FÝLÝSTÝN MESELESÝ

YAHUDÝLÝK ( MUSEVÝLÝK ) NEDÝR ?

Yaþayan ilâhî kaynaklý dinlerden, mensûbu en az olan bir din. Günümüzde yeryüzünde yaklaþýk 15-24 milyon dolayýnda Yahûdî olduðu tahmin edilmektedir.Kuranda hz.Ýbrahimin hanif dini (Ýslam dini) olduðu  belirtilen ve zaman içersinde tahrif edilen Yahûdili'ðin, dinler tarihinde özel bir yeri bulunmakta ve bu din, en eski ilâhi kaynaklý din olarak nitelendirilmektedir. Mâzisi birkaç bin yýl geriye giden bu dinin baþta gelen özelliklerinden biri Ýsrail oðullarý ile Tanrý arasýndaki "ahd'e kutsal kitaplarýnda geniþ yer ayrýlmasýdýr. Bu nedenle bu din, bir "ahid dini" olarak da bilinmektedir. Ýsrail oðullarýnýn baþýna gelen bütün sýkýntýlarýn, onlarýn bu ahde uymamalarý, verdikleri sözü tutmamalarýndan ileri geldiði, hem kendi mukaddes kitaplarýnda, hem de Kur'an-ý Kerîm'de belirtilmektedir.

Bu din, Bâbil Sürgünü'nden sonra millî bir din haline getirilmiþtir. Ancak bu din, tek Tanrý'ya, vahye dayanan mukaddes kitâba ve peygamberlere yer vermesiyle millî dinlerden; millileþtirilip bir ýrka tahsis edilmesiyle de, ilâhî dinlerden farklý bir durum arz etmektedir. Aslýnda bugünkü Yahudiliðin bir din mi, ýrk mý, yoksa millet mi olduðu, pek net deðildir. Tartýþmaya girmeden onun kendine has özellikleri ve nitelikleri bulunan bir din olduðu, benzerinin Yahûdilikte din ve ýrk içiçe girmiþ olduðundan birini diðerinden ayýrmak güçtür. Onun en güzel tanýmýný, mukaddes kitaplarýnda yer alan "Balam" hikâyesinde þöyle izah edilmektedir: "Ýþte ayrýca oturan bir kavimdir ve milletler arasýnda sayýlmayacaktýr"(Sayýlar, 23/9).

Yahudiler, mukaddes kitaplarýnda yer alan ifadelere dayanarak kendilerini, dünya milletleri arasýndan seçilmiþ kavim olarak görürler. Tanrý, bu kavmi Sina'da kendine muhatâp kýlmýþ, onlarla ahidleþmiþ, onlardan buyruklarýna uyacaklarý konusunda söz almýþ ve Hz. Mûsa'nýn þahsýnda onlara Tevrât'ý göndermiþtir. Bu dinin odak noktasý, Kudüs'deki "Süleyman Mâbedi”dir. Tahribinden önce bu Mâbed'in bir odasýnda "Ahid Sandýðý" bulunmaktaydý. Yahûdiliðin sembolü, "Yedi kollu þamdan" ve "altý köþeli yýldýz" (Hz. Dâvûd'un yýldýzý)dýr.

Günümüzdeki Yahudi Ýsrail Devleti resmen "gelenekçi yahudiliði" benimsemiþtir.

Þimdi bu kavmin dünya literatüründe "Yahûdî, Ýbrânî, Ýsrail oðullarý" gibi terimlerle adlandýrýlmasýnýn kýsaca açýklanmasýný yapalým.

Yahudî: Hz. Ýshâk'ýn oðlu Hz. Yâkûb'un on iki oðlu vardý; dördüncü oðlunun adý "Yuda" veya "Yahuda" idi. Bu nedenle onun adýna dayanarak Ýsrailoðullarýna, "Yahudî" denmiþtir. Filistin'in göneyinde kurulan Yuda veya Yahuda Krallýðý da, ayrýca bu adýn kaynaðý olarak ileri sürülmektedir. Çünkü (Ürdün'ün batýsý, Samiriye'nin güneyindeki bölge, yuda veya Yahuda adýna nisbet ediliyordu. Esaretten sonra genel olarak halk "Ýsrailliler" diye adlandýrýlýrken, þahýslar birbirine "Yahudi" diyorlardý.Böylece onlarýn torunlarý da günümüze kadar bu adla anýldýlar.

