Kýsa sürede gökyüzünü kaplayan kara bulutlar saðanak halinde tetik düþürmeye baþladýðýnda, hazýrlýklý olanlar bir bir siper etmeye baþlamýþtý rahmetliklerini bedenlerine. Hazýrlýksýz yakalananlarýn sýðýnacak bir saçak altý bulmak için koþuþturmasý, caddedeki ahvali pencerelerinin ardýndan izleyenler için eðlenceli bir seyir haline gelmiþti. Ardý ardýna dökülen damlalarda memnu- niyet arayan iki gurubun aksine, durumdan keyif alýyormuþçasýna aðýr adýmlarla ilerleyen bir kiþi daha vardý caddede.

     Islanmýþ bedenine acýyarak bakan insanlarýn, ruhlarýna acýyan bir bakýþ fýrlattý. “Bulutlara bahþedilmiþ gücü bilselerdi…” diye düþündü. “Rahmet damlalarýný taþýyan meleksel dokunuþlarý hissedebilselerdi… Islandýkça aðýrlaþan elbiselerine inat, düþleriyle düþlenen rahmetin hafifletici etkisinin memnuniyetinde olurlardý.”

     Oldukça dinç görünmesine raðmen, yüzündeki çizgiler yarým asýrý devireli bir hayli zaman geçtiðini anlatmaya yetiyordu. Islanmasýna raðmen en ufak bir buruþma belirtisi göstermeyen üzerindeki pantolon ve ceketin, usta bir terziyle kaliteli bir kumaþýn bir araya gelmesiyle oluþtuðu belliydi. Belli markalarýn, kýsýtlý seçenekleriyle giyinen insanlarýn hangi gelir gurubuna dâhil olduðunu etiketleyen ortamda, giyim tarzý, maddi durumunun kalburüstü olduðunun ispatýydý.

     Varmayý planladýðý bir hedefi yoktu aslýnda. Günlerdir içini kaplayan sebepsiz sýkýntý bugün tavan yapmýþ, iþyerinden dýþarýya güçlükle atmýþtý kendini. Rahmet damlalarýnýn yüzüne vurmaya baþlamasýyla kalbi ferahlamýþ, adýmlarý yavaþlamýþtý. Çevreye bir bakýþ attý. Nerede olduðunu biliyordu. Bilmediðiyse neden orada olduðuydu.

     Caddeyle paralel ilerleyen çocuk parkýnýn önüne kondurulmuþ otobüs duraðýna doðru aðýr adýmlarla ilerledi. Duraða sýðýnan birkaç kiþinin gözlerinden ve dudaklarýnýn üzerinde beliren alaycý kývrýmlardan akýllarýndan geçenleri okuyabiliyordu.” Daha fazla dayanamayacaðý belliydi.”

     Lise öðrencisi olduðu üniformalarýndan belli iki delikanlýdan biri hafif geri çýktýktan sonra seslendi;

     - Gel amca. Daha fazla ýslanma.

     Baþýný olumsuz manada iki yana salladýktan sonra, duraðýn diðer ucundaki iki ufaklýða takýldý gözleri. Yaðmura parkta yakalanýnca ýslanmamak için duraða kaçmýþ olmalýydýlar. Yetiþkinlerdeki isyanýn aksine, durumdan haz alýyormuþ ifadesi vardý onlarýnda gözlerinde. Daha küçük olaný, elindeki kare kâðýt parçasýný camdan duvara yaslayarak enine ikiye katladý. Sonra bir daha enine ikiye… Ve sonra çapraz katladý. Ýstediðini yapamamýþ olmalýydý ki, kâðýdý biraz daha büyük olana uzattý.

     - Ben yapamýyorum. Bana gemi yapar mýsýn?

     - Kaç kere gösterdim, dedi diðer çocuk katlarý geri açarken. Böyle katlayarak gemi yapamazsýn. Sadece zarf yapabilirsin.

     Ufaklýðýn eski haline döndürdüðü kâðýttaki kat izlerini görünce ihtiyar adamýn gözlerindeki kimsenin fark etmediði iki damla yaþ yaðmura karýþtý. Neden orada olduðunu artýk biliyordu. Aklý karþý çýksa da, arýnmasý için yaðmurun tek baþýna yeterli olmadýðýný, kalan adýmlarý da atmasý gerektiðini kalbi seziyordu. Aðýr adýmlarla ilerleyerek duraðýn önünden uzaklaþtý.

     Nihayetlenen yaðmur, hissettiði ferahlama hissini de çekip almýþtý. Ayaklarý aðýr adýmlarla hedefine götürürken düþünceleri de yýllar öncesine götürdü onu.

