kanuninin ikazýný duyar gibiyim.
Karanlýk dünyama açýlan pencerelerden,
Süzülen ýþýk bir insan suretine dönüþüyor.
Hayran hayran izliyorum Ýstanbul’un tarihini.

Süleymaniye ise her zamanki heybetiyle,
Göz kýrpýyor bana.
Yahya Kemal’in þiiri düþüyor gönlüme.
Mest oluyorum.
Bayram sabahýndaki  çocuklar kadar neþeliyim