Ýbrânî: Bu kelime, "Ýbrî" veya "Hibrî" kelimelerinden gelmektedir. Bu kelimeler, M.Ö. XV-XIV. yüzyýllarda Filistin'de görülen göçebe bir kabîlenin adýdýr; "öte tarafýn insanlarý" anlamýnda, Fýrat ve Ürdün nehirlerinin öbür kýyýsýndan gelmiþ olan göçmenleri  ifade eder. Yahûdîlere bu ad, Ken'an ülkesinin yerlileri tarafýndan verilmiþtir. Bu konuda Yahûdî mukaddes kitabýnda bilgi verilmektedir (Tekvîn, XI/27-28; Tesniye, XXVI/5-6).

Ýsrâîl: Bu kelime, Yahudi inancýna göre Tanrý ve insanlarla güreþip yenen anlamýnda Hz. Yâkûb'a, Tanrý tarafýndan  verilmiþ bir lâkabdýr. Bu husus, Tevrât'ta yer almaktadýr (Tekvîn, XXXII/28; XXXV/9-15; Hoþea, XII/4-5). Yahûdi  Ansiklopedisinde kelimenin asýl anlamýnýn belirsiz olduðu, Tevrat'ta "Tanrý ile güreþen" þeklinde yer almasýna raðmen, "Tanrý ile mücâdele eden" anlamýna gelebileceði belirtilmektedir. (The Universal Jevish Encyc, V/613). Taberî ise, Hz. Yâkub'a gece içinde Allah'a giden anlamýnda "Ýsrâil" dendiðini yazmaktadýr (Taberî, Thiru't-Taberî, I/320). Ayrýca on iki Yahudî kabîlesi de "Ýsrail” adýyla anýlmaktadýr (Çýkýþ Hurûc, III/16). Ancak, bu adýn, Hz. Süleymân'dan sonra ikiye ayrýlan ülkenin kuzeyinde kalan bölümünü teþkil eden kabîlelerin krallýðýný nitelendirmek üzere kullanýldýðýný belirtmek gerekir. Bununla birlikte Bâbil Sürgününden sonra Yahûda (Yuda)'ya geri dönen Ýbrânîler, Yahûda kabilesine mensup olmalarýna raðmen, genel olarak "Ýsrailliler" adýný aldýlar.

Yahûdî inancýna göre bu ad Yâkûb'a, Tanrý tarafýndan verilmiþtir. Bu nedenle Yahûdîlik milli bir din, Yahova da millî bir tanrý olarak kabul edilmiþtir.

YAHUDÝLÝÐÝN TARÝHÝ SEYRÝ ;

M. Ö. Ýkinci bin yýlýn baþlarýnda Yahudilik Hz. Ýbrahim'in oðlu Ýshak'la sahneye çýkmýþtýr. Ýshak'tan sonra Yakub (a.s) yerine geçti (Ýbn Haldun, Tarih,2/40). Yakub'un diðer adý "Ýsrail" idi. Dolayýsýyla Yakub'un oðullarýnýn adýyla anýlan on iki kabile de Ýsrail oðullarýný oluþturdu. Bundan sonra Yusuf (a.s)'un daveti (Taberî, Tarih,1/185) üzerine Yakub ve oðullarý Mýsýr'a göç ettiler (Ýbn Esir, Kâmil, 1/155).

Yahudilik, sözün tam manasýyla Ýsrail oðullarýnýn Babil'de geçirdikleri sürgünden sonra inkiþaf etmiþtir.Yahudilere mahsus hükümleri havi muharrif Tevrat'a göre, Yahudiler yabancýlarla evlenemezler. Bu durumda kendilerini ileride üstün ýrk saymalarýna neden olacak vahim sonuçlara ulaþmýþtýr (A. Schimmel, Dinler Tarihine Giriþ, 110).

M. Ö. Ýki binlere deðin Ýsrail oðullarý Mýsýr'da üçüncü sýnýf insan muamelesi gördüler, orada tutsak kaldýlar. Ta ki kavmin içinden (Ýsrailoðullarýndan) Musa'nýn, onlarý Firavun'un zulmüne karþý Hak'la gelip kurtarmasýna kadar. Hz. MUSA Ýsrailoðullarýný Mýsýrdan firavunun zulmünden kurtarak Ken'an iline ulaþtýrmýþtýr.

