Sözcüklerin kehanetinde bir yangýn olmayý reddettiðim gün doðdum ben.

Öfkemi öldürdüðüm günü þerh düþtüm tarihe lakin gelecekte olan bir geçmiþi nasýl dillendirebilirdim?

Yüksünmeyi lav ettim akabinde: ya sevecektim ya sevecektim.

Gücüne gitti öteki güçlerin ve þahitlerin mezarlarýnda beslediði kini ve nefreti yok saydým sevginin görmeme gücü ile.

Sonlanan bir hikâye idi arzuladýðým aslýnda hikâye babýnda bir þiirdi damarlarýmda dolaþmasýndan haz duyduðum.

Bir þiire düþtü ilk yolum.

Sene bilmem kaç.

Ýlk þiirimdi aslýnda okuduðum ilk þiir ve aþka düþtüm o gün o an.

Cemal Süreya idi aþkýn adý aslýnda þiirin gücü idi yine mimlediðim her yüreði þiir bildiðim belki hayatý þiir tadýnda yaþamaya doyamadýðým.

Sarhoþ olmuþtum.

Þaibeli bir dize olmuþtum.

Aþka tutsak olmuþtum hele ki tutsaklýðýn yaþama gücüne tav olmuþken ne de olsa tutsak olmayý öðrenmiþtim büyüdüðüm cephede ve her þiir siperimdi; her hikâye, neferim ve aþk, varmayý umduðum hidayetin birincil koþulu idi.

Suretsizdim bir zamanlar ve insanlar mesnetsiz ithamlara pek bir düþkündü aslýnda hala da lakin bu beni asla alýkoyamazdý yolumdan.

Bir þarkýya da düþebilirdi yolum ve düþtü de derken baþka þarkýlara kesiþti yüreðim yine kimselerin duymadýðý ve bilmediði oysaki aþikâr idi her bir þarký yine de sadece ben sahiplendim.

Þiirleri de sahiplendim.

Aslýnda aþký ve evreni sahiplenmiþtim zaten insanlar küçük hesaplar peþindeydi ve ölümlü aþklar üreten bedenlerinde ölümsüz aþklardan asla medet ummuyorlardý ötesinde anlatmaktan imtina ettiðim ne ise satýr satýr döþedim beyazýn ruhunu aslýnda ruhumla yýkadým her boþ sayfayý aslýnda boþluða asýldým ve tutundum kelimelere.

Ya sevecektim ya sevecektim.

Yansýyan ne ise Allah’ýn varlýðýndan bana katýlan her manevi olguyu ve ülküyü edindim yine bir derviþ kadar sýra dýþý belki bir kazan yine kaynayan için için.

Teferruatlara düþtü yolum bu sefer ve öykündükçe genele mutsuzluða seðirtti düþüncelerim.

Detaylarda ölmekti aslýnda enginlerde yüzmek kadar eriþilmez mutluluðun alfabesi.

Sýðlarda bir gölge olmayý reddetmiþtim madem ve aslýma düþkündüm yine inkârsýz ve iddiasýz.

Sonramý sunmadým öncemi aklarken aslýnda içimi pembeyle boyadým yine aksayan bir yürekten koþan nameler üretirken.

Edimlerde aþk vardý hep.

Aþka eren yol ise mubahtý ve lakayt tavýrlardan payýma düþeni yok saydým aslýnda pay ettim içimdeki umudu ve çocuk neþemi.

Anlayan anlýyordu ya gerisi… gerisi de vardý ve kim ise býyýk altýndan gülen ya da pervasýz kahkahalar atan.

Bir öðle vakti es verdim hayata aslýnda yazmaya düþtüðüm bu girdapta ben bir ebeydim yine hayal gücüne girgin ve donanýmlý bir sunumla gerçekleri boykot etmenin esnekliðini doya doya yaþayan.

Bir sunumdu madem hayat aslýnda hoyrat rüzgârlarla yýkanmayý mademki meþk edinmiþtim.

Cesaretimi toplamama gerek de yoktu ne de olsa yel deðirmenleri ile savaþan tek þövalyeydim yine günden düne kayan aslýnda kadýn kimliðine sahip çýkmakla insanlýk arasýnda seçim yapmaya gücü yeten kim ise.

Sonlanmasýný dilediðim bir hayatým vardý öncesinde ve Rabbimin bildirgesinde bendim bana sunumu yine yürek sesi ile iflah olmaz hayallerinden alan gücünü.

Mutluluðu perdeleyen ihanetleri yok saydým.

Beni yok sayanlarý var bildim.

Beni var bilip nefret edenleri bile sevebilirdim hatta sevdim de.

Sevgimin cirosunda bir dünya yarattým: adý var mýydý yok muydu, bilemedim önce sonra yüzler belirdi sayfalarda aslýnda yokluðumu hiç bildim aslýnda gölgemi bile sahiplenmeyi öðretebilirdim insanlýða yine de yok saydým yine var saymayanlarý bile var saydým yoksa içimdeki öfke nasýl sonlanýrdý? Nasýl lav ederdim yoksunluklarým ve nasýl kuramlar yaratýrdým satýrlara düþmüþken yolum?

Heybemde yoktu tek azýðým ilk yola çýktýðýmda ne de olsa bir ömür yediðim kazýklardan azýk ayýrmaya hiç yeltenmemiþtim kendimce.

Bilemedim.

Yeni öðrenmiþtim.

Neyi öðrendiðimi ise sonra çözdüm.

Aslýnda bir ömür baþkalarý tarafýndan çözülmeyi dilemiþtim.

Dilemmasý ömrün sadece huzurdu yine yeltendiðim ama bulamadýðým ama ansýzýn kavuþtuðum ve sonlanmasýný arzulamadýðým yine de bir nakkaþ titizliðinde nakþettiðim duygularýmýn patronuydum ve tav olduðum hiçliðimle palazlandýðým aslýnda bir sancýdan çýkýp da yola yýldýrým olup düþtüðüm yüreðimde saklýydý her maruzat aslýnda nedensiz her yok oluþ.

Kuruyan bir çiçeði üreyen bir sarmaþýða dönüþtüren ve duygularýn Tanrýsý sevgiyi yine bahþeden Yaratýcýyý andýðým her an’ýmla her aný’mý da güne uyarladým ki her an yine dünden mütevellitti sadece zamanýn ve mekânýn yeknesak týnýsýnda bizlere düþen rolü gerçeðe uyarladýðýmýz ve içimizin þevk ile dolduðu týpký ölümün huzura tekabül eden varlýðýnda yaþayarak ölümü sadece tehir ettiðimiz gerçeði.