     Delikanlýydý. Askerlik görevini kýsa süre önce tamamlamýþ, hayatýna yön verecek kararlarý uygulama olgunluðuna eriþmiþ pýrýl pýrýl bir delikanlý. Ufak bir çorbacý dükkâný vardý babasýnýn, tatil zamanlarýnda yardým için takýldýðý. Kendi yaðlarýyla kimseye muhtaç olmadan kavrulabiliyorlardý. Annesi ev hanýmýydý. Kardeþi yoktu. Kardeþi gibi sevdiði çocukluk arkadaþý, can dostu Sýrrý’yý saymazsak.

     Saðýr ve dilsizdi Sýrrý. Seslerinin rengi sýrdý belki birbirlerine. Ama Sýrrý dendi mi Ali, Ali dendi mi Sýrrý ayrý düþünülmezdi. Bir beyaz tebeþir, iþaret dilinde öðrenilen birkaç kelime yetiyordu anlamalarýna dostluðun rengini. . Hem öyle beyaz ýþýðýn prizmadan dökülen kýrýklarý gibi de deðil. Varlýðý bilinmemiþ, bilinse de bulunamamýþ. Daha sonralarý dudak okumayý öðrendiðinde, daha dudaklarýna dökülmeden okuyabiliyordu aklýna düþen kelimeleri.

     Küçük bir bakkal dükkâný açma fikrini Sýrrý’yla paylaþtýðýnda, biriktirdiði bütün parasýný zulasýndan çýkarýp koymuþtu önüne. Gülümsemiþ çocukluk yýllarýný hatýrlamýþtý, Sýrrý’nýn parasýný sakladýðý yeri görünce. Sývalarý dökülmüþ kömürlüðün, delikli tuðlalarýydý ilk zulalarý. Altý misket, dört gazoz kapaðý, avuçlarýnýn þeklini alana dek sýkýlmýþ birer kartopu. Tek gecenin düþlerine yetecek kadardý kartoplarýnýn kelebeklerden kýsa ömürleri. Tuðladaki yaþlýktan baþkasýný býrakmamýþlardý arkalarýnda. Ve kömürlüðün, bir akþam saklambacýnýn en gözde kuytu köþesi olduðu akranlarý tarafýndan keþfedilene kadar sürmüþtü misket ve gazoz kapaklarýnýn ömrü.

     Yüzde on iki buçuk olarak belirlemiþlerdi kâr oranlarýný. Yüzde onu onlara kalacak, yüzde iki buçuðu ihtiyaç sahiplerine daðýtýlacaktý. Dükkâný açtýklarýnda iþler beklentilerinden daha iyi gitti. Toptancýdan aldýklarý mallar kýsa sürede tükeniyor, yerlerine yenilerini koymak için tekrar toptancýya koþuyorlardý. Yinede sermayelerindeki darlýk, istedikleri atýlýmý yapmalarýný engelliyordu.

     Bir zaman bu þekilde idare ettikten sonra bir akrabasýný getirmiþti Sýrrý. Onun ekleyeceði sermaye ile iþleri daha da büyütebilirlerdi. Öylede oldu. Daha büyük bir dükkâna taþýnarak çeþitleri çoðalttýlar. Sonra bir kiþi daha katýldý aralarýna… Daha sonra bir kiþi daha… Sayýlarý sekize ulaþtýðýnda üç büyük marketin sahibiydiler artýk. Ýþler yolunda görünüyordu.

     Haftalýk rutin toplantýlarýndan sonuncusuna katýldýðýnda, durumun hiçte sandýðý gibi yolunda olmadýðýný anlamýþtý. Diðer herkes ondan önce gelmiþ, aralarýna son katýlan kiþinin baþkanlýðýnda toplantýya baþlamýþlardý bile. Maddi durumu diðerlerinden çok daha iyi olsa da, o da herkesle eþit hisseye sahipti. Katýlým sýrasýna göre toplantýya baþkanlýk edebilecek son kiþiydi. Kurucusu olduðu için toplantýlara kendisi baþkanlýk yapmýþtý o zamana kadar, þimdi ne deðiþmiþti ki? Durumu yadýrgasa da sesini çýkarmadan boþ bir sandalyeye oturdu.

     Elindeki kâðýdý ikiye katladý toplantýya baþkanlýk eden kiþi. Sonra bir daha ikiye… Daha sonra bir kerede çapraz katladý. Üçgen þeklini alan kâðýt parçasýný havaya kaldýrarak konuþmaya baþladý;

     - Önce böyleydik, dedi. Kâðýdý katladýðý yerden açarak devam etti. Sonra böyle olduk.

