“Bu tutmuþ, bu piþirmiþ, bu yemiþ” sözleriyle devam eden Beþ Kardeþ oyununun farklý zaman dilimlerini anlatan olumsuz sürümüydü sanki yaþadýklarý…

     Belki de, hikâyeyi avcý deðil av olarak yaþamanýn acýtan getirisiydi…

     Bu korkmuþ, bu kýrýlmýþ, bu üzülmüþ, bu susmuþ…

     ***

     Direksiyon baþýndaki genç adam belli etmemeye çalýþsa da sesinin tonuna yansýyan býkkýnlýkla sordu;

     _ Gidebilir miyiz artýk, anne?

     Baþýný hafifçe sallayarak onayladý arka koltukta oturan yaþlý kadýn. Yüzünü sola çevirerek, önüne park ettikleri sönmüþ bir volkan edasýyla göðe yükselen görkemli binaya son bir kez daha baktý önce. Sonra da, henüz kaldýrýlmamýþ molozlarla dolu olan yanýndaki boþ arsaya. Tepeden baktýðý kýyas ölçeði yýkýldýðýndan beri artýk o kadarda heybetli görünmüyordu büyük bina. Ýhtiyar kadýn için onu deðerli kýlan, yan duvarýna yapýþan kalýntýlardan fazlasý deðildi. Kalýntýlar, yýkýlan binanýn fiziki görüntüsü hakkýnda az çok bilgi veriyordu. Boþluða odaklanmýþ bir çift yaþlý göz, fiziki görünümünden ziyade içinde yaþanmýþlýklarý görüyor gibiydi.

     Tüm vedalar gibi acý vericiydi durum. Topraktan geleni topraða vermek gibi… Harekete geçen araç aðýr aðýr uzaklaþýrken, nefesini tutarak duygularýný bastýrmaya çalýþtý yaþlý kadýn. Kirpiklerinden süzülen bir damla yaþ, hayata karþý verdiði son duygusal tepkiydi belki de…

     Arkalarýndan gelen bir araç tarafýndan takip edildiklerinin farkýna varmadan yollarýna devam ettiler.

     ***

     “Kýrk yaþýndaki bir anne adayý için oldukça saðlýklý bir bebek” yorumunu yaptý doktor, ultrason cihazýyla iþi bittiðinde. Akabinde;  “Cinsiyetini öðrenmek ister misiniz?” diye devam etti. Birbirlerinin gözlerinin içine bakan karý koca ayný anda cevap verdi.

     _ Evet.

     _ Yaklaþýk beþ buçuk ay sonra saðlýklý bir kýz çocuðunuz olacak.

     Karýsýnýn gözlerindeki sevincin bir parça hüzünle gölgelendiðini gördüðünde;

     _ Bugüne kadar aldýðýmýz en güzel haber bu, dedi adam toparlanan eþini kollarýyla sararak.

     Muayenehanenin kapýsýndan dýþarý çýktýklarýnda;

     _ Beni yanlýþ anlamaný istemiyorum, dedi kadýn. Ama biliyorsun, korkuyorum.

     Eþinin avuçlarýnýn arasýndaki elini aðzýna yaklaþtýrarak, baþparmaðýnýn bitim noktasýndaki et benine bir öpücük kondurdu;

     _ Biliyorum hayatým, dedi. Biliyorum.

     ***

     Taþýndýklarý günden beri ilk defa yüksek sesli bir tartýþmaya sahiplik ediyordu bulunduklarý ev. Ýki kardeþ aralarýndaki sorunu konuþarak halledemeyince iþi tartýþmaya dökmüþlerdi.

     _ Böyle bir þeye, istiþare etmeden nasýl ‘evet’ diyebilirsin anlayamýyorum, dedi yaþça küçük olaný. Bu duygusal bir otopsiden farklý deðil.

     _ Sana katýlmýyorum. Birkaç eski hatýrayý hatýrlamanýn ona ne gibi bir zararý olabilir, diye cevapladý aðabeyi?

