-               Seven gider mi? diye sordum gelene geçene. Kimi “gider” dedi kimi de “gitmez…”  kimi kararsýz kaldý. Ýstiyordum ki herkes bir þeyler söylesin. Kalktý bir münzevi þunu söyledi ortaya: Ben sevildiðimi zannediyordum ama o gidince sevilmediðimi anladým. Sevseydi gitmezdi. Gerçeði arayan herkes illaki peþinde olduðu gerçeðe ulaþacaktýr. Hakký arayan hakka, belayý arayan belaya, güzelliði arayan güzelliðe, çirkinliði arayan ise çirkinliðe vasýl olacaktýr. Bizim gibi yalnýzlar ise aradýklarýný bir türlü bulamayan ve bulamadýðý için de yalnýz kalanlardýr.

Onun konuþmasýndan cesaret alan bir derviþ de þunlarý söyledi: Biz derviþler hep arayýþ peþindeyiz. Mutlak olaný intisap edene kadar, ona ulaþana kadar bu arayýþýmýz devam edecektir. Bulanlarýn aradýðýný biliyoruz. Siyahýn içinde siyahý beyazýn içinde beyazý arýyoruz. Ustalýk burada baþlýyor bunlarý fark etmeye baþladýðýnda… Bu yolda gidenler olacaktýr illa ki. Pes edenler, terk edenler… Sevdiðini söyleyip de ardýna bakmadan gidenler. Gerçek seven gitmez tam tersine kýyamet de kopsa içindeki sevdanýn peþinden gider gözü kapalý.

                Baþýmdaki kalabalýk kiþiler konuþtukça artmaya baþladý. Her kafadan bir ses geliyordu. Ama cesur olanlar konuþmak istiyordu. Hiç ummadýðýmýz bir avare ben de fikrimi söylemek istiyorum diye atýldý:

-          Seven gitmelidir zaten. Yoksa stabil bir sevgi geliþmez. Kurur ve yok olup gider. O aþkýn ya da sevdanýn peþinden gerçekten seven koþmalýdýr. Ve sevilen de ne olursa olsun bu aþký diri tutmak için gitmelidir. Kalýrsa o aþk bitecektir. Herkes avare diye bize hakir bakar oysa kimse bilmez ki avareliðimiz aþkýmýzýn ilelebet sürmesi arzusundandýr. Leyla da gitti Mecnun da. Gitmeselerdi Leyla ve Mecnun olmazdý.

                Ýnsanlarýn hele de farklý insanlarýn söz almasý ve fikirlerin beyan etmeleri hoþuma gitmiþti. Bir sevdalý atýldý sonra ortaya: Seviyorsa gitmemelidir. Hep hüzün hep ayrýlýk… Kime faydasý var bunun Allah aþkýna söyleyin bana. Üç günlük dünyada seven ne olursa olsun gitmemelidir. Giderse seven deðildir.         

Fikirler o kadar deðiþikti ki! Ýfadeler o kadar ayrýydý ki! Bir þair ise sözü þöyle baðladý bir þiiriyle:

“Seven gider.

Ýllaki gider.

Yüzde yüz gider.

Yüzde bir milyon kere yüz gider.

Geride kalan ise hep keder

Hep heder…

Gitmenin verdiði acýya

Kalmanýn verdiði zevk yetiþmez

Seven gider

Yüzde milyon kere yüz gider.

Yüz bulur gider.”

 Daha onlarca kiþi fikrini bir þekilde beyan etti oradaki herkese.Sonra söz dolaþýp bana geldi: Seven niye gider? Çiçek rüzgârý sevmiyor diye açmamazlýk eder mi? Kuþ havayý sevmedi diyeuçmamazlýk eder mi? Çocuk oyuna alýnmadýðý için bir daha oynamamazlýk eder mi? Ýþte seven gitmemelidir. Gitse bile hemen dönmelidir. Aþkýn kendi içinde bir devriyesi vardýr. Aþktan kopup geldik yine o ezeli ve ebedi aþka döneceðiz. Bunun baþka yolu da yoktur. Aþk üzere yaratýlmýþ bir dünyanýn aþka uzak insaný olmamalýyýz.  Ýþte sevip de gidene “aþk olsun” diyorum. Sevip de gitmeyene  “aþk olsun” diyorum. Birincisinde sitem ikincisinde helal olsun anlamý var. “Seven gidemez, yasaktýr” levhasýný bütün kalp güzergâhlarýna dikmemiz gerekiyor. Seven gidemez, gitmemelidir. Giderse sevmek olmaz.