SELAMLAÞINIZ VE ARANIZDA HEDÝYELEÞÝNÝZ,

     Allahütealâ hazretleri selamý bizlere ayette görüldüðü gibi üzerimize farz kýlmýþtýr.

4/NÝSÂ-86: Ve izâ huyyîtum bi tehýyyetin fe hayyû bi ahsene minhâ ev ruddûhâ innallâhe kâne alâ kulli þey’in hasîbâ(hasîben).

Ve bir selâmla selâmlandýðýnýz zaman, o taktirde siz, ondan daha güzeli ile selâm verin veya onu (aynen) iade edin. Muhakkak ki Allah, her þeyi en iyi hesap edendir.

     Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V) Efendimiz buyuruyor ki: “Ýþçinin alýn teri kurumadan ücretini ödeyiniz.” Ýki insan arasýndaki iliþkide (davranýþ biçiminde), Allah’ýn iþçisiyseniz, Allah için çalýþýyorsanýz, Allahütealâ sizin ücretinizi, mutlaka verir.

     Çünkü sizin, diðer insanlarla olan iliþkilerinizde muhatabýnýz Allah’týr. Hiç unutmayýn, karþýnýzdaki kiþi bir vasýtadýr. Ona selâm verdiðiniz zaman nefsine uyarak selâm vermediyse, selâmýnýz Rabbinize ulaþýr ve ücretini Allah’tan alýrsýnýz. Allahütealâ bu güzelliðin karþýlýðý olan inþirahý, ruhunuz vasýtasýyla size yaþattýrýr.

     Bizim, dýþýmýzdaki bütün insanlara vereceðimiz hizmeti istisnasýz Allahütealâ kendisine yapýlmýþ kabul ediyor.

     Diyelim ki, günde 10 kiþi ile karþýlaþtýnýz, 10 kiþiye bir nebzecik mutluluk verdiniz ve mutluluk verebilmeniz için selâm vermeniz lâzým. Selâm, insan hayatýnda iki tarafýn birbirine kenetlenmesidir.

     Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V) Efendimiz buyuruyor ki: “Mü’minler, Müslümanlar birbirine rastlayýnca el ele vererek birbirinin halini sorarlar.” Ve “Bir Müslümanýn, baþka bir Müslüman kardeþine el vermesi öpüþmek yerine geçer”. Demek ki iki insan arasýndaki sevginin tezahürü, ele ele vermektir, kucaklaþmaktýr. Allahütealâ’nýn Resul’ü bunu ifade etmektedir. Biz de bu güzelliði her seferinde üþenmeden yerine getirelim. Birçok kiþi buna itiraz edebilir. Biz eðer üþenmeden her gün Allah’ý zikrediyorsak, Allahütealâ’nýn zevkini yaþamak üzere her vakit namaz kýlýyorsak, Allah’ýn emirlerini yerine getirmek istiyorsak, kucaklaþmak da Allahütealâ’nýn yerine getirmemiz gereken bir emridir. Allahütealâ’nýn bu güzel emrini yerine getirelim, onun huzurunu ve mutluluðunu Ýnþaallahütealâ yaþayalým.

     Yerin, göðün ordularýnda savaþta, cephede olan insanlarla, geride kalan insanlar vardýr. Bunlar savaþa katýlmazlar ama, bu insanlarýn dualarý belki cephede savaþanlardan çok daha etkili olabilir, onun gibi...

     Ýki kul, Allah’ýn emrettiði hedef istikametinde yan yana geldiði zaman üçüncüsü Ben olurum diyor Allahütealâ. Ýki kul nefsin talebi istikametinde yan yana geldiði zaman üçüncüsü þeytan olur.” ifadesi gereðince.

     Biz eðer kardeþlerimiz içinsek, kardeþlerimiz de bizim içinse, o zaman Allah bizimle beraberdir. Allahütealâ’nýn sonsuz hazinesinin bereketinin sonu gelmez! O zaman olaylara bu gözlüklerle bakalým. Birbirimize haset bakýþýyla deðil, birbirimize sevgi bakýþýyla bakalým, kenetlenelim. Birbirimize yardýmlaþma çizgisi içerisinde yan yana olalým. Daima karþý tarafý hor gören bir nizanýn içerisinde deðil, aksine tevazuyla davranan bir kiþi olalým. Ve bu þekilde davranabilirseniz, aranýzdaki sevginin daha fazla güçlendiðini, daha fazla birbirinize kenetlendiðinizi göreceksiniz. Bu veriminizi de artýracaktýr. Bu verim, sizin gücünüzden, sizin zekânýzdan kaynaklanmayacak; bu verim iki tarafýn da Allahütealâ’nýn emrettiði paralelde ayný hedefe niyetlenmeleri sebebiyle devreye girecektir.

     Hz. Ömer (R.A)’in, “Bugün Allah için ne yaptýn?” sualini her saniye kendimize sormalýyýz.

     O halde Allah Resul’ü “Aranýzda seviþerek selâmý ifþa ediniz.” dediði zaman, bu bizimle baþkalarý arasýndaki sevgiye vesile olur. Allah’ýn Resul’ü “Hediyeleþiniz, zira hediye sevgiyi iki kat eder ve gönüller arasýnda küskünlük býrakmaz.” diyor. Allah’ýn Resul’ü “Selâmlaþýnýz; mü’min kardeþini, seven sevdiðini ona bildirsin.” diyor. Ve Allah’ýn Resul’ü “Yardýmlaþýnýz.” diyor. Bu yardýmlaþma öyle bir yardýmlaþma ki, Hz. Muhammed Mustafa (S.A.V) Efendimiz: “Zalime de, mazluma da yardým ediniz.” buyuruyor. Sahâbe soruyor: “Ey Allah’ýn Resul’ü, mazluma yardým edeceðimizi anladýk da, zalime niye yardým edelim?” diye sorulduðunda: Resulüllah’ýn cevabý çok manidar: “Zalime yardým ediniz ki onun zulmünü azaltýnýz.”