     _ Görmüyor musun? Babam vefat ettiðinden beri hiç konuþmuyor. Kendini dünyadan tamamen izole etti.

     _ Babam vefat ettiðinden beri deðil, sen o kahrolasý binayý müteahhide verip yeniletme konusunda beni ikna ettiðin günden beri.

     _ Sanki daha önce çok konuþuyordu.

     _ Çok deðil belki ama en azýndan konuþuyordu. Þimdi kendini tamamen kapattý.

     Tartýþmalarýnýn sonuca varamayacaðýný görünce iþaret parmaðýný tehdit vari bir þekilde sallayarak kapýya yöneldi.

     _ Eðer bu iþin sonunda en ufak bir zarar görürse…

     Sözünü tamamlamadan, açtýðý kapýyý hýþýmla çekerek dýþarý çýktý.

     ***

     Kýsa süreli bir selamlaþma ve hatýr sorma faslýndan sonra derin bir sessizliðe bürünmüþtü oda. Hiç tanýmadýðý biriyle uzun süreli ne konuþabilirdi ki insan? Köþelere yerleþtirilmiþ koltuk ve kanepelerde oturan beþ kiþinin bakýþlarý ayakta duran tek kiþiye odaklanmýþ, ortamýn sessizliðine son verecek sözlerini sabýrsýzlýkla bekliyorlardý.

     Elindeki çantayý odanýn ortasýndaki sehpanýn üzerine býraktýktan sonra, üzerine odaklanan bakýþlarý gülümseyerek karþýladý adam. Alnýndaki keskinleþmeye baþlayan çizgiler ve yer yer grileþen siyah saçlarý kýrklý yaþlarýn son demlerinde olduðunu ele veriyordu. Ýnsana güven veren bir gülümseyiþi vardý ve bu özelliðini kullanmayý iyi biliyordu doðrusu.

     Tam karþýsýndaki tek kiþilik koltukta oturan yaþlý kadýný þefkat ve sevgi dolu gözlerle bir süre süzdü. Kesilmiþ bir aðacýn gövdesindeki halkalarýn yaþýný belli etmesi gibi belli ediyordu yaþanmýþlýklarý ve kaybedilmiþleri yüzündeki her bir çizgi. Yanýna giderek elini ellerinin arasýna aldý ve öperek alnýna sürdü. Yaþlý kadýnýn tepkisizliði ümit kýrýcý olsa da üzerinde durmamasýnýn kendince sebepleri vardý. Geri dönerek çantasýný açtý. Ýçinden çýkardýðý Rus iþi ahþap oymalara benzeyen bebeði sehpanýn üzerine koyduktan sonra;

     _ Ýsmim Çetin Alkan, dedi. Savcýyým.

     Eliyle oturduðu yeri iþaret ettikten sonra devam etti;

     _ Eþim Seval.

     Ev sahibini, baþýyla teþekkür mahiyetinde tekrar selamladýktan sonra;

     _ Öncelikle, ricamý geri çevirmediði için Mustafa Beye ve eþine çok teþekkür ederim. Ve Erdal Bey, size de. Sanýrým burada bulunuþ sebebimizi hepiniz biliyorsunuz.

     _ Evet, dedi Mustafa. Ýzini kaybettiðiniz bir yakýnýnýzý arýyorsunuz ve annemin o kiþi hakkýnda bilgi sahibi olabileceðini düþünüyorsunuz.

     _ Evet, tamamen dediðiniz gibi.

     _ Ümidinizi kýrmak istemem ama annem þu aralar pek konuþkan deðil.

     _ Evet, bunu söylemiþtiniz. Ama ben yinede þansýmý bir denemek istiyorum. Belki birkaç eski hatýrayý zikretmek anneniz içinde hayýrlý olur.

     _ Umarým öyle olur. Aksi halde, ters bir tepki verirse bu görüþmeyi anýnda sonlandýracaðýmý bilmenizi isterim.

