Ege kadar güzelsin bana her baktýðýnda, fýsýldadýðýnda atlaslarým sana yol alýyor,

Kalbime baðdaþ kurup oturduðun yerde, ruhum vücuduma seni enjekte ediyor,

Hasreti de çekiyoruz ya senle beraber, takvimler düþerken biz'i ezberliyor,

Akdeniz’e kalbimle þerit gibi sana ýþýnlanýyorum, özlemimizin baþladýðý o yerde,

Birkaç debdebeden sonra ýsrarla seni sayýklýyorum; ezgi gibi akustik, beste kadar notam asýlý bu Siyabend’te,

''Gölgenin gölgesiyim'' diyor herhangi bir coðrafyanýn, herhangi bir yasak dilinde,

Sonra seni buluyorum, o çekingenliðini bana duygularýnla teslim ettiðin hücremde,

O açýk ettiðimiz, o birbirimize akan safi duygularla, sevdayý harman kaldýrýyoruz seninle,

Bir düþü; 7 iklim ve 19’unda görülen bir düþe armaðan ediyor yazgý;

Yani beni sana, seni bana…

Düþmeden; düþ olduðumuz mahzende, zamana muska takýyorum düþ'lerle,

Ordayýz, portremize bakýyoruz ve her magazinel primitiften aþkýmýzla kaçýyoruz,

Gizlenmiþiz birbirimizin kalbine, -aþk da mahrem bir yerde- biz mahremi birlikte yaþýyoruz,

Hangi boyunduruktaysam, ben sana geliyorum,

Hangi rüyaya sýðýnsam, seni o rüyada buluyorum,

Kömür karasý upuzun saçlarýný yüzüme, ela gözlerini gözüme ve o masum ruhunu kendime nüfuz ediyorum,

Sevgilim…

Çünkü ben seni megalomanca seviyorum,

Senin beni sevdiðin gibi, bencilce sana baðlanýyorum,

Çünkü biliyorum, -aþk bencildir bir yerde- 

Sevdayla kelepçelendiðimiz o düþ’lerimizde,

Düþ’memek üzere...

Muammer Gündüz / Siyabend

10/06/2018