Online Üye
Online Ziyaretçi
ACININ ÇOCUKLARI
Karadeniz’in
dalgaları gibi azgın
Çalkalanıp
taşar insanda sabır
Çığlık
çığlığa yüreğin sesi
Uykular
parçalanmış kâbuslarla
Bölünmüş
gecelere rüyalar
Bilinmeyen
sevdalara
Mutluluklar
buruşturulup atılmış
Sevda
ses olmuş
Rüzgârlara
karışıp yükselmiş semalara
Yürek
çarpmaktan yorgun
Ağaçlara,
yamaçlara, insanlara!
Kadim
bir olaydır
Kan
ve gözyaşı
Sevgi
ve mutluluk
Ayrılmaz
duygusal ikili
İlk
kurban Habil’le akmaya başlamış
Son
da olmayacak kan dökücü kabiller
Kıyamete
kadar
Kıskançlık,
kin ve nefrete adanan kurbanlar
Kandan
nehirlere
Damlayan
gözyaşı olmuş acılar
Kan
ve gözyaşıyla yazılmış
İnsanlığın
tarihi
Zamanlara
otağ kurmuş yalnızlıklar
Demir
ve kurşun olup değen acılar
Acıların
yaktığı canlar!
Tutsaktır
acı
Acımasızlığın
zincirlediği gönüllerde
Sevinçleri
ve mutlulukları
Doğmadan
vuran yüreklerde
Bir
gözden fırat
Diğerinden
dicle olup çıkan
Toprağın
çocuklarının masumiyetini
Gözyaşlarıyla
acılara boğar
Sabrın
sessizliği
Sessizliğin
yalnızlığında
Kan
veren, can veren, aşk deren
Yangın
yeri acılı yürekler!
Ölüme
susamış âşıklar
Ölümsüzlüğe
âşık sabır
Ölürken
bile sevmek
Ve
ölümle ölümsüzlüğe yürümek
Toprağa
kan
Tarihe
kapak
Sonsuzluğa
canlı ırmak olmalı
Zafer
sarhoşluğunda dalgalara köpük
Geçmişte
yaşarken
Geleceği
doğurmalı
Bir
çocuk saflığında
Acıyı
yudum, yudum içerek
Sabırla
süsler
Kanla
besleriz acıları
Gözyaşlarımızla
yeşerir yeni hayatlar
Baharı
kaçırır acının çocukları!
09-04-2012
Şair,
Burhan AKSU