BEN YALAN ATAMAM YA!

Tarlaya vardýklarýnda güneþ Seyfe Gölü üstüne bir adam boyu dikilmiþti. Yusuf, tönge yapmak için çýt çýt otu toplamaya giderken, Tömür Abdullah da aðýr aðýr týrpan taþlýyordu. Tömür Abdullah, Balaðýn Yusuf'tan yaþça büyük olmasýna raðmen aralarýndaki yaþ farký arkadaþlýklarýna bir engel deðildi. Sadece Yusuf, Tömür'e Abdullah dayý diye hitap ederdi o kadar. Ýkisi de yoksul aile çocuklarýydýlar, ama onlar bunu asla kendilerine dert etmezlerdi. Öyle ki Yusuf'un kardeþi Cüce Ahmet zamanýn birinde bu iki arkadaþý Ankara'da Ziraat Bankasý'nda odacý olarak rica minnet iþe aldýrtmýþtý. Gel gör ki, kaldýklarý altý ay içerisinde kendilerini daðlayan köy hasretine dayanamayýp geri dönüþ yapmýþlardý.

Tömür Abdullah, beþ-on dönüm tarlasýnda her yýl kendisine yardým etsin diye Yusuf'un kardeþi Gara'yý ýrgat tutardý. Gara'ya her kim akýl verdiyse çerçilik yapmaya heves sarmýþ, “Abdullah dayý kendine bu yýl baþkasýný çiftçi tut” demiþti.

Tömür Abdullah, kendisi gibi çalýþmayý pek sevmeyen Gara'yla çok iyi anlaþýrdý. Gara iyi sal vurur! Daha harman yerine ulaþmadan sap arabasý devrilir, kendisi-ne kýzamayan Tömür'le de yanlarýndan eksik etmedikleri termostaki çaylarý içerlerken diðer sap taþýyan köylülerinin dalga geçmelerine pek aldýrýþ etmezlerdi.

“Madem Gara, bu yýl çiftçi durmayacak ben de gider aðabeyi Yusuf'u tutarým, onun Gara'dan geri kalýr neyi var ki!” diye kendi kendine söylenerek Yusuf'un evinin yolunu tuttu. Yusuf, Abdullah dayýsýnýn teklifini yalancýktan kem kümlese de sonunda çiftçi durmayý kabul etti. O yýl rahmet bol olmuþ, ekinler iyi boy atmýþ, sabaha karþý esen poyrazdan da koca koca kelleler tutmuþtu. Eðer bir aksilik çýkmaz ise inþallah bu yýl iyi mahsul alýrýz diyen köylü, týrpan elde tarlalarýn yolunu tutar olmuþtu.

Yusuf'un getirdiði çýt çýt otuyla ayaklarýna birer tonge yapýp ya bismillah diyerek ilk týrpaný salladýlar. Ekinler iyi gevremiþ, deyim yerindeyse týrpanlar tarlada adeta yalabýyordu. Aradan geçen zaman içerisinde arkalarýnda sýrasýnýn üstünde bayaðý desteler çoðalmýþtý. Ekin biçtikleri yer köylülerin Ulu yol dedikleri mevkideydi, hava ýsýndýkça susuyorlar, susadýkça da kýrmýzý bocayý tepeye dikiyorlar, týrpan sallamaktan bu gibi edi büdü bahanelerle kaçýyorlardý.

Aþaðý tarlada Güdük Ýreþid'in Tahsin, týrpan sallarken onun az ilerisindeki nadasa býrakýlmýþ tarlada da (herk) Halaza Þýko’nun büyük oðlu Bayram köyün kuzu-sunu güdüyordu. Testiyi tepesine diken Tömür Abdullah, Bayram’ýn kuzularýnýn etrafýnda devamlý uçuþan, bazen yere konan birkaç serçe ile o kadar býldýrcýn görmesiyle testiyi bir yana býrakýp koþarak av tüfeðini kýlýfýndan çýkarmasý bir oldu. Niþan aldýktan sonra nefesini tutup tetiðe dokundu. Tüfekten çýkan gürültüye Tahsin ile Bayram þaþkýn þaþkýn kulak kabartýrlarken koþan Yusuf yerde yatan býldýrcýn ve serçeleri toplamaya baþlamýþtý bile. Yusuf Abdulla dayýsýnýn avcý olduðunu biliyordu da bu kadar keskin niþancý olduðunu bilmiyordu.

- Þunlarý al dayý, þu iþe bak Allah bize öðleyin yiyeceðimiz katýðýmýzý gönderdi.

Bu bahaneyle iþi, gücü bir yana býrakmýþlar avlarýn tüylerini yolmaya baþlamýþlardý. Tömür Abdullah, avý ve avlanmayý çok severdi. Kendisi gibi köyde av meraklýsý Halaza Þýko, Topal Irza, Kara Mustafa, Baþçavuþ'un Sali gibi birkaç avcý arkadaþýna Özbaðlý Çapkýn Yahya da dahil olur, Kaya Baðlarý’nda, Yayla Baðlarý’nda, Yayla’da, Dalgara’da, Ýn’de, Tereli’de tavþan, keklik, býldýrcýn, bazen de Çölde günlerce süren ördek, kaz avýna çýkarlardý. Vurulan avlarý Çapkýn Yahya'nýn kuyruðu güdük tazýsý toplayýp avcýlara teslim ederken onlarýn sevinç naralarý ta uzaklardan duyulurdu.

