Abartý olmasýný umuyorum ya da basit bir aldatý; algýda yanýlsama…

Geceyi bölmekse hüzünle sonra da þiir dikmek topraða umut adýna.

Yalýtýlmýþlýðýn çeperinde, bir büyüteç vazifesi gören onca abartý tünemesi yine için ihlali.

Bir satýr depreþiyor buyruk adýna. Bir yanýlgý köreliyor þiirin dibinde sanýrým þirin gözükmek isteyen çok derinlerdeki infilak.

Satýrlar dayatýyor da dayatýyor karabasandan farký yok bazen satýrsýz duraksamalarýmýn: içimde harf ihlali: hayýr, hayýr, düpedüz beyazýn boca ettiði özgürlüðü çiðneme hakkýmýn elimden alýnmasý.

Yarýklarý mý doldurmalý yoksa dolan kaplarý mý boþaltmalý duygu babýnda kerevite çýkan içten pazarlýklý söylemlerde bir harf diðer harfe olan aþkýný itiraf ederken?

Sorudan ibaret bir gün deðil artýk beni bekleyen ya da cevabý olmayan sorunun gýyabýnda hiç biri seçeneðinin harf dayatmasý.

Varsa yoksa harfler sanki satýrlarda kýna yakýyor alfabenin en alýmlý sesli harfi: ya a, ya e ya da ð kapsama alaný dýþýnda kalýp öykündüðü tüm harflere:

‘’Neden benimle baþlamaz kelimeler? Buna hakký yok TDK’n un.’’

Ne yani harf kanununda RTÜK ya da benzeri bir kurum/mekanizma var mýydý da bu zavallý yumuþak harfin gazaba uðramasýna en çok kim mi sebebiyet vermiþti, gibisinden bir yanýlsama ile… Hayýr, geçtim bunca yükümlülüðü ve harflerin birbirine çemkirmesini ne de olsa derdim varsa yoksa teyakkuza geçen kalemin dokunmak istediði sayfaya ben sadece hilal þeklinde yanýlsamalar ve çöp adam resmi çizmekten baþka bir meþguliyet arama niyetinde olmadýðým þu bayram tatili öncesinde baþlayýp tam gaz devam eden havanýn neminde ben buhar misali yoðunlaþtýklarýmý sadece rehavete yüklediðim.

Çöreklenen bir nida: iyi de nereye?

Bunca insan ne ara terk etti bu þehri ve neden dönmek zorunda hissediyorlar kendilerini?

Varsa yoksa boþalan þehrin surlarýna sýrlar yüklediðim ya da tam tersi.

Ýçimdeki yamada belki de sorun: hani, evveliyatý olan ama sonrasýný getiremediðim.

Tanrý’nýn gazabýna uðrayan bir minval mi yoksa içine düþülesi her boþluk?

Örtüþen kehanetler ve yalýtýlan sunumu gerçeklerin…

Söze nereden mi baþlamalý yoksa çoktan baþlayýp sonunu da mý getirdim?

Bir saðanak misali yaðan tatil: kuzu kuzu tatile çýkanlarýn nispeti belki de þehrin boþluðuna gelip þehla yüklemlerle derin bir özlemle nutuk atan özne benzeri edimler.

Satýrlar da kanarmýþ, dercesine belki de tatil dönüþü kana bulanan yollardan hýncýný alan kaderin esefle teyit geçtiði kedere sitemi.

Zaman daralýyor madem, dercesine…

Bir kehaneti ýskalamak adýna yetersiz kalýp da geçmiþin izanýnda yeknesak hükümler sunup, ah’larý boyayan ahkâmlar…

Bir þiirin izleðindeyim halen hani içimle örtüþen sonramý yok saydýðým derken öncemi mimleyip sonrama methiyeler dizdiðim.

Aklýn karmaþýklýðýnda idame eden yanlýþlarým ve yalýn söz öbeklerim hem de kuru sýký bir nifaký kollamak adýna nemli gözlerime özlem duyduðum: sahi, epeydir aðlamýyorum: siz deyin bir gün ben diyeyim üç gün sonra da mizansende serili huzursuzluk: eh, dertli baþýn yükünü yazýlar çekiyor/du madem son beþ yýldýr þimdi neye mi dertleneceðim de neyin derdine denk düþtüðümü ibraz etmeyecek miyim?

Sözcük enflasyonu belki edebiyat kurulunun vereceði yazý/maaþ farkýyla altý üstü üç beþ þiir daha kardayým: aldatýlmýþlýðýmýn yükünü sermiþim de aldatý yüklü beyanlarýnda ben ikilemler yüklenip mevsim geçiþlerinde fark atarken doðanýn teneffüs ettiði insan dirayetine toz kondurmazken.

Biraz yola çýkmýþlýðým: Nazan Bekiroðlu’ndan nemalanýp Arapça, Farsça sözcükler çalým atarken, ben uyutulmuþluðum ve unutulmuþluðumla nasýl oluyor da senelerce Ýngilizce metinlerde yelken açmýþým çevirmek adýna deðil de çevik kuvvetin bile yetiþemediði hýzla ant içtiðim mesleðimden kesin dönüþ yaptýðým.

Açýlým getirmek çok da olasý deðil ya da basite indirgeyip: handým piþmek üzereyim, demenin de ötesinde sadece saçmalar saplanýyor aklýmýn ibriklerinde doluþan birikimli özlemlerim ve yüksündüðüm hiçliðim kadar varlýðýmla fazla da iþtigal etmediðim bir su birikintisi.

Örtüþenle ödün verdiklerim arasýnda bir seçim yapmam gerekirse ve dakika bir gol bir.

Son bir karede resmetmek mi geçen son üç beþ günü? Demek ki; maharet kalemde deðil hüznün deþifre ettiði salkým söðüt betimlemelerle ben hala aþk ve umut, diye inlerken belki de sonlandýrmak çoðu sýkýntýyý hem de hiç olmadýðým kadar kararlý iken.

Akladýðým.

Ak olsa da alným.

Alýndýðým belki de en çok.

Ve sözcükleri tahliye edip ansýzýn doluþan duygularýn çömeldiði boy hizasýnda bir ölçüt sanýrým paça boyunu kýsaltmalýyým hani olur da takýlýrým ve düþerim bir þiire boylu boyunca. Hem fena mý olurdu? En azýndan yerden seyrederdim ahvalimi ki epeydir uzun boylu söylemler üretmeye de pek bir hevesli iken eþrafým ne de olsa insanlýk ant içmedi mi üzüntünün deðil de neþenin en dirayetli ve geçirgen duygu olduðuna?