Topladým bugün senden geriye kalan son parçalarýmý.

Bir köþesi yýrtýk siyah beyaz eski bir resim,

Doðum günümde aldýðýn kýrmýzý bir atký.

Birde oku diye gönderdiðin üç beþ kitap…

Kitaplarýn hepsini okudum… 

Hemde bir kaç kere.

Ama sana ilk kez yalan söyledim,

Verdiðin atkýyý kullanýyorum diye,

Hiçbir zaman takmadým onu ne evde, ne sokakta.

Hatta kutusundan bile çýkarmýyorum,

Özlemin çökmedikçe karabasan misali, kalbimin can damarlarýna.

Bir elimde verdiðin atký,

Diðer elimde tabakadan sarma bir sigara,

Her ikiside ciðerlerimi yakýyor ya,

Boþ sokaklara bakýyorum penceremin önünde,

Küçücük bir teselli bulabilmek ümidiyle,

Saatler boyu sýkýlmadan öylece.

Yalan deðil,

Hem kýrmýzý rengi sevmiyordum,

Hem senden bir hatýraydý, kirlenmesinden korkuyordum

Zaten…

Zaten öyle olmalýydý,

Tertemiz kalmalýydý sana dair bütün anýlarým,

Karakýþlarýn ortasýnda donsamda,

Buz tutmamalýydý sende hissettiðim bu kaçamak duygularým.

Bir þeyler olmalýydý mutlaka,

Unutulmuþ bir þeyler kalmýþtý gizli saklý köþelerde,

Dokunduðumda senin gibi kokacak,

Bir kaç parça eþyan belkide.

Daðýlýp gittiðim,

Uçurumun kenarýna sürüklendiðim anlarda,

Hasretinin elinden beni çekip alacak bir þeyler.

Belki bir bakýþýn, belki bir gülüþün,

Belki yarým aðýz bana ettiðin bir kuru sitemin.

Zaman zaman günlüðüme yazdýðýn,

O bir kaç satýrý açýp okuyorum defalarca.

Bazen gülüyor, bazen aðlýyorum,

Kimi zaman,

Gece yarýlarýnda seninle uzun uzun dertleþmelerim geliyor aklýma,

Dilimin ucunda döndürüp durduðum, 

Seni çok özlediðime dair kördüðüm olmuþ kelimeler,

Senin suskunluðun… benim telefonda aðlayýþlarým,

Ve seni uykusuz býraktýðým o geceler,

Bir rüyanýn en tatlý yerinde uyanmak gibi.

Geçmeyi bilmeyen hafta sonlarý, günler, aylar…

Zamaný durduran bir aymazlýk içinde donup kalan bir yara,

Belki acýsý hafifliyor bir müddet sonra,

Belki eskisi kadar dalýp gitmiyorsun yýrtýk bir fotoðrafa,

Belki dilin tercüman olmuyor eskisi gibi kalbinin sýzlanmalarýna.

Ama yine de unutulmuyor, ne yaparsan yap,

Kol kola giriyorsun bir zaman sonra,

Sanki iki sevgilinin yýllar sonra karþýlaþmasý gibi bir sokak ortasýnda,

Sadece gözler konuþuyor,

Anlatýyor meramýný biraz sitem biraz kýzgýnlýkla,

Gözyaþlarýnýn yettiðince,

Yüreðinin dayandýðý kadar. 

Geriye doðru sarýyor gibi zaman,

Sanki sen deðildin yýllar boyu, kor alevler içinde bir hasretin ortasýnda yanan.

Biliyor musun?

O kýrmýzý atký var ya hani,

Þimdi yaz günü bile boynumda,

Sokakta beni görüp gülen ve söylenenlere inat.

Altýna bir de kýrmýzý bir ceket aldým ki, sorma gitsin.

Yine elimde tabakadan sarma bir sigara,

Aklýmda yüreðimi yakan bir dolu hatýra,

Aslýnda…  Kýrmýzý renk nasýlda yakýþýyormuþ bana.

Þimdilerde yavaþ yavaþ anlýyorum ki,

Benim en sevdiðim renk, kýrmýzýymýþ galiba.

https://www.youtube.com/watch?v=VFHc4tvPh4Q