Üstü kapalý bir anlatýmdan ziyade iç’in demli yoksunluðu her halükarda bayat bir suni teneffüs yapmanýn akraný yine zehirli deyiþler.

Yalýn ayak koþarken zaaflarýn vuku bulduðu her aksak yüklem: yine soyut yine kurak yine kayýt dýþý tüm duygular.

Zarflardan arda kalan gözyaþý aslýnda daðýlan mürekkebin tahayyül ettiði, o iri puntolu veda mektuplarý.

Bir ölünün gözünden hayat nasýl ki davetkâr…

Bir canlýnýn suretinden düþen nasýl ki bin parça yine verilen hükümlerde, en derin tebessümü bile eritecek bir iç çekiþ.

Sýrasýz gidiþlerden paya düþen ne ise sonlarýn mahrem dokusunda baþlangýçtan bile yoksun bir masalýn sunumu yine halk kahramaný yiðitlerden zamana ve ömre yayýlan.

Biriken derken sona eren.

Kýyamet öncesi.

Denmedik ne mi kaldý, diyenlere bir gönderme bile deðil.

Þehrin dokusunda bir temaþa aslýnda yýldýrým düþen gökdelenlerin tepesinde bulut benzeri gösterisi mahþerin…

Yenilgi.

Yanýlgý.

Yergi.

Ýç bükey aynanýn izdüþümü yine hücrelerinde tüm zerrelerle baðdaþýk o meyyalde gök gürültüsü benzeri, yine yazýlmayan þiirlerin ayak sesi: belki þairin hicvi belki þiirin temasý yine yana yakýla tütsülerken þiiri þair belki bir þehir gezgini, yakmak isterken þehrin ayaklarýný.

Homojen bir aktarým yine beylik dizelerde heterojen bir yanýlsama.

Sanki bir mama.

Sanki bir inkâr.

Belki’lerin diz dize birleþip yaklaþýk bir asra tekabül eden sezilerinde koyultu yüklü metruklerin tüm hacmine de ihanet eden bir þiirsel içgüdü.

Gönülden ýraksa hadise.

Sözlerden yoksunsa iç çekiþler.

Koyu ise þehirsiz þiirler ya da bayat bir tezahür kayýtlýysa o gönül yorgunu, meczubun kanayan güftelerinde…

Farklýlýðýn týnýsýnda zamanla kararan gümüþ kolyenin kýrýk zincirine tek dokunuþla asil bir parlaklýk kazandýran yine seyyah deyiþler.

Tümden gelen hezimet aslýnda bandýðýmýz hüzün kadar yeknesak hele ki söz konusu yoksunluðun muhatabý tamamen varlýðýnýz iken…

Bir göz süzüþte saklý dirayet yine de yanýlsamalar çukurunda, ölmekle doðmak arasýnda sýkýþtýðýmýz ve Tanrý tanýsýný esirgerken inanýþýn kudretine vakýf her ölümlü, bizzat pay sahibi yine evren kaosa sürüklenirken üstelik bilmeden vuku bulan bir med-cezir hele ki Mayýs’ýn þanýna yakýþýr o ýlýk rüzgarla baþ göz etmiþken þehri.

Toplanýp gitmenin vaktidir belki de ya da tam tersi.

Gidiþlerin cereyanýnda geliþ temasýna sýðýndýðýmýz aslýnda yürekten taþan yine tüm sýðýntý duygularla kala kalmýþlýðýmýz.

Hükmen yenik ise aslýnda coþkuna sahip çýkamayýp taþýyorsan dizelerden…

Zaman aþýmýna uðramak mademki kaderin tecellisi demek ki arýnmamýzýn da vakti gelip çatmýþtýr.

Nükseden derin çýðlýðýn vakur gölgesine de sýðýndýk mý kim alýkoyabilir þehir ile þiirin sýrdaþlýðýnda söz konusu mutlak bir mutluluktan bile çok öte iken…

Demir aldýðýmýz yalnýzlýðýn kýyýsýna vurmuþ bir ölü balýktan bile sahiciyiz aslýnda: yeter ki; güme gitmesin hayallerimiz her ne kadar boðulmaktan da kendimizi alamýyorsak o düþ denizinde…