Eften püften

Bazen günün tekerine dolanan

Sonlanan aþklardan bile hazin

Bitimsiz umutlardan arda kalan…

Varlýk da yokluk da diri düþlerin habercisi:

Yansýz kelamdan seðirten

Üç beþ kelimeyi nimet diye nasiplenip

Bir edaya vakýf belki en derin hüsraný

Yolun kenarýna býrakan.

Ýçli dýþlý olduðundan mý ne?

Ýçini dýþýna sunduðun her heceyi

Bir anne gibi sahiplenen.

Gölde durgun bir damla olmak da vardý ya,

Neyse deyip gözlerinin içine baktýðým

Her heybetli þiiri sana atfettiðim

Sonrasý Allah kerim,

Diyenlerin de yalancýsýyým hani.

Öncemle topladýðým varsýl düþleri

Eli kalem tutan bir çocuk kadar

Zafiyetlerimi sunduðum þunca þiire binaen

Dilsiz suretlerin

Gönül çeperinde bir var bir yokmuþçasýna

Kundaklandýðým her yeni güne

Kursaðýma adayan bir hüzünden öte

Kayýp giden bir düþten bile acýklý

Ýçimdeki balyalarca resim

Dünde kaykýlmýþlýðým yine

Zamana esir

Aþkýn top yekûn sunumu

Cahil cesareti sevdalarýn azýlý mensubu.

Kanayan hangi hücremse

Kâh týkýldýðým kâh ölüme mahkûm

Edepli olsam bile neye yarar?

Hele ki; içimde seðirten kederi

Baþ göz etmiþken ömrümle.

Hoyrat olmalý diyenlere nazire

Adýmda saklý çiçekten yana bile dertliyim hani;

Gülüp gülmediðim ne malum

Mizansende hüzne raðbet

Ben ise þaibeli hükümlerden ýrak

Bir gökyüzü teyelliyorum:

Sözüm ona dünüme tutsak

Sonra da yamalarýný söküyorum

Edebin ya da nefsin dökümü kimince:

Ya sustuðum, susturulduðum;

Susmaya aday yeni bir günü bile

Hasretle kucaklarken þiir dilinde.

Ölümüne sevdalý olsam

Yanýk kelamý ansýzýn ellerimle boðsam

Bir tabuya kenetli ahkâmlarý

Peþi sýra yüklensem kendimce

Artýk düþlerin atýl penceresi

Dünde kaykýlmýþlýðý

Zaman denen zeminin

En sýkkýn maruzatý

Yine gök delindi de mi ýslaktýr sayfam?

Yer yarýlsa da girse þiirlerim

Kalemin tutsaklýðýna inat

Bir beyitten bile fazlaca uzun ismim

Bir gülüp bir de aðlamayý tehir etsem yeryüzünde

Gün batmadan gitmeliyim usulca.