28 Ocak 2018
                                                                                     Sinop
             
                 BEN ARKADAŞ ANNEMİ ÖZLEDİM


                  28 Ocak 1997
                  Günaydın hüzün;
                   En büyük korkum..
                  Annem ve babamı kaybetmekti.  
                  Sonunda korkularım gerçekleşti.
                  Korkacak bir şeyimde kalmadı.K
                  Ölüm bana cennetten yılanı getirdi
                  Aileden birilerini kaybetmek; 
                    Evin duvarındaki derin en büyük çatlaktır


                 
                     Kendini tutma..   
                    Ağla gözlerim ağla..
                    Gidişlerin gidiş olmadı.
                     Ölenlerle ölemedim ben anne.!
                     Beni en iyi anne babasını
                     Kaybedenler anlar.
                     Birde sevdiklerini kaybedenler..
                     Evlatlar ana babasını kaybederken
                     Ana babalarda evlatlarını kaybeder.
                     Acılarını kalplerine gömenler gelsin buraya..


                    
                     Bir insan sevdiği birini kaybedince;
                     Onu sevmekten vazgeçermi.?
                     Senin sevdiklerini bende sevdim anne.
                     Sevdiğin çiçek nergis , 
                      Vazoda soldu şimdilerde...
                     İnsanlar acıları ile yaşlanır.


                   
                       Seni kaybetmeden üç gün önce, 
                      Bir rüya gördüm.
                      Rüyamda herşey pastel renginde..
                      Kadınlar iki tabutun başında toplanmışlardı.
                      Hangi tabutun annemin oldugunu anlıyorum hemen, 
                      Öteki tabutunda;
                      Bir genç kıza ait oldugunu söylediler bana
                      Kimbilir belki ikinizde aynı saatte öldünüz.   


                     
                      Seni toprağa verdigimiz gün, 
                      Ünlü bir babada evladını toprağa vermiş.
                      Kanaviçeye düşen kan damlası büyürken, 
                      Ölümün acımasız ve amansız olduğunu buradan anlayın
                      Nasıl da anneleri ve gençleri kıymış.!
 

                     
                     Hani telefonda ben ağlayarak
                     Annemsiz nasıl yaşarım demiştim.
                     Ölenlerle ölemedim ben anne.!
                     Rüzgar ağacın dallarını kırsa
                     Kökleri daha derinlere iner.
                     Dünya dönerken;
                     Fırından çıkan ekmekler taze
                     Biraz utanarak yaşamadıkmı.?
                     Biz yaşayanların 24 saati varken
                     Siz ölenlerin 25.saati var.

   
                    
                    Hani hayat ile bir anlaşmamız vardı.
                    Ölenleri ölenlere bırakacaktık
                     Buda neyin nesi böyle..?
                    Acının yerini uzun bir özlem almış.


                   

                   Ölmek için yaşamak gerekir.
                   Yaşadığın yılların anıları, 
                   Yaşamadığın yılların
                   Acıları ve özlemleri var.
                   Ben arkadaş annemi özledim.


                  
                                           Biliyorum ki;
                  Yalnız bende yaşamıyorsun, 
                   Kan bağı olan herkeste yaşıyorsun.
                  Ölenlerle ölemedim ben anne.!
                  Gözlerimi ilk açtığımda sen vardın
                   Gözlerim dünyaya son kez kapandığı zaman
                   Yanımda sen olmayacaksın.


                   
                   Kendi yaralarınızı izlediğiniz de,  
                   Sevdiğiniz birini kaybettiğinizde
                   Kapkaranlık gecelerde yıldızlara bakın.
                   O kadar sonsuzlarki...
                   Acıların ve özlemlerin pırıltısında kaybolur.
                   Herşey yitik bir çığlık gibi...
                   Ölenlerle ölemedim ben anne.!
                   Canlı ve cansız, 
                   Dünyadaki herşey yıldız tozu değilmidir...?


                     
   
                   
  
                   
           
    
                  .
 
                  


                    
                 


                     

                    


                    


                     

                  



               



                  


                   
                   


                   
                    

                      



                     
              
( Yaşamayan Annelerin Anısına başlıklı yazı KalemTraş tarafından 13.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.