Yahudiler Ken'an ülkesinde baþta Filistinliler olmak üzere çeþitli topluluklarla savaþmak zorunda kaldýlar, Ý.Ö 990 dolayýnda Hz. Davud'un peygamberlik ve liderliðiyle bileþik bir devlet (krallýk) þeklinde örgütlenerek Kudüs'ü ele geçirdiler.

Hz. Davut'a (a.s) gönderilen Zebur adlý semavi kitap, Tevrat'ýn hükümlerini tasdikleyici olarak geldi. Bu yüzden Yahudilik Ýsa'ya kadar sürecektir.

Ý. Ö. Dokuzuncu yüzyýldan beþinci yüzyýla kadar Aramiler, Asurlular ve Babillilerle çeþitli savaþlar sürmüþtür. Babilin Yahuda Krallýðýný ele geçirmesi ile Ýsrail oðullarý yeni bir sürgün dönemine giriyordu.

Kuran’da bu konu þöyle anlatýlmaktadýr;

17 / ÝSRA - 4

Ve kadaynâ ilâ benî isrâîle fîl kitâbi le tufsidunne fîl ardý merreteyni ve le ta’lunne uluvven kebîrâ(kebîren).

Ýsrailoðullarýna kitapta (Tevrat'ta), “Yeryüzünde iki kere fesat çýkaracaksýnýz.” diye bildirdik. Ve gerçekten, büyük bir üstünlükle gâlip geleceksiniz.

Allahüteala  ayette iki defa güçlü olacaklarýný ve her ikisinde de fesad çýkaracaklarýný bildirmektedir.

Birinci güç devresi geldiði zaman Allah Hz. DAVUDU onlara Peygamber olarak görevlendirdi.

2 / BAKARA - 246

E lem tera ilel melei min benî isrâîle min ba’di mûsâ, iz kâlû li nebiyyin lehumub’as lenâ meliken nukâtil fî sebîlillâh(sebîlillâhi), kâle hel aseytum in kutibe aleykumul kýtâlu ellâ tukâtil(tukâtilû), kâlû ve mâ lenâ ellâ nukâtile fî sebîlillâhi ve kad uhricnâ min diyârinâ ve ebnâinâ fe lemmâ kutibe aleyhimul kýtâlu tevellev illâ kalîlen minhum vallâhu alîmun biz zâlimîn(zâlimîne).

Hz. Musa'dan sonra Ýsrailoðullarý'ndan ileri gelenleri görmedin mi? Kendi peygamberlerine: “Bizim için bir melik beas et (görevlendir) de Allah yolunda savaþalým.” demiþlerdi. (O Peygamber de) dedi ki: “Eðer savaþ sizin üzerinize yazýlýrsa (farz kýlýnýrsa) sizin savaþmamanýzdan korkulur.” (Ýleri gelenler): “Biz niçin Allah yolunda savaþmayalým? Yurtlarýmýzdan ve oðullarýmýz (arasýndan) çýkarýlmýþtýk.” dediler. Fakat savaþ onlarýn üzerine yazýlýnca (farz kýlýnýnca) onlardan pek azý hariç, hepsi yüz çevirdiler. Ve Allah, zalimleri bilir.

2 / BAKARA - 247

Ve kâle lehum nebiyyuhum innallâhe kad bease lekum tâlûtemelikâ(meliken), kâlû ennâ yekûnu lehul mulku aleynâ ve nahnu ehakku bil mulki minhu ve lem yu’te seaten minel mâl(mâli), kâle innallâhestafâhu aleykum ve zâdehu bestaten fîl ilmi vel cism(cismi), vallâhu yu’tî mulkehu men yeþâu, vallâhu vâsiun alîm(alîmun).

Onlarýn Peygamber'i onlara dedi ki: “Muhakkak ki Allah, sizin için melik olarak Talut'u beas etmiþti (görevlendirmiþti).” Dediler ki: “Bizim üzerimize onun melikliði nasýl olur? Melikliðe biz ondan daha çok hak sahibiyiz (daha çok lâyýðýz). Ve de ona maldan bir geniþlik (servetçe bolluk) verilmedi.” (Peygamber de) “Muhakkak ki Allah, onu sizin üzerinize (melik) seçti ve onun ilmini (bilgisini) ve cismini (kuvvetini) artýrdý.” Ve Allah, mülkünü dilediði kimseye verir. Ve Allah, Vâsi'dir (rahmeti ve ilmi herþeyi ihata eder), Alîm'dir (en iyi bilendir).

