Bazen farketmeden, geceye döner bakışların,
Karanlık, ıssız mı ıssız bir geceye...
Öyle ki; sokaklarında yürümeye korkarsın.
Tüm lambaları sönmüştür şehrinin...
Sığınacak sakin bir liman bulamazsın.
Kavgalısındır tüm bekçilerle.
Pusudadır yaşanmamış çocukluğun,
Ürperirsin soğuktan ve düşman olur adımların sana...
Hani, ne zaman bitecek bu kabus dercesine,
Nefes almaktan usanırsın.
Kurban etme bakışlarını, o dipsiz geceye...
Sabahı olmayan bir gece,yaşanmadı henüz.
Teslim olduğun hüzün, ebedi değil.
Bin sene yaşasan o soğuk, zalim iklimde,
Er ya da geç, kendi yüreğindeki bahara uyanırsın, kedersiz...
Sen güne çevir bakışlarını,
Ömrün nice sevdalara boyanır,inanamazsın .
Yolun sonu dediğin yerde ,bir okyanus başlar,
Derinlerindeki cevherleri ,keşfetmeye doyamazsın...
Bir türkü tutturursun gurbetten sılaya,
Kalbinin orta yerine oturur, yaşanmamış bütün aşklar...
Sen 'kendinde' bulursun aradığını,inanamazsın...
Yazarın
Önceki Yazısı