Göz
bebeklerim aktı toprağa
Bir
dua oldu uçtu ruhum
Göklere
açılan avuçlarımdan
Göz
bebeklerim aktı toprağa
Renklerin
neşesi soldu sonsuzluğa
Dağlar
anlamsız yüksek bir tümsek
Uçurumlar
sonsuzluğa açılan kapısı evrenin
Hayatımın
sonundaki bilmecenin
Denizler
yangınlarımı söndürmüyor
Sönmüş
ateşi çöllerin yalnızlık acısını dindirmiyor
Sırların
anahtarı bir kelime dilimde
Kalbim
üşümüş bir kuş
Sonsuzluğun
kapısında titreyen
Altın
bir kafes olmuş geçmişim
Zamanın
enkazında ezilen düşlerime
Gümüş
bir çerçeveden bakıyorum
Aynaya
bakar gibi sevdiklerime
Anlatmaya
yetmiyor elbet
Şiir
adına yazdığım üç beş kifayetsiz kelime
Bir
müsvedde gibi yaşanmış hayatımı
Beyaz
sayfalara siyah kalemle
Dünyaya
dik durma zamanı geçti
Bir
ömür boyu yürüdüğüm bedenimle
Gökler
kayboldu gözlerimin çukurlarında
Gözbebeklerim
aktı toprağa
Ve
renklerin neşesi soldu
Döndü
kuru yaprağa
21-03-2011
Şair, Burhan AKSU