2 / BAKARA - 248

Ve kâle lehum nebiyyuhum inne âyete mulkihî en ye’tiyekumut tâbûtu fîhi sekînetun min rabbikum ve bakiyyetun mimmâ terake âlu mûsâ ve âlu hârûne tahmiluhul melâikeh(melâiketu), inne fî zâlike le âyeten lekum in kuntum mu’minîn(mu’minîne).

Ve onlarýn Peygamber'i, onlara dedi ki: “Muhakkak ki onun melikliðinin âyeti (delili), içinde Rabbinizden sekînet ve Hz. Musa ailesinin ve Harun ailesinin býraktýðý þeylerden bakiye (kalýntý) bulunan, meleklerin taþýdýðý bir tabutun (tahta sandýðýn) size gelmesidir. Muhakkak ki bunda, sizin için elbette âyet (delil) vardýr, eðer siz mü'minlerseniz.”

2 / BAKARA - 249

Fe lemmâ fesale tâlûtu bil cunûdi, kâle innallâhe mubtelîkum bi neher(neherin), fe men þeribe minhu fe leyse minnî, ve men lem yat’amhu fe innehu minnî illâ menigterafe gurfeten bi yedih(yedihî), fe þeribû minhu illâ kalîlen minhum fe lemmâ câvezehu huve vellezîne âmenû meahu, kâlû lâ tâkate lenâl yevme bi câlûte ve cunûdih(cunûdihî), kâlellezîne yezunnûne ennehum mulâkûllâhi, kem min fietin kalîletin galebet fieten kesîraten bi iznillâh(iznillâhi), vallâhu meas sâbirîn(sâbirîne).

Böylece Talut, askerlerle (ordu ile) (Kudüs'ten) ayrýldýðý zaman dedi ki: “Muhakkak ki Allah, sizi bir nehir ile imtihan edecek. Bundan sonra kim ondan içerse, artýk (o kimse) benden deðildir. Ve kim ondan (doyacak kadar) içmez ise sadece eliyle bir avuç avuçlayýp içen hariç, o taktirde muhakkak ki o bendendir.” Fakat onlardan ancak pek azý hariç, (o sudan doyasýya) içtiler. Nitekim o (Talut) ve îmân edenler birlikte (nehri) geçtikleri zaman: “Bugün bizim, Calut ve onun askerleri ile (ordusuyla) (savaþacak) takatimiz (gücümüz) yok.” dediler. O kendilerinin muhakkak Allah'a mülâki olacaklarýný kesin olarak bilenler (yakîn hasýl edenler) ise þöyle dediler: “Nice az bir topluluk, Allah'ýn izniyle çok bir topluluða gâlip gelmiþtir. Ve Allah, sabredenlerle beraberdir.”

2 / BAKARA - 250

Ve lemmâ berazû li câlûte ve cunûdihî kâlû rabbenâ efrig aleynâ sabren ve sebbit ekdâmenâ vensurnâ alel kavmil kâfirîn(kâfirîne).

Ve (Talut'un askerleri), Calut ve onun askerlerinin (ordusunun) karþýsýna çýktýklarý zaman þöyle dediler: “Rabbimiz üzerimize sabýr yaðdýr, ayaklarýmýzý (düþman karþýsýnda) sabit kýl ve kâfirler kavmine karþý bize yardým et.”

2 / BAKARA - 251

Fe hezemûhum bi iznillâhi, ve katele dâvudu câlûte ve âtâhullâhul mulke vel hikmete ve allemehu mimmâ yeþâu, ve lev lâ def’ullâhin nâse, bâ’dahum bi ba’din le fesedetil ardu ve lâkinnallâhe zû fadlin alel âlemîn(âlemîne).

Nihayet Allah'ýn izniyle onlarý hezimete uðrattýlar. Ve Davut, Calut'u öldürdü. Ve Allah ona (Davut'a), meliklik (hükümdarlýk) ve hikmet verdi ve ona dilediði þeylerden öðretti. Ve eðer Allah'ýn, insanlarý birbiriyle defetmesi olmasaydý, yeryüzünde mutlaka fesat çýkardý (yeryüzünün düzeni bozulurdu). Lâkin Allah, âlemlerin üzerine fazl sahibidir.

