Kelimeler bir gülü tasvire yeter ama

Resmedilen zahirdir, ötesini arama.

Harcý deðil þairin, ne kadar mahir olsa,

Keyfiyet âlemini sýðdýramaz kavrama.

Sarý, pembe, kýrmýzý, toplayýp nice rengi,

Yeþilin tonlarýyla kurup müthiþ ahengi,

Övse de coþku ile muhteþem güzelliði,

Dizelere yansýyan, olur mu gülün dengi?

Kökleri sýký sýký sarmalarken topraðý,

Bir sýrrý saklar gibi katmerlenmiþ yapraðý,

Dikenleri kuþanmýþ, nazenin gövdesinde,

Hangi kýrýlmýþ daldan miras durur budaðý?

Ýpekten daha zarif kadifeden dokusu,

Bülbülün yüreðinde incitirim korkusu,

Ýþlense de þiirde, özenle hece hece,

Cevabýný bulamaz, “neden, niçin” sorusu.

Kalem ehli þairler bülbül gözüyle bakar,

Tele vurup ozanlar, üstüne türkü yakar?

Yar yolunu gözleyen, baðrý yanýk âþýklar,

Baþka çiçek yok mudur, gül vermeye heveskâr?

Güzellikse her çiçek elbet kendince güzel,

Bu yüzden her birine yazýlmýþ nice gazel.

Ancak sevda denince bakýlmaz hiçbirine,

Peki, öyleyse neden, güller bu kadar özel?