-- Çok babanın aynıdır derdi.--

Lâyık değilmiydim ki, ben  de bu   babalığa,

Unutulup  kalmışım, yalnız   gurbet  ellerde.

Meydanda   vermemiştim,  dilimle  kabalığa,

Memnunuz diyorlardı büyüttüğüm gül’lerde.

--------Kader ağını  ördü, h a l k a çelik halkadan ,

-------Mutlusun derler bana bu günkü sadakadan

Yakup boşa ağlamış,senelerce Yusuf’a,

O kader çizgisinden,sapamadı bir türlü.

Kervan sahiplerinin.değil yüreği yufka.

K a r d e ş olsalar bile akılları  çürüklü.

---------Bezirganlar götürdü Yusuf’u ta Mısır’a,

--------Kardeşleri atmıştı,  ç o c u k  olduğu sıra.

Yakup ağlayıp durur ,inanmaz  bu  yalana,

Getirilen gömlekse,hiç Yusuf kokmuyordu.

“Sahte kanlı bir gömlek getirdiniz siz  bana”,

Kara v i c d a n  l ı l a r ı m tez geliniz imana.

---------Sizce malum  hikaye,hak yerini bulmazda ,

--------Y a k u p’un ıstırabı ,ağlamakla durmazda.

Ciğeri  yanıyordu,Y u s u f’un özleminden,

On e v l â d ı vardı da, s e v g i s i  ayrı ayrı.

Gayrı kan da kesilmiş,bozaran gözlerinden.

Ölmeden Y u s u f’unu, görebilseyd i b a r i.

---------Yusuf zengin olmuştu Karun’dan bile öte,

---------Ünü  y a y ı l ı y o r du,Mısır’a memlekete.

Hizmet edenler varda,Yusuf’un yeri başka,

Çalınan evlât ise, t e k r a r geri dönmüyor

Yusuf dendiği zaman Y a k u p gelirdi aşka.

Pek çok e v l â t olsa da,sevgileri sönmüyor.

------İçin için  y a n ı y o r ,kalbi  sanki  yanardağ,

---Tenhalara kurdurdu,ham kerpiçten bir çardağ.

A y r ı l ı k l a r bitse de ,y a r a l a r ı depreşir,

Bu durumlara düşmüş ,pek çok  baba  bilirim.

G e r i d e k a l a n l a r s a tür sofrada birleşir.

H o r a n t a   toplanınca ,y a r ı m c a dirilirim.

-------Gizli gizli yaş döker,y o l l a r ı bekler Yakup,

---------Halbu ki  buğday geldi,çuval dolusu yakut.

Bu  hayatın esiri y a ş a y a n, bir babayım.

Ciğerim   yanmaktadır, gizliden  cızır  cızır.

Evlâtlar b o r u olmaz,bol dumanlı sobayım.

Kor alevli  y a n a r ı m,söndüremiyor Hızır.

----------Duman zehirlese de,bu acıdan kurtulsam,

---------O zaman da sayarlar,çok akılsız bir  adam.

Evlât  yetiştirirken ,Çiçek’im burnumdaydı,

Görevimin gereği, o n l a r a  hayat  verdim.

Zaman çürüttü beni ,bütün  hayatım  kaydı

Sapmaları   görünce ,işin  s ı r r ı n a erdim.

----------Madde varlığım sıfır,yaşımda dalya  diyor,

----------Ruhum ölmüyor amma,et bedenim ölüyor

                                                 

*************3424------------23/05/2016-----------

( Yakup Baba başlıklı yazı Özçiçek tarafından 7.06.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.