Yusuf ile Abdullah büyük bir zevkle avlarý temizlerken av ve avcýlýk hakkýnda önce doðrularý, o da bitince yalanlarý ortaya atmaya baþlamýþlardý. Öyle ki anlattýklarý yalanlara neredeyse bazen kendileri de inanacak gibi oluyorlardý.

- Yusuf'um bir gün Kervansaray daðlarýnda avlaný-yorum. Çalýnýn üstünde bir keklik, onun az ilerisinde bir tavþan, vallahi tüfeðimde de bir tek fiþek var!
- Eee dayý?
- Yusuf sen olsan ne yaparsýn? Tek gözümü yummam ile tetiðe dokunmam bir oldu.
- Abooo Abdullah dayý derken Yusuf'un göz bilyeleri yerinden fýrlayacak duruma gelmiþti.
- Keklik yere serilmiþ, ondan çýkan fiþek arkada, kaçan tavþan önde kovalamaca bir hayli sürdü.
- Eee dayý?
- Eee si var mý Yusuf'um. Tavþan mermiye en sonunda teslim oldu.
“Aboo! Aboo! Babam bile böyle bir av hatýrasýný bize anlatmamýþtý!” diyen Halaza Þýko’nun Bayram'ýn sesiyle dalmýþ olduklarý rüyadan uyandýlar.

Meðerse onlar birbirine yalanlarýný savururken yanlarýna gelen Bayram'ý duymamýþlardý bile. Þaþkýnlýðý geçen Tömür, “Bayram’ým, yavrum sen biraz çalý çýrpý topla da þunlarý piþirip hep beraber yiyelim. Seni severim, ne de olsa avcý arkadaþýmýn oðlusun. Bak aþaðýda týrpan sallayan Güdük Ýreþid'in Tahsin’i niye çaðýrmýyorum? Ona göre” dedi.
Ala çiðli piþirdikleri av etlerini bir yandan yiyorlar, bir yandan da yalan yanlýþ laflýyorlardý.
- Bayram'ým, iyi ki geldin yavrum, biz birbirimize yalan ata ata tüm yalanlarýmýzý bitirdik. Zaten Yusuf'ta týrpan sallamaktan yoruldu! Þurada bir iki yalaný da sen at da vaktimizi bir güzel geçirelim.

Bayram böyle bir teklif karþýsýnda þaþýrdý, gerek sýcaðýn etkisi, gerek Abdullah dayýsýnýn teklifi alnýndan boncuk boncuk terlerin dökülmesine yol açtý.
- Vallahi Abdullah dayý ben pek öyle yalan atamam. Daha doðrusu hiç beceremem. Geçen gün burada kuzu güderken þahit olduðum bir olayý size anlatayým da ister inanýn, ister inanmayýn, o sizin bileceðiniz iþ.

“Hayýrdýr. Gördüðün neymiþ? Nasýl bir olaymýþ? Öyle bir konuþtun ki ben de çok merak ettim yavrum", diyen Abdullah dayýsý bir sigara yakarken bir de Yusuf'a ikram etti.
- Vallahi Abdullah dayý geçen gün burada havadan kuzularýn üstüne beraber bir kuþ saðalýp indi ki görme gitsin, kanatlarýnýn þapýrtýsýndan inanýn ki kuzular havaya kalktý!
- Peki yavrum anlat derken Tömür Abdullah sigaradan bir nefes daha çektiðinde Yusuf meraktan sigarasýný bitirmiþti bile.

- Abdullah dayý kuþun gövdesi öyle büyük , öyle  büyük ki yemin ederim harman yerine dökülmüþ yatýrma yýðýný kadardý.
- Ya kanatlarý diye Yusuf merakla oradan atýldý.
- Yusuf abi ister inan, ister inanma lafýmda hiç yalan (!) yok vallahi,her biri yatýrmanýn küçüðü yýðýn kadardý.
-  Abo diyen Abdullah dayýsý tabakadan bir sigara daha sararken heyecanla,
- “Eee anlat Bayram'ým ayaklarý, bacaklarý nasýldý?

- Abdullah dayý ayaklarýnýn bastýðý yerdeki izini ölçtüm vallahi pekmez kaynattýðýmýz þire ilaani kadardý. Bacaklarýný ise hiç sormayýn, Allamý inkar edeyim ki Seyfe'deki bir kavak aðacýnýn boyu kadardý. Abdullah dayý, Yusuf aðbi; kuþ konduðu yeri öyle bir eþti ki, iptil ekmek tandýrý kadardý. Sonra bacaklarýný ayýrýp tarlaya öyle bir çömeldi ki sormayýn gitsin. Bu kuþ ne yapýyor demeye kalmadý öyle bir gerindi, öyle bir ýkýndý  neredeyse ayaklarý yere gömüldü sandým. Abdullah dayý kuþ eþtiði çukura bir yumurta yumurtladý ki, vallahi, tillahi, þerefsizim týnas yýðýný kadardý! (Dövenin sürdüðü)

O anda Tömür Abdullah ile ýrgatý Yusuf adeta kendilerinden utandýlar. Bunca yýl boþuna yalan sallamýþlar milleti eðlendirmiþ

kahkahalara boðmuþlardý.

Þoku atlatan Tömür Abdullah, “Oðlum Yusuf, bu yalan ikimizin de ocaðýna incir aðacý dikti” derken þaþkýnlýðý hâlâ yüzünden okunuyordu.

NOT: Öyküleri þahýslarý küçük düþürmek mirasçýlarýný rencide etmek için yazmadým.

19 01 2012