Sabrın Sonu...
Sabrın Sonu...
Bulutlandı yârin yüzü,
İnadı tuttu, küsecek.
Dike sürer heran düzü,
Belli ki beni üzecek.
Bazen güllerle bezenir,
Gonceye benzer dudağı.
Hem Zülfikar'e özenir,
Kanlanır her bir yanağı.
Ortasını bulamadık,
"Can çıkar, huy çıkmaz" belli.
Sanma mutlu olamadık,
Hem hamarat, hem düzenli.
Deniz desem, Akdeniz'dir
Akşam, meltemlerle esen.
Anadır, ninedir, "biz" dir;
Her derdi önceden sezen.
Kabaran yelelerinde,
Sabır ile şefkat yatar.
Çok hüner var ellerinde,
Hünerine çalım katar.
Birgün varmasam yanına,
Bilirim ki beni arar.
Ânı uymuyor anına,
Azı karar, çoğu zarar.
İşte böyle bir hayatın
Elli yılını yaşadık.
Dünya denen saltanatın
Ferdâsına ün taşıdık,
Geleceğe gün taşıdık...
16.08.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Sabrın Sonu... başlıklı yazı
Aksakal tarafından
9.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
