Sana artýk yazmayacaðým. Bundan önce yazdýklarýmýn kýymetini bil. Sayfalar dolusu seni iþledim. Bir gün raflarda satmaya çalýþýrsam, sadece seni satacaðým bil. Ki adamakýllý sevdim seni, sen giderken de hiç aksi bir adam olmadým, zorluk çýkarmadým sana, bilirsin. Güle oynaya girdiðin gönül kapýmdan, koþa, coþa çýktýn ak pak bir sevdayla, hayýrlý olsun.

Ne çok sevmiþim seni meðer þimdi þimdi anlýyorum. Senin için yaptýklarýmý elinin tersiyle itip giderken yine de sevmiþim ve kýymet vermiþim senli her þeye… Kýrýlma diye ne yapýlmasý gerekiyorsa bir fazlasýný yapmýþým, üstelik sen ne sevdaya, ne aþka bir kýymet vermezken. Sahi mutlu musun? Aðlýyor musun þimdi geceleri hasretimi çekerek. O doyamadýðýn ellerimden uzakta, kokusuyla sarhoþ olduðun tenimden habersiz. Ben artýk her gece sensizliði aldatýyorum. Bilirsin sen varken ar saymýþtým her þeyi… Oysa sen “çoðul sevdalar yaþýyorum” sanýrdýn beni, bense her zerremde yaþýyordum seni… Mutlu musun gerçekten? Sensiz nefes alamam dememe raðmen ardýna bakmadan, o muhteþem yýkýntýya göz atmadan, bir zaferin mimarý gibi göðsünü gere gere gidiþin aklýmda hala… Benim içim dýþým bir. Özüm sözüm bir. Dün ne söyledimse yine aynýsýný söylüyorum ve hala sadece seni yaþýyorum. Girdiðim tüm bedenlerde senden bir iz aramam bundan. Birinin nefesi, bir diðerinin kokusu, bakýþý belki bir baþkasýnýn… Ne zaman bir þizofren gibi aklýma düþtüyse, beni aldattýðýn geceler boyu. Sabahýnda bir baþkasýnýn koynunda gözlerimi dünyaya açtým. 

Þimdi sen bilmediðim bir kentin oksijeniyle soluyorsun. Ben bildiðin o kentte nefes alamýyorum. Nefesim demiþtim sana, soluðumu dizip boðazýma, ardýna bakmadan gittiðin gün hala hatýrýmda. Baþýn sað olsun sevgili! Sana müptela bir aþký öldürdün…