Ýlk Ýsrail iktidarý Davut peygamberle baþlar. Talut liderliðinde Calut’a (Golyat’a) karþý giriþilen savaþta Ýsrailoðullarý bölgenin zorba kavmi olan Filistinlileri yenerek (o gün taþ ve sapan kullanan taraf Ýsrailoðullarýydý, teknolojik üstünlük Golyattaydý. Ama Davut, Golyat’ý sapan taþýyla öldürdü. Ne ilginç deðil mi?. Tarih tersinden tekerrür ediyor sanki) o topraklara yerleþtiler. 

Hz.Davuttan sonra kendilerine hz.süleyman peygamber olarak görevlendirildi.Hz. Süleyman devrinde en güçlü dönemlerini yaþadýlar.

Süleyman Mabedi’ni (bugünkü aðlama duvarý o mabede ait) inþa ettiler. Büyüdüler, geliþtiler ve muazzam teknolojilerle büyük ordular oluþturdular. Seba melikesi Belkýs’ýn tahtýnýn getirilmesi olaylarýný hatýrlayýn.  

Hz. Süleymandan sonra azýttýlar ve bir süre sonra azgýnlýklarý dört bir yana sirayet etti. Sataþacak kimse kalmayýnca birbirlerine düþtüler. Devlet kuzey ve güney Ýsrail diye ikiyle ayrýldý. 

17 / ÝSRA - 5

Fe izâ câe va’du ûlâhumâ beasnâ aleykum ibâden lenâ ulîbe’sin þedîdin fe câsû hýlâled diyâr(diyâri), ve kâne va’den mef’ûlâ(mef’ûlen).

Artýk ikisinden birincisinin vadesi (zamaný) geldiði zaman, (çok çetin) kuvvet sahibi kullarýmýzý sizin üzerinize gönderdik. Böylece evlerin aralarýna girip (sizi) aradýlar ve vaadedilen, yapýlmýþ oldu.

Tabii bozgunculuk yapmakta boþ durmadýlar. Amalikalýlarla savaþýp dururken, dönemin Amerikasý olan Babil (Güney Irak) kralý Nebukadnezar, ordusuyla gelip Kuzey Ýsrail’i tar umar etti ve Süleyman Mabedini yýktý. Halkýný zincire vurup Babil’e götürdü. 

Ardýndan Ninova (Kuzey Irak) hükümdarý güney Ýsrail’e saldýrdý ve o da onu haritadan sildi. Halkýný da köleler edinip getirdi ve Kuzey Irak’a yerleþtirdi. Tevrat’ýn Ester bahsi, onlarýn macerasýný anlatýr. 

 Þimdi tekrar Ýsra suresine dönelim ve Kur’an’ýn bu hadiseleri nasýl aktardýðýný görelim: 

“Kitapta Ýsrailoðullarý'na þu hükmü verdik: "Muhakkak siz yeryüzünde iki defa (iktidar olup) bozgunculuk çýkaracaksýnýz . Ve nitekim o iki vaadden ilkinin zamaný geldiðinde, son derece zorlu ve güçlü kullarýmýzý (Babillileri ve Ninovalýlarý yani Iraklýlarý) üzerinize gönderdik de  sizi  evlerin aralarýna kadar girip araþtýrdýlar. Bu, yerine getirilmesi gereken bir sözdü ve gerçekleþti” ‘Ýsra, 4-5) Ayetleri gereðince ilk iktidarlarý feci ve kanlý bir þekilde sona erdi.

Yahudilik kendi tarihinde Büyük Ýskender'in Ý.Ö. 322'de Filistin'i ele geçirmesi ile Ý.Ö. 4-2 y.y'lar Helenistik bir dönemin baþlangýcý olmuþtur. Helenistik dönemde Suriye, Anadolu, Babil ve Ýskenderiye'de Yahudilik önemli merkezler elde etmiþti. Bu dönemde Yahudiliðin kutsal metinleri Yunanca'ya tercüme edildi. Mýsýr'da zengin tarih, þiir, felsefe birikimi Yunan bilgisiyle oluþtu.

Bu dönem için biraz farklý bilgi þöyledir: Aþaðý yukarý M.Ö. Üç yüz senesinden M.Ö. yüz beþ senesine kadar Yâhudi dini büyük bir devir yaþamýþtý. Selevkyalý hükümdarlarýn, Yahudileri Helenistik fikir ve siyaset sistemlerine mecbur býrakmalarýna karþý 175-143 seneleri arasýnda Makkabe'lerin isyanlarý sayesinde Yahudiler evvela dinî, sonra da siyasî hürriyet elde etmiþlerdir. Selevkyalýlarýn devrini müteakip Romalý hakimiyet devrinde tekrar Filistinli vatanperestlerin birçok isyan hareketleri meydana gelmiþtir.