     _ Elbette.

     _ Buyurun o zaman…

     Nereden baþlayacaðýný kýsa bir süre düþünüp toparladýktan sonra anlatmaya baþladý;

     _ Kat karþýlýðý müteahhide verilmiþ vicdanlardan, nohut oda bakla sofada olsa bir mekân çýkar her zaman erkek evlada. Baba evinin mühürlü keselerinin koca evinde açýlacaðý umuduyla büyütür anneler kýzlarýný. Pek çoðu için öyle olmadýðý halde. Yokuþa kurulmuþ sahanýn alt tarafta kalan kalesini döngüsüz zimmetler, maça bir sýfýr yenik baþlatýrýz. Tüm olumsuzluklara raðmen atak yapmaya kalkýþan direk ofsayttadýr. Penaltýlar cinsiyet tutar…

     ***

     Eþi Seval’i çalýþtýðý yetimhanede yaþanan taciz skandalýnda þahit olarak dinlerken tanýmýþtý Çetin Alkan. Kendinin olmayan çocuklarýn haklarýný cesurca savunan Seval’in tavýrlarýna hayran olmuþtu. Kariyer uðruna geciktirdiði evlilik için zaman zaman duyduðu piþmanlýk, tüm geride kalmýþlara teþekkür edecek derecede uçup gitmiþti onu tanýyýnca.

     Daha bebek denecek yaþta annesi tarafýndan terk edilmiþti Seval. Cahil bir adam olan babasýnýn ikinci eþi, yani bir üvey anne tarafýndan büyütülmüþtü. Ýyi bir kadýncaðýzdý üvey annesi. Babasýnýn eziyetlerinden kendini korumaktan acizken Seval’i koruyabilmek için elinden geleni yapardý.

     Bir gece yarýsý kömür sobasýndan sýzan zehirli gazdan hanedeki tek kurtulan olmasýna baþkalarý mucize gözüyle baksa da, zaten oldukça zor olan hayatý artýk neredeyse bir kâbusa dönüþmüþtü.

     Evlilikle sonuçlanan birlikteliðin ardýndan gelen güzel günler hayata karþý bakýþ açýsýný yumuþatmasýna raðmen, çocuk sahibi olmaktan ölesiye korkuyordu Seval. Yaþadýðý acý tecrübeleri çocuðunun da yaþayabilecek olmasý ihtimali, çok sevdiði halde kendi çocuðunu doðurma fikrinden caydýrýyordu onu. Belki de bu açlýðýný giderme hissi, yetimhanede çalýþmayý tercih etmesine sebep olmuþtu. Çetin’in yaklaþýmlarý her ne kadar ikna edici olsa da, korku karabasaný eksik olmuyordu kurduðu hayallerin üzerinden.

     Profesyonel yardým almak için danýþtýðý bir dostu, sorunun çözümü için geçmiþe inilmesi gerektiðini söylemiþti Çetin’e. Mesleðinin getirdiði avantajlar sayesinde en derine inebilmeyi baþarmýþtý.

     Eþinin gerçek annesi Müzeyyen Haným Karadeniz’den Ýstanbul’a gelin geldiðinde çocuk denecek yaþlarý henüz atlatmýþtý. Erkek çocuk takýntýlý bir babanýn ilk evladýydý ve çocuðunun kýz olmasýndan dolayý oldukça gocunmuþtu baba. Daha sonra doðan iki erkek kardeþine gözü gibi bakarken, Müzeyyen’i gözü görmüyordu babasýnýn. Onun despot tutumu yüzünden, çevreyle iliþkilerini zayýflatan hayali bir koruma kalkanýnýn içine sýðýnmýþtý Müzeyyen. Kuþandýðý maskenin altýnda yaþamaya çalýþýyordu, çocukluðunu.

