HUÞU SAHÝBÝ OLMAK,

     Allah’ýn yardýmý Kur’an’ý yaþayanlaradýr. Allah’ýn yardýmýnýn kiþiye ulaþmasý devrin Resul’ünün, ve nezirlerin davetine icabet etmesiyle mümkündür.

39/ZUMER-71: Vesîkallezîne keferû ilâ cehenneme zumerâ(zumeran), hattâ izâ câuhâ futihat ebvâbuhâ, ve kâle lehum hazenetuhâ e lem ye’tikum rusulun minkum yetlûne aleykum âyâti rabbikum ve yunzirûnekum likâe yevmikum hâzâ, kâlû belâ ve lâkin hakkat kelimetul azâbi alel kâfirîn(kâfirîne).                                                                                                              Kâfirler, zümre zümre cehenneme sürülürler. Oraya geldikleri zaman, onun (cehennemin) kapýlarý açýlýr. Ve onun (cehennemin) bekçileri onlara derler ki: “Size, sizden (sizin aranýzdan) olan Resuller gelmedi mi ki, size Rabbinizin ayetlerini okusun, bugüne (buraya) geleceðinizi (söyleyerek) uyarsýn? (Cehenneme gidenler) dediler ki: “Evet (geldiler).” Fakat azap sözü kâfirlerin üzerine hak oldu.

67/MULK-8: Tekâdu temeyyezu minel gayz(gayzi), kullemâ ulkýye fîhâ fevcun seelehum hazenetuhâ e lem ye’tikum nezîr(nezîrun).

(Cehennem) nerede ise öfkesinden çatlayacak gibi olur. Oraya herbir grup atýlýþýnda onun (cehennemin) bekçileri onlara: “Size nezir (uyarýcý) gelmedi mi?” diye sordu.

67/MULK-9: Kâlû belâ kad câenâ nezîrun fe kezzebnâ ve kulnâ mâ nezzelallâhu min þey'in entum illâ fî dalâlin kebîr(kebîrin).

Onlar (cehenneme atýlanlar) dediler ki: “Evet, bize nezir gelmiþti. Fakat biz onu yalanladýk ve Allah hiçbir þey indirmemiþtir, siz ancak büyük bir dalâlet içindesiniz, dedik.”

67/MULK-10: Ve kâlû lev kunnâ nesmeu ev na'kýlu mâ kunnâ fî ashâbis saîr(saîri).

Ve: “Eðer biz iþitmiþ veya akýl etmiþ olsaydýk, alevli ateþ halký arasýnda olmazdýk.” dediler.

           Resulün ve nezirlerin davetine uymayanlar hevalarýna uyan dalalette kalanlardýr.

28/KASAS-50: Fe in lem yestecîbû leke fa’lem ennemâ yettebiûne ehvâehum, ve men edallu mimmenittebea hevâhu bi gayri huden minallâh(minallâhi), innallâhe lâ yehdil kavmez zâlimîn(zâlimîne).                                                                                                                      Bundan sonra eðer sana icabet etmezlerse (senin hidayete erdirme davetine uymazlarsa), bil ki onlar heveslerine tâbîdirler. Allah'tan bir hidayetçi olmaksýzýn (hidayetçiye deðil de) kendi heveslerine tâbî olandan daha çok dalâlette kim vardýr? Muhakkak ki Allah, zalimler kavmini hidayete erdirmez.

          Allah’a ulaþmayý dileyenlerin kalplerine Allah’ýn göðüslerinden kalplerine nu yolu açtýðý yani kalplerini þerh ettiði için rahmet nuru sýzar.

6/EN'ÂM-125: Fe men yuridillâhu en yehdiyehu yeþrah sadrehu lil islâm(islâmi), ve men yurid en yudýllehu yec’al sadrehu dayyikan haracen, ke ennemâ yassa’adu fîs semâi, kezâlike yec’alûllâhur ricse alâllezîne lâ yu’minûn(yu’minûne).                                   Öyleyse Allah kimi Kendisine ulaþtýrmayý dilerse onun göðsünü yarar ve (Allah'a) teslime (Ýslâm'a) açar. Kimi dalâlette býrakmayý dilerse, onun göðsünü semada yükseliyormuþ gibi daralmýþ, sýkýntýlý yapar. Böylece Allah, mü'min olmayanlarýn üzerine azap verir.