O zaman da, Eski Ahid çeþitli kaynaklardan gelen, çeþitli yazar tertip edicilerin izlerini gösteren rivâyet, hikayet, tarihi ve þairane kýsýmlarýnýn bir kül haline getirilmesinden sonra þimdiki þeklini almaða baþlamýþtýr (A. Schimmel, Dinler Tarihine Giriþ, III).

"Yahudiliðin Helenistik dönem"i Ý.Ö. 63-Ý.S.135 arasýnda süren Roma egemenliðine kadar devam etti.

Roma egemenliði sýrasýnda baðýmsýz devlet fikri yoðunlaþtý. Hristiyanlýðýn ortaya çýkmasýyla birlikte o yýllar Yahudilik en önemli mezhep çatýþmalarý yaþadý.

Birbirini takip eden baþarýsýz ayaklanmalar Yahudilikte büyük yýkýma yol açtý. Bunun ardýndan (doðal olarak) Yahudilik kendi içine dönmeye baþladý. Bu dönem, "Talmud'un geliþtirilmesi" adýyla II. yüzyýldan XVIII. yüzyýla deðin sürdü. Filistin ve Babil'deki amoralar Filistin ve Babil talmudlarýný vücuda getirdiler. Bunlardan Babil Talmudu Yahudi yaþamýnýn o zamanlardaki temelini oluþturdu. Akdenizdeki Yahudi topluluðu V. yüzyýlda parçalandýysa da Yahudi takviminin korunmasý ve hahamlarýn çabalarýyla Avrupa'da Yahudi topluluðu tutunabildi. Diðer yandan Filistin'den Babil'e geçen hahamlýk kurumu Yahudiliðin Þeriat sistemini bu yeni ülkenin þartlarýna baþarýyla uyguladý. VII. ve VIII. yüzyýlda Ýslâm'ýn geniþlemesiyle birlikte "goon" adýyla anýlan Babilli Yahudi önderler kendi geleneklerini bütün yahudi toplumlarýna ulaþtýrdýlar.

Ortaçaðda Yahudilik, kültürel köklerini Babil'e dayandýran Sefardi Yahudileri (ki bunlar Endülüs-Ýspanya'da idiler. Bunlar Müslüman-Arap kültüründen etkilenmiþlerdir) ve Aþkenazi yahudileri (ki bunlar da Avrupa'nýn latin-hristiyan kültüründen etkilenmiþ Fransýz-Alman Yahudileridir) türünde biçimlenmiþlerdir. Yine XII. yüzyýlda Alman Aþkenazileri arasýnda Hasidilik, XIII. yüzyýlda Provence ve Kuzey Ýspanya'daki Talmud akademilerinde ortaya tefekküre dayalý olarak çýkan bir Kabala türü de Yahudi mistisizminin en tipik örneklerini oluþtururlar. Bütün bu sayýlan kültürlerin arasýnda çeþitli çatýþmalar ortaya çýktý. Gerek bu çatýþmalar, gerek hristiyan yöneticilerin baskýlarý ve gerekse 1306 yýlýnda Fransa'dan Yahudilerin sürülmesi Yahudi kültürünü çözümsüz ve baðlýlarýnýn açýktan dinî baðlýlýðý söyleyememesi dolayýsýyla dinin baðlýlar açýsýndan kendi içinde kalmasýna sebep olmuþ, bu durum XVIII. yüzyýla kadar sürmüþtür.

XVIII. yüzyýldan sonraki en önemli hareket Haskala adýyla bilinen Yahudi aydýnlanmasý olarak gerçekleþti. Bu dönemde Haskala özellikle Rusya'da ruhbanlýk karþýtý bir harekete dönüþtü, toplumsal ve ekonomik reform talepleriyle birlikte geliþerek yayýlma ortamý buldu. Batý Avrupa'da 1800-1815'te Napolyon döneminde baþlayan "Yahudi Reformu Hareketi" de Haskala'nýn ürünü sayýlýr. Reformcu yahudilik Almanya'da 1840'larda kurumlaþýrken Avrupa'nýn büyük bölümünde baþarýsýz kaldý. Ancak ABD'de yaygýnlaþtý.

