Kirli nüansý karanlýðýn izbelerden kaçýþý

Erteleyen yürek sesine biat

Düþüp de karanlýða

Ýçtiðimiz gözlerimizle

Þifa niyetine aydýnlýðý.

Karambolda zamanýn dünkü mizacý

Yanýlsama yüklü belki de

Gidip gelmelerin kývancý.

Örtüp saklýyý

Þerh düþtüðümüz

Ýçimizde kalan sýrlarý,

Serlerle deðil

Sevgiyle yýkadýk evreni boydan boya

Sev dediðimize yüklenip

Sevilmeyi talep ettiðimiz

Hele ki Allah aþkýna

Dönüp de suretimizi

Sonsuzluða meal bildiðimiz

Bir de denmedik ne ise

Sadece ilahý aþkýn

Rahmeti kana kana içip

Dünden kopup anda saklý

O titrek ýþýðý.

Z’aman yasýný tutuyor dünde saklý umudun þerh düþtüðü yarýný da basýyor baðrýna.

Edebiyle yaþýyor mýsralar, kývancýyla aþk tutuþuyor; bir namede saklý iþtiyak diriliyor aþkýn rahmetine biat bir satýra düþüyor yolu kalemin bir de yatýr niyetine gölgeleri topluyor ruhun rahmeti yine en deli imtiyazda söz öbeklerinde kýna yakýlýyor aðýtýn minvali hangi þiirse ve hangi yalnýz düþ ise düþüp de gözlerimden niyazýmda buyur ettiðim asrýn alameti.

Hazzýn ne þevkinde ne de umurunda aslýnda insaný daðýtan da insan: belki beþeri gizemlerinde ünlem niyetine sokulduðumuz kabirlerde bizler gün yüzü görmeden göçüp gidenlere methiyeler dizerken…

Tutuþan gönülde bir buse niyetine kondurduðumuz her name.

Aslýmýza uzak mý yoksa hüznün kývrýmlarýnda hazýr ol’a duran yüreðin kýtalarý?

Yorgunluðun miadý mý doldu yoksa sevgilinin nazarýnda bir yetim þarký mýyýz da infilak eden gök kubbede esir kaldýk aþkýn rahmetine uzak kalamadýðýmýz satýrlarda bir mizansen uðruna bocalarken aþkýn nazire yaptýðý bülbül benzeri deyiþlerde top yekûn serildiðimiz…

Suskunluðumu talep ederken tahliye ediliyor sözlükteki tüm saklý ve edepli kelimeler.

Boyumun ölçüsünü almýþken suskunluk nasýl ki mizacýn izdüþümü, benlik bir deyiþten sýyrýlýp beylik bir söylemden de imtina edip belirsizliðe dair bir tümce tünemiþken aklýmýn balyalarýnda saklý o gizeme… muhalif olduðum yine maruzat bellediðim yine kendimle kýyasýya kapýþýp bir türeviymiþçesine evrenin, son bir darbe alýyorum madem geçmiþimdeki saklý hayaletlerden… demeyi de imtina edip sözünü yüreðimin balla kesiyorum ve anlýk bir rötuþ ile gazabýný ve ihanetini kötülüðün sonlandýrýyorum kýsa süreliðine olsa bile.

Tümlendiðimin resmi belki de yarýlanan ömürde ben bir çeyrek daha uzatýrým gayesi ile ömürlük þikâyetlerimden sýyrýlýp baþ koyduðum sevgi muharebesi.

Annemin teyakkuzlarý belki de yine ana yüreðinde neye tekabül ediyorsa evlatlarý…

Dost meclisinde bir kuram mý yoksa kural mý sýrlarýmýza ortak ettiklerimiz?

Hakkýn rahmetinde sual olmaz demenin verdiði bir hidayet menþeli inanýlmaz bir güç yine peyda olan ben gözümü açtýðým her yeni gün yeni bir milat bellerken.

Ömürlük hezeyanlardan muzdarip olduðum kadar yine aslýma ihanet etmenin de vebali… evet, zaman zaman þüpheye düþtüðüm benliðin iþgali yine benlik düzenekte beylik bir kýyýmdan arda kalan ve son methiye: ne kendime dair ne de laf olsun diye sarf ettiðim.

Ýzdiham nedeni ne çok duygu.

Ýkbal derdi ne çok umut ve hayal yükü.

Gönülden süzülenlere gözden süzülenler iken eþlik eden.

Yüreðin mealini sunmaksa her þiirimde bir doku telaffuzu ile bir yürek teneffüsü yine vebali de sýrlarý da evrene intikal eden.

Surelerden iþliyorum maneviyatýn hacmini; büyüyen o kartopunda ben bazen sýcak su ile eriyorum aslýnda beþeri gazabýn bir uzantýsý her meylettiðim güzelliði ansýzýn kaptýrýrken belki de yüreðin intihali yine son deyip de baþa aldýðým bir ömürlük yaþamý tek bir yazýya yýðma telaþým.

Suretlerin devinimi.

Asýlsýzlýðýn iz düþümü.

Sözcüklerin vebali.

Kem bir göz deðil de kem bir zihniyet yine kendime muhalif iken.

Galeyana gelenlerden uzak durma meselesi belki de yalnýzlýðýn iz düþtüðü hilalde ben kayan bir yýldýzdan geride kalan üç beþ toz bulutu iken.

Derli toplu kimliðin sunumu iken edepli cümleler.

Edebin açýlýmý iken sessizlik ve görünürde kabullendiðim ama kabul görmeyi de yürekten dilediðim.

Þimdimin mealini yazarken dünüm de kurcalýyor yine aklýmda hangi handikap varsa ben asla taviz vermemek adýna kimliðimden bir sureyi kerelerce yazarken yürek tahtama.

