Rıza Lokması...

Günler tutar ellerimden,
Geleceğe atar beni.
Hergün çeker bir yerimden,
Kör kuyuya iter teni.

Sende idi hani gençlik? 
Dağlar ardında dururdu! 
Gör ki dünya denen hiçlik,
Sırtını yerlere vurdu.

Aşktan sakın söz etme hiç,
Aşkla geldin bu dünyaya.
Kendine uygun hırka biç,
Hakk'a verdin gönlünü ya!

Kâmil oldun, laf dinledin; 
Sözün özü sende kaldı.
Kim ah etse sen inledin,
Dert, içine seni aldı.

"İnsan" dedin, baktın ona,
Milleti, sırtında sandın.
Kamış verdin oltasına,
O yedi, sen suya bandın.

Hemdert oldun, yaralandın,
Bazen kesildi soluğun.
"Çâre" diye paralandın 
Akmaz olunca oluğun.

Geldi uzun yolun sonu,
Kapı değil, Allah'a bak! 
Şükrile ye bulduğunu,
Rıza lokmasıdır el Hak...

 Fatih-İST..

Enver Özçağlayan
( Rıza Lokması... başlıklı yazı Aksakal tarafından 7.07.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.