Zanlý bir tutku olabilir ve de muðlâk.

Serpintilerin müdahil olduðu o yarý açýk pencere ve uçuþan tül perde.

Siyahýn naif hüznünde bir radar kadar hassas yüreðin tekabül ettiði o müstesna zaman dilimi ve öksüz kýblemde doðurgan bir acý hacmine vakýf olup olmadýðým da deðil hani önem arz eden sadece dibindeki uçuruma yakýn bir seyir.

Sýzan terinde mevsimin, üþüyen vücudum ve buz kesen ellerim.

Ýþtirak eden saatin sessiz farkýndalýðý yine kelamýn da özrün de nitelikli bir arayýþ içerisinde olup bir vebal öngören o derya.

Kalemde saklýyým iþin aslý madem… demek oluyor ki gündelik hayatýn eþliðinde çömez bir ergenim.

Hangi’mle muhalif…

Öngörümle yoksun…

Hacminde hicap.

Ve yürekte saydam bir tabaka.

Seyrelen gün ýþýðý oysaki güne henüz eriþmiþtim öyle ya; sabahlayan bir yarasayým ara sýra sýcak ve nemli havadan da nem kapmasý muhtemel. Gecenin kýpraþan teninde volta atan þiir benzeri rüyalarým ve gönül gözümde çok aðýr bir hava belki de algýlarýn zemininde ben neyden ibaret olduðuma hala kani deðilken.

Yanlý bir sevgi olmayý dilerdim iþin aslý aslýnda sevdiðim insanlarý sevgimle iyi ve ihya eden.

Patavatsýz bir hafta sonundan çýkýp da adýmlarken yeni haftayý… neye gebe ise yeni süreç aslýmýza sirayet etmenin temennisi ile niyazlarýmýz nasýl da buruk ve telaþlý.

Bir izci kampýndayým adeta ne de olsa çocukluðumdan bu yana bir elim yaðda bir elim balda… baldan tatlý sevdiklerim… görücü usulü evlenen güzel insanlarýn revnak sessizliðinde… ah ki ah!

Aþka hürmeten, yeni yetme aþklara bakýyorum da… esefle kýnandýðýmý bilsem de gözümü alamadýðým ne çok defolu sevgi benzeri illet iliþkiler… yine de saygý duyup gözlerim kapalý geçiyorum.

Farkýndayým farklýlýk arz eden ne ise belki de uyluklarým köhne ve zavallý.

Ben ki; bir melteme özenip de bir poyraz kadar soðuk.

Ben ki; zamandan ve mekândan uzak.

Ben ki tarifsiz ve kedersiz olmayý dilerken…

Hýrpani bir öngörü aklýma mukayyet olmayý dilediðim belki zavallý bir beþer aslýnda kundaklandýðýndan bihaber aslýnda kurcalarken aklýmý bunca yanlý keder… eh, ne olacak bu halim… demenin meali ile sýðýnýyorum Rabbime ve hangi kefede olduðumu bilmeden kefen’imi ýsmarlýyorum usulca ve sessizce ve kabul görmüþ olmayý dileyip Yaratýcý nezdinde.

Bir kuþaðýn sonuyum belki de bir kuþaðýn son temsilcisi. Aklýmý seveyim ve yaþýmý da umursamadan hala nasýl oluyor da bir çocuk saflýðýnda yapýþýyorum yakasýna tüm sevdiklerimin.

Gölgemle bile kavgalý iken sormayýn gitsin ahvalimle olan ne ise alýp veremediðim… demedim, demedim inanýn ki: sýrlarým deðil de vakýf olduðum ve sýdkýmýn sýyrýldýðý sonra da kötülüðü ve laneti tensiye edip…

Kursaðýmda yutamadýðým hüzün.

Midemde derin bir sancý.

Eften püften dertleri olanlara gýpta ile bakýp hazmetmeye çalýþtýðým bu yeni kaos.

Öncemden yoksun olsaydým keþke… demenin de bir mazereti olmasa gerek.

Hayli yanlý belki yanlýþ bir terennüm çöreklenirken göðe ben ilk kez görmüþçesine yollarýný gözlüyorum sevdiðim insanlarýn ve en muteber ve sevecen kimliðimle sýrtýmý yasladýðým gök kubbenin en deli ve hüzünlü neferi olarak sadece baþýmý okþayan ellerini…