Yine bu yýllarda "fanatik yahudilik" (1845) Almanya'sýnda görüldü. Fanatik Yahudilikte de günümüze deðin sürecek gelenekçilik hakimdi.

XIX.y.y'larda dindýþý özellikleriyle "siyonizm hareketi" reform hareketlerinin sonuçlarýndan birisi olmasý açýsýndan önemlidir. Siyonist hareket ulusal canlanma ve ana yurda dönme yönünde geliþtirdiði plan ve programla 1948'de Ýsrail Devleti'nin kurulmasýný saðlayacak kadar Yahudilik açýsýndan baþarýlýydý.

II. Dünya savaþý sýralarýnda Nazi Almanya'sýnýn giriþtiði Yahudi soykýrýmýndan bu yana Yahudilerin yerleþim açýsýndan temel olarak Avrupa'nýn dýþýnda Ýsrail, SSCB ve ABD'de toplandýklarý dikkat çeker.

Günümüzdeki Yahudi Ýsrail Devleti resmen "gelenekçi yahudiliði" benimsemiþtir.

Bu gün için Yahudiler arkalarýna almýþ olduklarý güç odaklarý,ve büyük devletlerin de desteðiyle iyice güçlenmiþler ve güçlerini artýrmaktadýrlar.Güçleri arttýkça etraflarýna karþý saldýrganlýklarý düþmanlýk ve zulümleri de artmaktadýr.Zulümlerinin artmasý bu kavmin ikinci güç devresinden sonraki kendi sonlarýný da hazýrlamaktadýr.(www.farkliyiz.com sitesinden faydalanýlmýþtýr.)

17 / ÝSRA - 6

Summe redednâ lekumul kerrete aleyhim ve emdednâkum bi emvâlin ve benîne ve cealnâkum eksere nefîrâ(nefîren).

Sonra sizi, onlara karþý tekrar (yeniden zafere) döndürdük. Mallarla ve oðullarla, size imdat (yardým) ettik. Ve sizi, nefer (cemaat) olarak daha çok kýldýk.

Allah ahir zamanda yine kendilerine yardým edeceðini ve bu nedenle ikinci defa insan  sayýsý bakýmýndan çok ve maddi güç olacaklarýný ve etraflarýna karþý zafer kazanacaklarýný belirttikten sonra;

17 / ÝSRA - 7

Ýn ahsentum ahsentum li enfusikum ve in ese’tum fe lehâ, fe izâ câe va’dul âhýreti li yesûu vucûhekum ve li yedhulûl mescide kemâ dehalûhu evvele merretin ve li yutebbirû mâ alev tetbîrâ(tetbîren).

Eðer ahsen davranýrsanýz, kendi nefsiniz için en iyisi olur. Eðer kötü davranýrsanýz, artýk (o da) ona (nefsinize) aittir. Böylece sonrakinin (ikinci fesadýnýzýn) vadesi geldiði zaman yüzünüzü karartsýnlar ve mescide ilk defa girdikleri gibi girsinler. Ve üstünlük saðladýðýnýz þeyleri mahvedip, helâk etsinler (yok etsinler).

Allah Ýsrail oðullarýný açýk bir þekilde ‘barýþ’a çaðýrýyor. Ve diyor ki: “(Bütün bu taþkýnlýk ve bozgunculuðunuza  raðmen) eðer iyilik ederseniz kendinize iyilik etmiþ olursunuz ve eðer kötülük ederseniz o da (kendi) aleyhinizedir” 

Eðer benim çevresini mübarek kýldýðým Kudüs’ün etrafýnda, barýþý tehdit etmeye devam eder ve huzuru bozarsanýz. Ýkinci ve son vadimi gerçekleþtiririm. Son vaad (ahiret) geldiði zaman, (yine Babil ve Ninovalýlar gibi öyle güçlü kullar göndeririz ki) yüzlerinizi daha da 'kötü duruma soksunlar', birincisinde ona girdikleri gibi mescid (Kudüs)e girsinler ve ele geçirdiklerini 'darmadaðýn edip mahvetsinler.' 