6/EN'ÂM-54: Ve izâ câekellezîne yu’minûne bi âyâtinâ fe kul selâmun aleykum ketebe rabbukum alâ nefsihir rahmete ennehu men amile minkum sûen bi cehâletin summe tâbe min ba’dihî ve asleha fe ennehu gafûrun rahîm(rahîmun).                                                                                                      Ayetlerimize inanan kimseler sana geldiði zaman, onlara þöyle de: “Selâm üzerinize olsun. Rabbiniz, kendi üzerine "rahmeti" yazdý. Öyle ki; sizden, kim cahillikle bir kötülük yapar, sonra onu yaptýktan sonra tövbe eder (mürþidin önünde) ve ýslâh olursa (nefs tezkiyesi yaparsa), o takdirde muhakkak ki O (Allah), Gafur'dur (maðfiret edendir), Rahîm'dir (rahmet nurunu gönderendir).”

     Dikkat edin yardýmlaþmayý, kim olursa olsun, istisnasýz yapacaðýz. Ama selâmlaþma konusunda durum farklý. Aslýnda selâm kime verilir? Selâm, gerçekten Allahütealâ’nýn yoluna girmiþ, o zamanýn Ýmamý’nýn Ruhu baþýnýn üzerinde olan, Allah’a ulaþmayý dileyen insanlara verilir. Çünkü “selâm vermek” demek, istisnasýz karþý tarafa “benden sana zarar gelmez” anlamýndadýr. Bizden bir insana zararýn gitmemesi için nefsimizi 7 kademede tezkiye etmemiz lâzýmdýr. Ýþte her hâlükârda 7 kademede tezkiyeyi gerçekleþtirmiþ olan bir insan, o mü’min kardeþine artýk bir zarar veremez. Çünkü selâmýn gerçek mânâsý budur. “Bizden sana zarar gelmez.” Meleklerden de bize zarar gelmez. Biz melek vasfýnda mý olacaðýz yani? Hayýr. Bu bizi melekî vasýflara ulaþtýracak. Yetmez. Bizden ona zarar gelmediði gibi, sürekli hayýr ulaþacaktýr. Ýþte eðer bu noktaya ulaþmak istiyorsanýz, o zaman kötülüðe karþý hayýrla mukabele etmeniz lâzýmdýr. O zaman da onlara mutlaka o hizmeti sunmanýz lâzýmdýr. O yardýmlaþmayý o kiþilere Allah’ýn izniyle ulaþtýrmanýz gerekir.

     Allahütealâ yarattýðý herkesi selâm yurduna davet etmektedir.

10/YÛNUS-25: Vallâhu yed'û ilâ dâris selâm(selâmi), ve yehdî men yeþâu ilâ sýrâtin mustekîm(mustekîmin).                                                                                                                      Ve Allah, teslim (selâm) yurduna davet eder ve (teslim yurduna, Zat'ýna ulaþtýrmayý) dilediði kimseyi, Sýratý Mustakîm'e ulaþtýrýr.

     Bu yurt Allah’ýn zatýdýr. Allah’a ulaþan her ruha Allahütealâ hazretleri melce, sýðýnak, meab olmaktadýr.

78/NEBE-39: Zâlikel yevmul hakk(hakku), femen þâettehaze ilâ rabbihî meâbâ (meâben).                                                                                                                                      Ýþte o gün (mürþidin eli Hakk'a ulaþmak üzere öpüldüðü ve ona tâbî olunduðu gün), Hakk günüdür. Dileyen (Allah'a ulaþmayý dileyen) kiþi, kendisine Rabbine ulaþtýran (yolu, Sýratý Mustakîm'i) yol ittihaz eder. (Allah'a ulaþan kiþiye Allah) meab (sýðýnak, melce) olur.

     Allah’a ruhlarýný ulaþtýrýp ermiþ evliya olanlara Allah’ýn katýnda selâm yurdu vardýr.

6/EN'ÂM-127: Lehum dârus selâmi inde rabbihim ve huve veliyyuhum bimâ kânû ya’melûn(ya’melûne).                                                                                                                         Rab'lerinin katýnda onlar için selâm yurdu (teslim yurdu) vardýr. Yapmýþ olduklarýndan dolayý, O (Allah), onlarýn dostudur.

     Allah’a ruhunu ulaþtýrmýþ Allahütealâ’nýn dostu olmuþ takva ehli kullara ölüm melekleri korkutmadan selâmla gelirler.

     Cennette sadece selam sözü vardýr. Çünkü orada herkes selâmettedir.

19/MERYEM-62: Lâ yesmeûne fîhâ lagven illâ selâmâ(selâmen), ve lehum rýzkuhum fîhâ bukreten ve aþiyyâ(aþiyyen).                                                                                                 Orada boþ söz iþitilmez, sadece “selâm.” Ve orada, onlarýn sabah ve akþam rýzýklarý vardýr.

Allah razý olsun

Burhan AKSU