     Kâðýdý ilk haline getirene kadar açmaya devam etti. Kat izlerinin oluþturduðu sekiz üçgeni parmaklarýyla saydýktan sonra;

     - Güçlerimizi birleþtirerek bu kadar büyüyebildik. Artýk daha fazla büyümek istiyorsak kar oranýmýzý artýrmalý, ihtiyaç sahiplerine daðýtýlan bölümü kaldýrmalýyýz. Ýsteyen kendi payýndan istediði miktarý kendisi daðýtýr zaten.

     - Asla, diyerek ayaða fýrlamýþtý. Bu iþletmeyi kurarken deðiþmeyecek tek kuralýmýz, kar oranýnýn sabit kalmasýydý.

     - Sanýrým herkes sizinle ayný fikirde deðil Ali Bey.

     Ýnsanlarýn önüne düþen yüzlerini acý bir gülümsemeyle izledi. Son bir umutla Sýrrý’ya döndü. Yüzüne bakmýyordu. Yanýna gidip omzundan tutarak kendine bakmasýný saðladý. Masanýn üzerinde duran kalemle kâðýdý önüne çektikten sonra;

     - Söylesene Sýrrý. Bu iþletmenin kar oraný yüzde on iki buçuktur. Ve öyle kalacaktýr desene.

     Sýrrý’nýn kâðýdýn üzerine yazdýklarýný okuduktan sonra þok olmuþtu. “Buradaki tek yüzde on iki buçuk senin hissen.”

     - Çoðunluk bizde olduðu için, ister kararlarýmýza katýlýrsýnýz yolumuza devam ederiz. Ýsterseniz hisselerinizi bize devredebilirsiniz.

     Hýrsla kapýya yöneldiðinde, gitmesini engellemek için kolundan tutan Sýrrý’ya döndü.

     - Seni affetmeyeceðim. Yüzünü bile görmek istemiyorum artýk.

     Gözlerini para hýrsý bürüyen arkadaþlarý tarafýndan resmen kovulmuþtu kurucusu olduðu iþletmeden. Kendini dýþarý attýðýnda ferahlamasýný saðlayan tek þey, bardaktan boþalýrcasýna yaðmaya baþlayan yaðmur olmuþtu.

     Aradan geçen onca yýldan sonra, ayaklarý istemsiz olarak Sýrrý’nýn oturduðu mahalleye sürüklemiþti onu. Görüþmese de gidiþatlarýný uzaktan takip ettiði için hala ayný evde oturduðunu biliyordu. Ayrýlmasýnýn üzerinden çok bir zaman geçmeden ortaklar birbirine girmiþ, marketler birer birer kapanmýþtý.

     Tek katlý müstakil evin tokmaðýna vurduktan kýsa bir süre sonra eski kapý gýcýrdayarak açýldý. Sonradan oðlu olduðunu öðrendiði orta yaþlý bir adam açtý kapýyý.

     - Sizi tanýyor muyum?

     - Sanmýyorum. Ben Sýrrý Yalçýnla görüþmek için gelmiþtim.

     Ýçeriye buyur ettikten sonra;

     - Maalesef babam çok hasta… Hatta son nefesini vermek üzere bile diyebilirim. Ama sanki birini bekliyor gibi.

     Yataðýnýn baþýna vardýðýnda gözleri birleþti. Kelimelere ihtiyaçlarý yoktu artýk. Bakýþlarýyla biri helallik diledi, diðeri hakkýný helal etti. Sýrrý Yalçýn’ýn son nefesini vermesiyle boþalan avucundan yere bir kâðýt düþtü. Buruþmuþ kâðýdý yerden alarak okumaya çalýþtý. “Beni affedeceðini biliyordum. Geleceðini biliyordum.”

     Her ne kadar bekliyor olsa da babasýnýn son nefesini vermesiyle gözyaþlarýna boðuldu Sýrrý’nýn oðlu. Kendisi gibi gözyaþlarýna boðulan ziyaretçinin yüzüne alýcý gözüyle bir kere daha baktý.

     - Þimdi tanýdým sizi. On Ýki Buçuk maðazalar zincirinin sahibi Ali Beysiniz. Ýlk maðazanýzý açtýðýnýzda babam annemi gönderir, lazým olsun olmasýn alýþ veriþ yaptýrýrdý sizden. Sebebini hiçbir zaman öðrenemedim.

     - Araya küskünlük girse de eski dostlar böyle yapar evlat.

     Derin bir ‘ah’ çektikten sonra sözünü tekrarladý.

     - Eski dostlar böyle yapar…