Geçitler...
Issız vadilerde kalmış gibiyim,
Herşey unutulmuş, ben sanki yokum.
Yalnızlığıma kök salmış gibiyim,
Saplarından doğmuş bir başka çokum.
Ben bana yabancı, kendi dışımda;
Bana bakmaktayım içimde özlem.
Bilmem neredeyim, hangi yaşımda,
Hayal mi, gerçek mi bu gizde gözlem?
Ne garip vakıa; toprak, su, hayat
Nice terkipleri toplar içinde.
Dönüştür herşeyi insana dayat;
İnsan, âlem olsun başka biçimde.
Ya insandaki sır; hayatı taşır;
Hayat kemalâtla birgün uzlaşır,
Yeni âlemleri bizle paylaşır;
İnsan ki, o zaman hırsla tanışır.
"Ben" başlar içinde,"Bir" den bıkılır,
İster bencillik de; uğraşmak zordur.
İnsanlık bir yana; dinden çıkılır,
Sonunda yerimiz ateştir, kordur.
Kendini unutma; tanı, öğren, bil,
Başın gökte olsa; topraksın, su'sun.
Rab'binden ırama, tek O'na eğil,
İnsanoğlu! Ancak böyle ulu'sun...
29.09.2017
Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Geçitler... başlıklı yazı
Aksakal tarafından
13.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
