Zaman türlü ve yanlý yasýna alýþkýn naaþýmla hoþ bir birliktelik sunuyor.

Ýklimler devinirken kapalý kutusuyum özlemin belki çatýk kaþlý bir serzeniþ kimince yâd ettiðim deðil de yasýný tuttuðum o çapaklý ömür.

Teþhir etmediðim hangi duygum mu kaldý zaman tünelinde?

Sormalýyým Yaratana belki evren týnýsý kayýp þiirlerle bana yoldaþ olmuþken… ben ki; dünün özleminde bir çatý katýndayým ve ayrýcalýðý hazan yansýtan yaz akþamlarýnda terli alnýnda çöp toplayan bir çocuk daha bahtýn yýldýzýnda kaybolup sönerken gecenin ferine de yetim bir dokunuþ ýsmarladýðým…

Hakkýyla yaþamak mý dedi birileri sanýrým ritmi mutluluðun: ben ki afakî haykýrýþlarýma bir bir geçiriyorum içimdeki kayýp ve paslý kopçalarla ifa ettiðime dair bizzat yanýldýðýma da kani.

Bir kör odayým belki kör noktasýný mutluluðun mimlerken içimdeki kanayan beyit…

Hanimle yoðum belli ki hiçliðin gölgesine sýzan bir kan’ým.

Kanadýðým kadar kardýðým belki’me hicap yükleyip sonrama da atýfta bulunmamak adýna asla yarýnýn tahayyülünde aksayan bir yürek sesine de dur, demek.

Duraksadýðým þu son birkaç gün ve ben gölgemle deðil sevdiklerimle sýnanýyorum hani aksayan ayaklarýnda kaderin nasýl oluyor da nüfus ediyor elem?

Sözcüklerin vebali boynuma þimdime çemkiren bir dün odaklý niyazda yarýn olmasýný dilemediðim.

Uykularýmda ölenlerle haþýr neþir ve günümde ölülerin güncesine zýpkýn yemiþçesine kundaklanan iç sesim.

Küçücük odalarda saklý insanlar ve nohut oda bakla sofa misali duygular.

Örttüðüm yangýnlar yine aklýma mukayyet olamamaktan korktuðum.

Sýzým sýzým sýzlýyor gece belli ki o da alýþmýþ bana.

Ýçimin bam teline konan tek ayaklý serçe yine öfkeli dirayetsizliðine iblisin bir teyakkuzda bulunup da haykýrmamak edimi her nasýlsa çevremden gelen uyarýcýlarýn nezdinde tastamam yasýma; taammüden zor zapt etiklerim.

Kýnýnda kefir; kimliðinde kefen ve külliyesinde ömrün zar tutan bir hilebaz adeta kader.

Ben ise bir düþ cambazý… yaralý kanatlarýna dokunmaktan korktuðum mavi gözlü deyiþler yine dün kökenli sevmelerime maðlup gelen Tanrýsý uykularýn.

Ela gözlerime müptela seyrinde zeminin ben göðe kanat açýyorum aslýmý deðil de andýklarýmý yok saymamak adýna ve düþtüðüm o derin çukur miski amber kokan bir duadan yüzümün akýyla çýkma arzusu ne de olsa belalarý def eden yaný her dua ben edimlerimde bir nokta kadar aciz yüksünlüklerime yokluk karýþtýrýp da inkârýnda hayatýn yine güdülerin mimarý varlýk hiçliðin tülüne tapan…

Köhne satýrlar yatýr meziyetinde atar damarý yüreðin coðrafyasýna tesirli bir efsun.

Gecenin metanetine sýðdýramadýklarým aslýma biat bir kebir cetvelinde; kâh yok oluþum kâh çarpýldýðým limitlerle teyakkuzda bir hacim teberrüzde bir sýfat yine ihanet duygum bilenirken.

Katý kurallarý cemiyetin ben ki soyut bir resim farkýndalýðýnda neþriyata uyumsuz bir izlek.

Harfiyen uyduðum talimatlar sanýrým baþ þehrinde ölümcül dokunuþlarýn, ben bir saz misali bastýkça basýyorum bam telime.

Hâkimiyeti mi ne aþkýn? Kýlçýðýný ayýklarken içime kaçan küçük balýklar aslýnda büyük balýklar tarafýndan mimlenen küçük duygular ve küçük odalarda geçen zaman.

Hamisi belki aþkýn… Ne o?

Ölümcül dirayetsizliðin tüm yetilerimi devreye soktuðu yine bir kuytu, yine bir kuram belki de kurmaca.

Gölgelerin þahitliðinde nikâh kýyan gece ve yakamoz dün misali günü de dün safýna çekip… ne yani, asýlsýz mýdýr mutluluk, diyenlerin yalancýsý olmaktan bile aciz ben kovulduðum köyleri þehir mertebesine ulaþtýrmak adýna belki de kutsi bir ses yine baþ þehri hazin bir hikayede dolduruþa gelen kelamla gün yüzü görmeyen kalemin kesiþip de evrildiði her açý.

Hünkârýyým tümlüklerin.

Azmanýyým hiçliðin.

Hani deyip de hamisine âþýk bir tutsaktan bile yoksunluðun kýblesinde tümden gelen tüm varsayýmlarla hiçliðin garantisi olabilmekse varlýk…

Tokuþan mevsimler ve iki büklüm hazanla yazýn aþkýna nifak sokan bahar misali çatlayan tomurcuklar.

Þaibeli fazlasýyla hele ki aklýmýn yatmadýðý ama yüreðimi yatýrdýðým bir gölgelik þimdimi kurgulayýp zamaný da tütsüleyen sefil benlik.

Hür irademle dilediklerimden geride ne kaldýysa yine göðün makber benzeri siyahýna atýfta bulunmaktan dahi aciz.

Boykot ettiðim bilfiil cümle pazarýnda tescilli o alacak-verecek davasý hele ki dünyevi esefle beþeri yetersizliklerime kaptý kaçtý bir duygu bataðýna saðlanmakla göðe asýlý kalmak arasýnda gidip geldiðim.

Yorgunluðun nabzýný tutarken yoðun bir saðanak peyda olan belli ki devrilen þiþe þiþe müptela gönül koydum sarnýcý.

Aþkýn hümayunu bunca sefillik yine ömürlük coþkuyu bir beyit kýsalýðýnda mimleyip de geleceðin tok gözlü nefsine haykýrmakla hayýflanmak arasýnda bir mübalaða üstünü örttüklerimle üzerime düþen yakamozda gölgemi boðup da kulp taktýðým bir hicaz.