Ben, beþ yaþýnda babamý kaybetmiþ biri olarak babasýz yaþamanýn güçlüðünü ve babanýn ne büyük bir devlet olduðunu çok iyi biliyorum. Babamý kaybedeli 57 yýlý aþkýn bir süre geçmiþ olmasý onu unutma noktasýnda bir adým bile ilerlemiþ deðilim. Gerçi abilerim, annem, amcalarým, dayýlarým, teyzelerim ve ablalarým bana babasýzlýðý yaþatmamýþlarsa da babanýn anlam ve önemini de inkar edemem. Arkadaþlarýmýn babalarýný gördüðümde bunu daha iyi anlýyorum. Kýrk- elli yaþlarýnda babasýz kalmakla, beþ yaþýnda babasýz kalmanýn bir farký vardýr elbet. BEN BABAMLA BÝR GÜN OLSUN ÞÖYLE BÝR KARÞILIKLI OTURUP YEMEK YEMEMÝÞÝM, SOHBET ETMEMÝÞÝM. BABAMDAN BÝR KURUÞ HARÇLIK BÝLE ALMAMIÞIM. Bayram günleri bir gün olsun elini öpmemiþim. Ama hep o özlemi duymuþum yüreðimde. Ben babayý yaþamýþým, çevredeki örneklerden görmüþüm babanýn ne denli önemli kiþi olduðunu. Benim sözlüðümde baba maddi olarak deðil manevi bir varlýk olarak yer almýþtýr hep. Ve hep öyle kalacaktýr. Ama babalarýný huzur evlerine hapsedenleri de anlamýþ deðilim. Acaba diyorum, benim de babam sað olsaydý, ben de mi öyle yapardým? Bu sorunun yanýtýný hala bulabilmiþ deðilim. Allah þaþýrtmasýn. Ana babalarýný bakmak için sýra yapanlar yok mu hani? Ocak ayý Alinin, Þubat ayý Velinin ve mart ayý da Ömer’in deyip paylaþýldýktan sonra Velinin iki gün daha azdýr deyip itiraz etmelere ne demeli? Ýtirazýn bence Veliden gelmiþ olmasý daha etik olmaz mý? Aslýnda ana- babaya bakmak sýrayla deðil yarýþla olmalý, öyle deðil mi benim sevgili dostlarým? Böyle hallere düþmek bir ana- babaya ölmekten daha kötüdür desem yanlýþ olmaz her halde. Ana- babayý huzur evine göndermeler, otele götürmeler, bir de Allah korusun öldürmeler.... Allah baþa vermesin... Elli- altmýþ yaþýnda da olsanýz eðer babanýz hayattaysa onun nazarýnda hala çocuksunuz. O sizin baþýnýzda bir çatýdýr. Öldüðünde evinizin çatýsýnýn uçtuðunu far kedersiniz. Baba olmadan baba olmanýn anlam ve önemini bilemezsiniz. Evladýnýzýn size nasýl davranmak istediðini düþünüyorsanýz siz de öyle davranýn babanýza. Sepet ve terlik hikâyeleri öyle yabana atýlýr cinsten deðiller. Gerçek hayatýn ta kendileridirler. Bazý arabalarýn üzerlerinde Babam sað olsun yazýlarýný çok okumuþuzdur. Bu babaya duyulan bir vefadýr. Ama babanýz size bir araba almamýþsa peki? Eðer babanýz sýnýrsýz mal ve mülk býrakmamýþsa? Ne yapmalý böyle babayý mý diyeceðiz? Babamýzý parasýndan ötürü seversek para bitince sevgi de biter. Ey anasý- babasý hayatta olanlar: Onlara bir öfff bile demeden sürekli gönüllerini alýn. Yýlda bir gün olan Anneler günü ile Babalar Günü gibi kandýrmacalarla gününüzü geçirmeyin. Her gün anneler günüdür, her gün babalar günüdür. Anneniz ve babanýz öldüðünde boþu boþuna tabutlarýna sarýlýp aðlamayýn. O iþler gülünç ve anlamsýzdýr. Ey babalar ve analar, Çocuklarýnýza sadece mal ve mülk býrakmak için kendinizi hýrpalamayýn. Onlara güçlü bir Allah sevgisi, peygamber sevgisi verin. Evlatlarýnýza milli ve manevi deðerleri iyi öðretin, Evlatlarýnýza balýk tutmayý öðretirseniz o onlara ömür boyu balýk yemelerine yarar. Yoksa bir derya dolusu balýðý miras býrakmýþ olsanýz çok çabuk biter. Okutun. Son nefesinizde bir yudum su veren ile bir ayet okuyan nesil bulunsun. Haydi babalar günümüzü kutlayalým, Ona çiçek deðil sevgi verelim. Çiçek solar gider fakat verdiðiniz sevgi her gün yeþerir. Meyve verir. HER ÜÇ-BEÞ YAÞLARINDA BABASINI KAYBEDEN YETÝM ÇOCUKLARI GÖRÜRSEM BENÝM YILLARDIR DUYDUÐUM HÜZNÜM ALEVLENÝR. BÝR YANGINA DÖNÜÞÜR. BU YETÝMÝN NASIL BÜYÜYECEÐÝNÝ DÜÞÜNDÜRÜR.       Muhammet Avcý / Haziran Sakarya