Online Üye
Online Ziyaretçi
Hüznü bulutlara giydirdiğimden beri
Keder yumağı
Ve elbette ağulu şiirlerim.
Ne vakit sen geçsen
Kalbimin kapılarından
Üzgünüm
Artık buralar yokluğuna alışkın
Yalnızlığa mütevelli…
Aşkın pılını pırtılını topladım sonunda
Vazgeçtim dört mevsim boyadığım gözlerinden
Sana doyamayan güneşe
Sırtımı döndüm
Yüzümde can kırıkları
Üzgünüm
Bilirsin hep üzgün olurdum yokluğunda…
Kalbime işlediğin
Nasırlı sözcükler bile kanıyor
Sahipsiz içimde ıstıraplar
Baharı özlemeyen umutlarda
Zemheri kuşanıyor yakarışlarım
Üzgünüm
Anlamadın sevdamızı fişlediğini…
Gezgin düşlerin sarmacında
Ustalaştı kelimelerin
Sevdayı unuttuğunu hatırla
Hani kölesi olurum dediğin
Üzgünüm
Susabilmek yazmıyor fıtratımda…
Duaların dilini sadece Allah bilir
Sızılı bir feryat bırakıyorum mısralara
Kapattım kapılarımı artık aşka
Ağustosun koynunda uyuyorum
Kimse duymasın isyanlarımı
Üzgünüm
Dikiş tutmuyor kalbimin yamaları…
Âdem Efiloğlu