     Ýlk talibi çýktýðýnda da sorup soruþturmadan evlendirmiþti babasý. Oðullarýna miras býrakacaðý üç beþ dönüm araziden pay almasýný da kendince engellemiþti böylece. Yeni evinde bazý þeylerin daha iyi olacaðýna kendini inandýrmýþtý Müzeyyen. Hatta takýndýðý maskeyi nispeten aralamýþtý bile. Fakat umduðu gibi olmamýþtý. Babasýndan farksýz bir insan olan eþinin eziyetleri, anlayýþsýz bir kadýn olan kayýnvalidesininkilerle birleþerek katmerleþmiþti. Þimdi bir kat daha eklemiþti koruma kalkanýnýn üzerine.

     Kýzý Seval’i doðurduðu gün tüm sýkýntýlarýný unutmuþ, zorluklara karþý direnmesine destek olacak saðlam bir dayanak olarak görmüþtü onu. Kayýnvalidesiyle yaþadýðý bir tartýþmanýn ertesinde, eþi tarafýndan çocuðu elinden alýnýp kapýnýn önüne konulmuþ ve bir kere daha örmüþtü hayali tuðlalarla etrafýný. Büyüdüðünde Seval’e anlatýldýðý gibi deðildi durum. O kýzýný terk etmemiþ, aksine kýzýndan koparýlarak evinden atýlmýþtý. Üstelik evini taþýyan eþinin, dolayýsýyla Seval’in izini bir daha hiç bulamamýþtý.

     Baba evine bir daha geri dönmedi Müzeyyen. Önce anne tarafýndan bir akrabasýnýn yanýna sýðýndý. Daha sonra bir fabrikada iþ bularak kendi ayaklarý üzerinde durmayý öðrendi. Yeni bir eþ adayý çýktýðýnda karar vermekte oldukça zorlandý. Fakat bu kez þanslýydý. Yaþça kendisinden bir hayli büyük olan eþi Rahmi Bey ona gözü gibi bakýyor, geçmiþte yaþadýðý sýkýntýlarý unutturmaya çabalýyordu. Belki de bu yüzden etrafýndaki koruma alanlarýný aþarak onunla iletiþime geçebilen tek kiþi olmuþtu.

     Ýki oðullarý oldu. Müzeyyen Haným hayatýnýn en güzel dönemlerini Rahmi Bey’le birlikte, onun küçük müstakil bahçeli evinde yaþadý. Büyük oðullarý Mustafa’nýn mürüvvetini gördükten kýsa bir süre sonra hayata gözlerini kapadý Rahmi Bey. Yeni bir yýkýlýþý ve yeni bir kapanýþý daha ardý sýra sürükledi bu vefat.

     Artýk iyice içine kapanan annesini yanýna aldý Mustafa. Bir süre sonra kardeþi Erdal’ýn da baskýlarýyla eski evi müteahhide vererek iki daire alma fikrine razý oldu. Kararý, annesine alýþtýrarak söylemeye çalýþtýðý dönemde eski ev çoktan yýkýlmýþtý bile. Enkaz halinde de olsa son bir kez daha evini görmek istedi yaþlý kadýn. Küçük oðlu Erdal onu eski mahallelerine, eski evlerinin önüne götürdükten sonra bir daha hiç konuþmadý. Artýk hayata karþý son kat sývayý çekmiþti üzerine.

     ***

     Anlatmaya baþladýðýnda, sehpanýn üzerine býraktýðý ahþap bebeði eline alarak ikiye ayýrmýþtý Çetin Alkan. Ýçinden, büyüðünün aynýsýndan bir bebek daha çýkmýþtý. Hareketini üç kere daha tekrarladýðýnda, sehpanýn üzerinde birbirinin ayný beþ boy bebek olmuþtu.

     En küçüðünden baþlayarak, anlattýðý her dönemde bir büyüðünün içine hapsetmiþti bebekleri. Sona geldiðinde, en baþýnda olduðu gibi yine tek parça bir bebek duruyordu sehpanýn üzerinde. Hepsi birbirinin ayný gibi dursa da, en küçüðü gibi sevimli görünmemiþti diðerleri.

