Online Üye
Online Ziyaretçi
İşte, böyle gelir gider, zihninden hatıralar,
Durdukça duran zamana inat...
Uykuya hasret gözlerinde ,bin bir acısı geçmişin,
Ve asılı durur alnında,
Zehir zemberek gençliğin...
Sen ,sen ol, uyma yaralarına,
Onların tek işi var, kanamak...
Zehir katmak tüm anlarına...
Ama kopamıyorsun geçmişten,bin bir umuda inat...
Korkmadan bakamıyorsun aynaya,
Gördüğünün , kimin yüzü olduğunu dahi bilmeden...
Oysa, acımadan tek hamlede çekip çıkarmalısın,
Yarana saplanan hançeri...
Azat etmelisin, şu tiyatro sahnesinden kendini...
Arayıp bulmalısın ,kaybettiğin aksini...
Anılar, acılar, peşinden koşsa da bir ömür,
Sen, korkmadan seçmelisin kaderini...