Ýþte Kur’an’ýn ifadesiyle Ýsrail’i bekleyen akýbet!

hadis-i þeriflerde ise daha çok kýyamet alametlerinin zikredildiði bölümlerdeki kaynaklarda kýyamet alametleri sýralanýrken, fitnenin artmasý, Yahudilerin Müslümanlara yönelik taþkýnlýk ve zulmü inanýlmaz boyutlara varýnca, sabýr sýnýrý taþýp artýk bu zulme bir dur demek isteyen Müslümanlarýn kendilerini bulup cezalandýrmasýndan çekinen Yahudilerin bulabildikleri her yere kaçýp saklanacaðýndan söz ediliyor.

Hadis-i Þerif’te, Yahudilerin taþlarýn ve aðaçlarýn bile arkasýna saklanacaðý, buna karþýn Gargat aðacýndan baþka bütün taþ ve aðaçlarýn: "Ey Müslüman, Ey Allahýn kulu, Yahudi arkamdadýr, gel onu öldür" diyeceði ifade ediliyor. (Buhârî, Tecrid, IX, 73; Tirmizî, Birr, 25; Fiten, 2; et-Tâc, I, 25).

Bahsi geçen hadis-i þerif Sahih-i Müslim’de; “Öyle ki Yahudiler taþlarýn ve aðaçlarýn arkasýna saklanacak ama aðaç ve taþ dile gelerek 'Ya Müslim! Ey Allah (c.c.) kulu! Gel, bak benim arkamda Yahudi var, buraya gizlendi, benim arkamda, gel onu cezalandýr. diyecek. Sadece 'gargat' aðacý bunu söylemeyecek çünkü o Yahudi aðacýdýr” buyuruluyor. (Kitab-ul Fiten H. 2239).

Ýþte bu hadis’te, Yahudiler zulüm ve bozgunculukta o kadar pervasýz ve o kadar insafsýz hale gelecekler ki sonunda Allahýn vadi gelecek. O zaman geldiðinde, taþlar bile arkasýnda saklanan Yahudiyi ele verecek, deniliyor.  

Kabbalacýlar da bunu kabul ediyor ve ona son savaþ anlamýna Armageddon diyorlar. Sonun baþlangýcý için de en geç 2012 tarihini veriyorlar. Kur’andaki ‘güçlü kullarýmýzý yeniden üzerinize göndeririz’ ifadesinde adý geçen ‘güçlü kullarýn’ da Hz. ‘Nuh’un çocuklarý’ diye bilinen Türkler olduðunu da biliyorlar.  

Önünde sonunda Türkiye’nin Ýsrail’e müdahale edeceðini bildikleri için de sürekli Türkiye’yi, ‘hakimiyetleri  altýnda’ tutmaya çalýþýyorlar. Amerika’nýn ve Avrupa’nýn ve yerli iþbirlikcilerin marifetiyle tabii… (Bakýn Tevratýn Þifresi kitabý)  

Kabalacý siyonistler o savaþta yenileceklerini ve tarumar olacaklarýný biliyorlar. Ýsrail’de taþ üstünde taþ kalmayacaðýný da biliyorlar. Ama elde ettikleri teknoloji  siyaseten etraflarýndaki ülkelerde  yaptýklarý maniplasyonlar ile o savaþýn öncesindeki sebeplere müdahale ederek neticeyi deðiþtirmeye çalýþýyorlar.

Ama ne kadar neticeyi deðiþtirmeye Çalýþsalar da zulümleri artmaya devam ederse Allah onlarý ikinci defa güçlü bir kavim eliyle mutlaka cezalandýracaktýr.Bunun ayak sesleri Yeni Osmanlýlarýn sesi olarak duyulmaya baþlanmýþ ve baþbakanýmýz tarafýndan DAVOS’ta tüm dünyaya ilan edilmiþtir.                     

Mazlumlarýn ahý hiçbir zaman zalimin yanýna kar kalmamýþtýr.Bundan sonrada da kalmayacaktýr. Ama Allah bizlerin sabrýný  ölçmektedir.Böylece bazý kiþileri þehitlik makamýna ulaþtýrmak için olaylarý vesile yapmaktadýr.Zalimler zulüm yaptýkça mazlumlarý onlarýn eli ile mükafatlandýrmakta ve sonunda yine insanlarýn eliyle zalimleri  cezalandýrýp hakimiyetlerine son vermektedir.ALLAH her þeye kadirdir. Yeter ki sabýrla ona güvenip çalýþalým ve ALLAH için olalým.

                                                                                                           Burhan AKSU