     Burada önemli bir olgu vardýr: "Allah'ýn dilemesi" Allah'ýn hidayete erdirmeyi dilediði kiþiler vardýr, dilemediði kiþiler vardýr. Ýnsanlar olaylarý yaþar ve olaylardan müspet veya menfi sonuçlar çýkarýrlar. Olaylarý yaþadýklarý zaman baþka insanlarýn hidayet üzere olmasýna mani olmayan yani onlarýn dalâlette kalmasýný saðlayacak kötü niyetli bir hareket halinde olmayanlarý Allah seçer ve 2. basamaða ulaþtýrýr. Bu basamaktaki kiþi eðer Allah'a ulaþmayý dilerse 3. basamaða geçer ve bundan sonraki basamaklarý yaþayabilecek ehliyetin sahibi olur. Olgular dizisine baktýðýmýz zaman Allahütealâ'nýn kiþiyi seçtiðini, onu karar arifesine getirdiðini, kararýný Allah'a ulaþmayý dilemek istikametinde vermesi için ona birçok þeyler gösterdiðini, etrafýndaki olaylarla ispat ettiðini görürüz. Ve kiþi, Allah'ýn kendisinden beklediði þeyi yaparak Allah'a ulaþmayý diler.

     Allahütealâ bu ayette iki nevi insandan bahsediyor: "Kimi de dalalette býrakmayý dilerse onlarýn da göðsünü açmaz. Onlarý, göðüsleri sýkýþarak, nefes alamaz bir þekilde göðe yükseliyormuþ gibi hissettirir. Bu, azaplý bir yükseliþtir." Allah'ýn dalâlette býrakmayý dilemesinin nedeni bu kiþilerin Allah'a ulaþmayý dilememeleridir. Yani biz neyi dilesek Allah da bizim için onu diliyor.

     Burada kesin bir olgu vardýr. Allah'ýn, Allah'a ulaþtýrmayý dilediði insanlarýn varlýðý ortaya çýkýyor. Kim Allah'a ulaþmayý dilerse, Allah da onu Kendisine ulaþtýrmayý diler. Bir insan Allah'a ulaþmayý dilemezse gideceði yer cehennem olur.

39/ZUMER-22: E fe men þerehallâhu sadrehu lil islâmi fe huve alâ nûrin min rabbih(rabbihi), fe veylun lil kâsiyeti kulûbuhum min zikrillâh(zikrillâhi), ulâike fî dalâlin mubîn(mubînin).                                                                                                                                Allah kimin göðsünü Ýslâm için (Allah'a teslim için) yarmýþsa artýk o, Rabbinden bir nur üzere olur, deðil mi? Allah'ýn zikrinden kalpleri kasiyet baðlayanlarýn vay haline! Ýþte onlar, apaçýk dalâlet içindedirler.

     Bu nur kalpte huþuya sebep olur.

57/HADÎD-16: E lem ye’ni lillezîne âmenû en tahþea kulûbuhum li zikrillâhi ve mâ nezele minel hakký ve lâ yekûnû kellezîne ûtûl kitâbe min kablu fe tâle aleyhimul emedu fe kaset kulûbuhum, ve kesîrun minhum fâsikûn(fâsikûne).                                                                                  Allah'ýn zikri ile ve Hakk'tan inen þeyle (Allah'ýn nurlarý ile), âmenû olanlarýn (Allah'a ulaþmayý dileyenlerin) kalplerinin huþû duyma zamaný gelmedi mi? Kendilerine daha önce kitap verilip de böylece üzerinden uzun zaman geçince, artýk (zikri unuttuklarý için) kalpleri katýlaþan kimseler gibi olmasýnlar. Onlardan çoðu fasýklardýr.

     Allah'ýn zikri kalplere rahmet, fazl ve salâvât nurlarýný ulaþtýrýr. Bu nurlar kalpte HUÞÛ oluþturur. Zikir yapýlmazsa kalpler katýlaþýr. Onlarýn çoðu fasýktýrlar.

     Huþu sahibi olabilmek kalbe rahmet nurunun girmesine baðlýdýr. Kalbine rahmet nuru girenler huþuya ulaþabilirler ve hacet namazý kýldýklarýnda mürþidlerini görebilirler.

2/BAKARA-45: Vesteînû bis sabri ves salât(sâlâti), ve innehâ le kebîretun illâ alel hâþiîn(hâþiîne).                                                                                                                           (Allah'tan) sabýrla ve namazla istiane (özel yardým) isteyin. Ve muhakkak ki o (hacet namazý ile Allah'a ulaþtýracak mürþidini sormak), huþû sahibi olanlardan baþkasýna elbette aðýr gelir.

2/BAKARA-46: Ellezîne yezunnûne ennehum mulâkû rabbihim ve ennehum ileyhi râciûn(râciûne).                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Onlar (o huþû sahipleri) ki, Rab'lerine (dünya hayatýnda) muhakkak mülâki olacaklarýna ve (sonunda ölümle) O'na döneceklerine yakîn derecesinde inanýrlar.

Allah razý olsun.

Burhan AKSU