Tünemekle iþtigal bir serçeye özenmek mi ne tasam? Aslýnda uyruðumu deðiþtirip kuþ cennetine yolculuk ümidimle teþrif ettiðim sýcak bir Temmuz sabahý belli ki esintisi yüreðin üþüten sonramý sonlandýrmamak adýna.

Rüþtünü ispatlayan bir güne dair ne gibi beklentiler yükleyebilirim ki? Ben ki ölen hücrelerimle yeniden doðmayý filan da geçip ölüme rest çekenlere þaþkýn gözlerle bakýyorum.

Bir nidayý sahiplenmek belki de sonrasý malum… kesif bir sessizlik iç’in hengamesinde için için büyüyen bir yangýn.

Düþlerin hegemonyasýnda bitpazarý esnafýndaným gece elemi ile randevu verip de ben ölü gözlerinde bayat balýklarýn bir þarký mýrýldanmayý esefle kendime yasaklamýþ…

Ýçimin aksanýnda dev laleler var belki de zaruri bir tutsaklýk hani neredeyse ölümü þerefi ile karþýlamayý bilenlere özentim.

Hastane koridorlarýnda yalpalayan adýmlarla nükseden o boðucu hava ve sebepsiz de deðil gidip geliþlerim. Bir odada baðlý esefin dinginliðine müdahale edip düþkün mizaçlarýn tefekkürüne miadým dolmuþçasýna sahip çýkýyorum.

Okul yolundayým þimdi de: saðdan saptým mý… sahi, ne çok zaman geçti üzerinden. Zamanýn yasýný filan da tutacak deðilim hani: artýk nasýl oluyorsa boþluða sýkýþtýrdýðým bu karanlýk koridorlarý birbirine karýþtýrýp da yeni labirentler yaratýyorum kendime.

Bahçesi olmayan bir bodrum katý belki de geçmiþinde ölü farelerin fink attýðý bir laðým çukuru. Bingo! Kayýp mýsralardan baþýmý alýp da bu sefer baþ koyacaðým yeni bir yolculuða çýkmak adýna. Sahi, neydi adým? Adýmlarýmý sayýp da unutulduðuma dair adýmdan yoksun varlýðýmla neye tekabül ettiðimin de asla bir önemi olmaz iken.

Kamburlarý hüznün… kýyama duran hüzün.

Baþlýðýn ne olduðunu da geçtim bu yazýnýn aslýnda yaz’ýn ortasýnda ne yazdýðýmý da geçtim. Belli ki hicrandan mütevellit sabýr taþým çatlamadan önce kim olduðumu da geçtim.

Koynumda beslediklerim mademki zehirleri ile tehlike saçmayý þiar edindi… iyi de ben sevmeden asla duramam üstelik sessizce sevip elemi de kýlýfýna uydurup bir þikayet merci de bulamazken.

Ýblisten alacaklý insanlarla ne zaman kesiþse yolum sonra da hurra serbest atýþ yaptýðým satýrlar.

Kýyýlarýndayým gelip gittiðim hangi mizahi efekt ise sonrasý malum ne de olsa bu kadar neþe batar bana aslýma uyup da baþýmý geri vitese aldýðýmda olmaz mý bir çarpma noktasý? Ýlla ki içimin uyluklarýnda bir dýþ ses maruzat bildirip de çalacak neþemi de yaþama sevincimi de.

Ölümün beyitlerinde nöbet tutan karanýn da gýyabýnda bir beyazý daha tensiye edip gri bulutlarýn tuzaðýna düþüyorum. Kayda deðer bir deðiþim de yok hani sanýrým gece de benim gibi miyop lakin iþ gönül gözüne riayet etti mi ne miyopluðum kalýyor ne de kör noktasý sevmelerin.

Zaruri ihtiyacým: önce hüzün sonra kara sevda… sanki çok da umurunda eþrafýmýn? Varsa yoksa yanlý kýblelerinde tok gözlü nefsime çemkiren kýsa ve haslý kinayeler.

Ah’lar zar tutuyor yine: ben ki mücbir sebeplerle bir dalýþ gerçekleþtiriyorum… sanýrýn titrime uygunum sonra da kisvesi doðurgan duygularým pek bir esefle kucaklamayý da þiar edinmiþken.

Aslýma rücu etmem an meselesi ve konuþlandýðým bu mendebur duyguya lanet okurken…

Ýþte baþladý günlük telaþým ve gecelik hüznüm az sonra kayacak yýldýzdan bile alacaklý iken varsýn sevmelerin gazabýnda yanayým: kâh þiir olduðum kâh þehre küstüðüm.