Otururdu şeker ana

Sinek onu yiye yiye!

Yavrucuğum diye diye

Gülerdi tutmuşça sıtma…


Asırlık bir çınar gibi

Heybetliydi, hayli diri

Unutulmuştu belli ki

Gölgesi ıssız, antika…

 

Ben çocuktum görsem onu

Hal hatır sormaktı konu

Öpücüğü yağan dolu

Sevgisi hoş, bir şahika…

 

Verirdi şeker elime

Övgü yapardı dileme

Kan fışkırırdı çilime

Tutardı beni ağlama…

 

Yaşlıya çocuklar gerek

Hedef aynı, aynı erek

Oynar göğsünü gererek

Çalsalar birde bağlama…

 

Ah şeker ana, anaydın

Çocuk gözümde yaraydın

Bana şekerdin paraydın

Affet beni, azarlama…

 

İşleyen demir paslansa

Maskara olur yaşlansa

Demek laf olur yaslansa

Felç işte, ne yapsın daha…

 

Saffet Kuramaz

( Şeker Anamdı başlıklı yazı safdeha tarafından 20.06.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.