     Anlatýlanlardan bir anlam çýkarmaya çalýþan dinleyicilerini son bir kez gözlemledi Çetin Alkan. Gözlerinden oluk oluk yaþlar dökülen yaþlý kadýnýn haricinde, hepsinin yüzünde bir þaþkýnlýk ifadesi vardý. Sessizliði bozan Mustafa oldu;

     _ Yani þimdi bize söylemeye çalýþtýðýnýz…

     _ Evet, söylemeye çalýþtýðým; daha doðrusu hiç bilmediðiniz hikâyesini anlatmaya çalýþtýðým Müzeyyen Haným yahut gerçek ismiyle hitap edecek olursak Müyesser Haným sizin anneniz. Eþim Seval de ondan zorla koparýlan öz kýzý, yani ablanýz.

     Þaþkýnlýktan dili tutulan eþinin elini tutarak ayaða kalkmasýna yardýmcý oldu Çetin. Birlikte yaþlý kadýnýn yanýna kadar yürüdüler.

     _ Seni kýzýn Seval’le tanýþtýrayým Müyesser anne.

     Kendisinden beklenilmeyecek bir canlýlýkla Seval’in ellerinden tuttu yaþlý kadýn. Sað elinin baþparmaðýnýn bitim noktasýndaki et benini gördüðünde gözlerinden tekrar yaþlar boþaldý. Üþüyen ellerini korumasý için taktýðý el örgüsü eldivenleri bir çýrpýda çýkarýp attý. Ayný et beninin bir kopyasý kendi elinde de vardý. ‘Kýzým’ ve ‘anne’ çýðlýklarý odanýn içinde yankýlanýyordu artýk.

     _ Peki, ama bütün bunlarý nasýl öðrenebildiniz, dedi Erdal ilk þoku atlattýðýnda?

     _ Araþtýrmalarým beni eski evinize kadar götürdü. Yýkýlan evin yanýndaki büyük binada annenizin eski bir komþusunun oturduðunu öðrendim. Evleri yenilenmeden önce uzun yýllar komþuluk yapmýþlar. Hikâyenin çoðunu ondan öðrendim. Hatta siz annenizle eski evi ziyarete geldiðiniz gün, yani beþ ay önce bende oradaydým.

     Birbirini takip edecek gibi duran sorular silsilesini Seval’in çýðlýklarý kesti;

     _ Aman Allah’ým. Galiba bebek geliyor.

     Tüm imkânsýzlýklara raðmen golünü atmýþ ve hayata bir sýfýr galip baþlamayý baþarmýþtý Müyesser bebek. Müyesser ninesinin þefkatli kollarýnda, kendisini deli gibi seven bir anne babanýn himayesinde hazýrlanacaktý kendisini bekleyen güzel bir geleceðe. Hiç yoktan bir ablaya ve bir yeðene sahip olan Mustafa ve Erdal dayýlarýnýn sevgisi de görülmeye deðerdi doðrusu.

     Seval’in korkularýndan eser kalmamýþ, onun bu hali Çetin Alkan’ý ziyadesiyle mutlu etmiþti.

     En önemli deðiþiklik Müyesser Haným’da olmuþtu. Etrafýndaki tüm kalkanlarý parçalamýþ, çevresine mutluluk ve neþe saçan sevimli bir ihtiyara dönüþmüþtü. Matruþkanýn en sevimli bebeði; kýzýnýn kýzýyla yaþanmýþ acýlarý söküyor, tüm yaþanmamýþlýklarý ince ince iþliyordu artýk hayat örgüsüne.

     Diðer dördünü sandýða kaldýrýrken gözlerinin içi gülüyordu. En küçük bebeði eðlendirmek için torununa uzatýrken neþe içinde söyledi sözünü;

     - Ve bu da her þeyi unutmuþ…