* Büyümeyen Çocuk *
Seni Emirgan'da sevmiştim
ay ışığına batmış
sarmaşık gülleri arasında
içimde hiç büyümeyen bir çocuktun
sessizce yaklaşırdın bana
boynunu eğer de bakardın.
Öpmeye susamış haylaz bir çocuktun
sen, karşımda bulutları kovalayan
imbat rüzgârı
bana sevmeyi öğrettin sesiz harferle
kıvırcık saçlarını tarardın, biraz da öfkeliydin
biliyorsun ben seni sevdiysem,
deli çocuğumdur,
sensiz darmadağın ederim bu kenti
hiçbir bir güç çözemez kollarına attığım düğümleri.
Geçmişi anımsadıkça,
iskele meydanlarında ayakkabı boyattığım
fırça sallayan ufacık elleriyle
bir çocuğun bakışları geliyor aklıma
yoksa sen miydin?
o incecik dudaklarınla yüreğimdeki öten serçe.
Çocukluğunu soruyorum
geceyi susturan yıldızlardan
ellerini istiyorum utangaç gözlerinden
çocuksun, anlamıyorsun, beni
bir gün yeşerecek avuçlarındaki yapraklar
seni sevdiğimi anlayacaksın, ama çok geç.
Nuri Dağdelen
26.5.2018
Saat.21.27
(
Büyümeyen Çocuk başlıklı yazı
Öz tarafından
26.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
