Giderilmesi gereken bir ihtiyaç var üstelik ezelden sanýrým Maslow’un hiyerarþisine ihanet etmeyeceðim yine yoksa saçmalamak mý istiyorum?

Tamam, karným aç ve çok da susadým ama erteliyorum yine: zira ben bu gün ruhumu fazlasýyla doyurdum.

Açlýða dayanýklýdýr bünyem üstelik çocukluðumdan bu yana aslýnda günün birinde yazacaðým romana eþlik edecek temel kaideler de yok deðil hani konu içerisinde yalnýz býrakýn da bana kalsýn. Enerjimi tümlediðim gün illa ki bir otobiyografi yazma hayalim var Allah’ýn izniyle.

Edebi bir açýlým getirme ihtiyacý ile dikkatlice seçmeliyim kelimeleri, deðil mi? Ya, seçmezsem lakin asla ihanet etmeden ve þiar bildiðim… imge tuzaðýna yakalansam mý, diye dertlensem mi de demeden…

Karným aç lakin saatler var sahura demek ki yazmak için de fazlasýyla vaktim var.

Ne günün zorluklarý ne toplumun temel ihtiyaçlarý ama son birkaç saattir içimi ýsýtan duygular beni yine sürükleyen.

Dostluðun ve sevginin insan ruhundaki etkisi…

Ýnandýðýmýz güzel insanlar-hele ki dün sahur programýnda rast geldiðim o söylemde denk düþen cümleler: kardeþlerimiz, din kardeþlerimiz…

Ýþte sevginin ve Ýslamiyet’in temel yapý taþý.

Ne demiþti peki deðerli hoca?

Güven duygusunu þekillendiren insanlar: hani sýrrýmýzý pay ettiðimiz ve sýrtýmýzdan býçaklamayan kim ise yine dostluk baþlýðýna binaen sýkýntýlarýmýzý yok saydýðýmýz.

Maslow’dan girizgâh yaptým ve teolojiye uzandý zaten bu, deðil mi, dinimizin güzelliði ve yine sevgiyi yeþerttiðimiz ve yaþattýðýmýz?

En tepeye yerleþen o olgu: kendini gerçekleþtirme ihtiyacý iþte yazmamdaki temel etkenlerden biri hele ki pay ettim mi yazdýklarýmý ve duygularýmý. Bunun öncesi de var sonrasý da. Var, güzel dostlarýmýn varlýðý var beni gecenin karanlýðýndan çekip kurtaran ve saçma hayatýn saçmalarýndan temizlendiðimiz.

Çok hoyrat olduk son zamanlarda ve acýmasýz bir o kadar zalim bu anlamda nerede yüreði güzel insan varsa illa ki yürek kumbarama atýyorum. Yanýldýðým olmuyor mu peki?

Olsun ya da olmasýn.

Kýrýlsam da…                    

Kýrgýnlýðýmý yok sayýp yapýþýyorum yakasýna güzel insanlarýn.

Cinsiyeti yok ve yaþý da ve titri de ve ne ile iþtigal ettiði de önemli deðil yeter ki yaka kartýnda ‘’ben insaným’’ yazsýn.

Saçma sapan bahanelerle hayatý körelttiðimiz bu da yetmezmiþ gibi ihanet duygusunu biçimlendirip kendimizi Kaf Daðýnýn tepesinde konumlandýrdýðýmýz.

Sayýsýz örnekle karþýlaþýyorum gün içinde: iþinden, mesleðinden ve konumundan dolayý zorluk yaþatan mý istersiniz ya da aðzýmdan çýkan bir kelimeden esinlenip alay eden mi?

Ah, ben, demekten imtina ediyorum çünkü iyi ki ben, demeyi seviyorum bir þekilde.

Ayýrt etmeden karþýmýzdakini kendimizle bir görüp Allah rýzasý için yine insan vasfýna ihanet etmeden davranýþta kusur etmemek adýna… gerisi geliyor bazense asla gelmiyor.

Zor bir günün ardýndan ve insaný evren sevdikleri ile imtihan ederken ya da öyle sanýrken ve selamýmýzý esirgemediðimiz kim ise üstüne üstük iki çift lafýn deðil belini boydan boya kýrýyorsak sözcüklerin çatýsý altýnda hasbýhal ettiðimiz dostlarýmýz…

Bazen.

Hatta asla.

Demeden evvel, Allah için, deyip desturla yüklendiðimiz yüreðimiz ve bizi açmaza sürükleyen lakin aniden doðan güneþin ýþýldak görevi görüp sadece ruhumuza ve gönlümüze aydýnlýk verdiði derken bunu evrene yaydýðýmýz.

Önemli olan ne ise bizim için… belki yazma aþkýndan öte bir þeyi gözümüz görmezken Ýlahi Adaletin ve Ýlahi Aþkýn gücü ile aniden gönül gözümüze saplanan o sancý ve bizler yumduðumuz gözümüzü açýp da en dibe kadar bakýp da gördüðümüz gerçekler…

Yazmak nasýl ki bir aþk yine yazýnýn da þiirin de doyurucu olmasý adýna aþkla yaþamalýyýz ve aþkla bakmalýyýz evrene ve insanlara yoksa ne yazsak yalan olur ve hedefine de varamaz duygularýmýz.

Sevdiðimiz kadar önemsediðimiz.

Önemsediðimiz kadar sýðýndýðýmýz.

Sýðýndýðýmýz kadar anlattýðýmýz ve anlaþýldýðýmýz.

Dün geceki sahur programýna uzanýrsam yeniden:

Adam, yýllarýn hocasý ve o bile yaka silkiyor insanlarýn birbirini yaralayýp düþünce ve bakýþlarýyla taciz etmelerinden. Eminim ki; sizlere de oluyordur bu.

Benim baþýma fazlasýyla geliyor ve ben þaþkýnlýkla çözmeye çalýþýyorum amaçlarý nedir, diye.

Aklý baþýnda kim varsa çevremde, aldýrma, diyor.

Ýyi de insaným ve karþýmdaki de insan: gel de çýk iþin içinden.

Ýmge tuzaðýna düþmesem de düþüncelerim kundaklanýyor tüm gün itibariyle ve ben tüm saflýðýmla hala tutarlý sebepler arýyorum kim ise yolundan çýkmýþ… ki sýkýldým da çok hem de… demek ise bir kaçýþ.

Ýnsan nereye kadar kaçar ki bu anlamda illa ki çözüm üretmeli.

Geçtim kendini bilmezleri lakin güzellikler de mevcut ve ben güzelliklere ve güzel insanlara aþýðým nihayetinde bütüncül bir aþkla Allah’a çýkýyor yolum akabinde dualarýmda biriken insanlarla bu sefer de Allah ile söyleþiyorum.

Maneviyatýn gücü ve psikolojinin temel ilkelerinden Maslow’un Ýhtiyaçlar Hiyerarþisi ve elbette kaleme aldýklarým ile her duyguyu somutlaþtýrdýðým ki soyut gerçekler baþka güzel çünkü onlara biçim ve ruh kazandýran içimdeki dev aþk.

Mizansenin güzelliðine bakar mýsýnýz?

Sevgimle…