Emsalsiz bir hoþnutluk gerisi. Hakkýn nezdinde neye tekabül ettiðimizin meraký deðil de endiþe duymamýz gereken yine ihlâs yüklü yüreklerden olma temennimiz bir o kadar hidayetin sancaðýna asýlý kalmamýz.

Gönülden gönle kurulan köprüler yine aslýna biat ve tüm kötülüklere inat.

Þimdinin de gücü yarýna ulaþma amacýmýz mý yoksa kaygýlarýmýz mý bizi bize uzak kýlan belki bir o kadar yakýn…

Zaman tükenirken diriliyorum.

Hacmindeyim, kovuðundayým sevginin ve aþkýn rahvan kýyamýnda ben asla kýyýma uðradýðýma inanmazken…

Bir med-cezir etkisi yapýyor kimi söylem kimi beyan kimi insan. Kulaçladýðým rahmeti özümseyip ansýzýn þerh düþüyorum hayata belki de düþtüðüm boþluða yükleniyorum yine türevi hüznün kimi zaman umuda delalet ederken.

Sevdiklerimden uzak kýlýndýðým.

Belki sessizce sevdiklerim.

Sessizce nefret edilebilen bir insan ihtimalini yok sayýp…

Aciz kimliðin hangi yüzündeyim? Ya da umurunda mýyým birilerinin… demekten tensiye edip devam ediyorum yoluma.

Dünden çýktýðým yola ve bu yüzden bir türlü varamadýðým o kayýp yaka yine arayý açtýklarým belki de aramýn açýldýðý mutluluk denen düzenek ve hicvinde ömrün, ben beyit tadýnda hayatlara özenirken.

Bir þairin kimliðine yakýn hissettiðim ve þair ruhlarýn deryalara denk düþen titrinde kaptý kaçtý bir masal da deðil iken yaþamak denen o süreç.

Sözcüklerin dayatmasýyým.

Deyiþlerin aþýðýyým.

Kalemin sunumundayým ya da beni bana sunma amacý ile insanlarla kurduðum iletiþimden yana mutluluðun en tepe noktasýnda yine bir kelamdan nasiplenip bir rüyadan uyanmamak adýna.

Gözlerim açýk gördüðüm bir rüya ve her kapadýðýmda tüten o yanýk kokusu yine içimin beyitlerini bir silgi ile silme ihtimaline karþý gözlerimi aralýksýz açýk tuttuðum.

Serzeniþte bulunduðum insanlar var ne de olsa dostun dosta nazý geçiyor.

Bazen kayýp düþtüðüm o þiirsel zemin belki uyanmamak adýna belki de dýþ uyarýcýlarla gerçek hayata döndüðüm belki de bir kýstas ve hüviyetimi tescil ettirdiðim bir mecra, bir yansýma ama asla bir yanýlsama deðil.

Deli gücü var kalemin tüm günü çuvala koyduðum.

Beylik bir deyiþle söndürüldüðüm ömürlük heyecanlarýmý hala diri tutmak adýna dingin hüviyetime sýðýndýðým lakin eriþemediðim o huzur katsayýsý.

Sanýrým meleklerin derin uykusunda benim nöbette olan.

Benim, yazan.

Benim, günahlarýmý bir bir tahliye eden.

Benim, sevgiye þerh düþen bazense meleklerimi kanatlarýndan dürtüp, yazma sýrasý sizde, diyen.

Normale konuþlu kim ise yine aslýma ihanet etmenin zorluðu ile týknefes koþan bir varlýk gecenin isine, zikrine ve zifirine yenik düþmeden bilakis þevkin doruðunda, aþkýn uzamýnda ve yüreðin de sancaðýný dört elle kavramýþ.

Bir türeviyim önceki hayatýmýn.

Bir nüansým belki de dünlük mecramda unuttuklarýmý sonsuza kadar hatýrlamamaya ant içtiðim.

Annemin dedikleri gün gibi ortada ve affettiklerim lakin tarafýnca gazabýna uðrayýp da bir türlü kötü yüreklerinden kim ise beni asla tahliye etmeyen ve etmeyecek olan.

Yeni sunumlar…

Yeni insanlar…

Gözlerimden yana dertliyim ve kulaklarýmdan yana ne de olsa algýlarým beni bana yorgun kýlan ve duyumsadýklarým ile Ýlahi Gücün varlýðýna itaat etmekten mutluluk ve kývanç duymanýn ötesinde Ýlahi Aþkýn da doruðuna çýkmaz üzere olduðum.

Zaman yalýyor dünü de maziyi de.

Aþk yalpalatýyor insaný ve daha çok seviyorsunuz ve daha’sýný da talep ederken evrenden, siz sadece kulluðunuzu iþtigal ediyorsunuz söz konusu sevgi, rahmet ve aþk iken yine inancýn kývancýnda Yaratandan ötürü yaratýlana daha da baðlanýyorsunuz.

Tutuþan ilahi dürtüler.

Mecazi bir firarsýnýz belki de.

Yalayan nefsi ama yanmayan nefsin ateþi çünkü söndüren de sizsiniz hele ki tüm gücünüzle evrene ve Ýlahi Aþka tabi olduðunuza kani iseniz.

Ölü imgelerden medet uman bu anlamda yürek sesinden hallice faydalanýp yürek yürek çarpan bir hayat belki bir abdal belki tükeniþin son merhalesinde küllerinden yeni hikâyeler yazan yine sevginin katsayýsýný her halükarda sunduðunuzun da beyaný yine kalemin yaz dediðine biat ve inatla severken tüm sevilmeme ihtimalini de yok sayýp.